A LA RECHERCHE

Tijd is wat langzaam zoek raakt

in plooien; onder behang dat opduikt

in een scheur in oud behang.

Tijd is wat langzaam wegreuzelt

in herbaria, in Griekse grammatica,

in kisten op lang niet meer betreden

jongenskamers. Tijd is wat staat als

een stolp op de polder. De ingedijkte,

ingepende polder van een zomerdag.

Soms is tijd een zomerdag die eirond,

als een dooier, wegzinkt. In de tijde-

loosheid van een ansicht, een gedicht.

Frans Deschoenmaeker