Een vreemde pijn

(voor Oma P.)

Ze loopt wankel op pantoffels, soms

urenlang dezelfde ronde.

Op een harmonica

bespeelt ze geesten en telt denkbeeldig geld,

verliest haar woorden, noemt het kind

een zwarte kat.

Met de dag brozer van gestalte,

is ze nauwelijks nog iemand te noemen;

het vocht vloeit gestadig weg.

Er rammelt een vreemde pijn

in haar hoofd. Al jaren een zekere 

dood in de schoenen.

Hans van Weely