PASEN

‘TOT NIEUW LEVEN VERRIJZEN’

‘Ik kan u geen leven zonder leed beloven. Ik kan ook niet beloven dat alles gauw veel beter zal gaan. Ik kan niet beloven dat binnenkort honger en onrecht en oorlog verdwenen zullen zijn. Ik geloof ook niet dat ik het zelf nog beleven zal.

Maar daarom heb ik broeders en zusters nodig, ik heb troost nodig, want dat is een groot verdriet. Ik heb die traditie van zoveel eeuwen nodig, die christelijke traditie, die terugkijkt naar de Joden en naar Jezus, want die vertelt verhalen die over bevrijding en over leven gaan.

Het is van groot belang dat je mag geloven, dat een blinde al eens ziende is geworden, of dat een verlamde al eens is gaan dansen, en zeker dat een heel volk ooit eens van die gulzige vleespotten van Egypte is weggetrokken, dit Egypte achter zich heeft gelaten.

Zulke verhalen herhalen en blijven herhalen, is voor mij de betekenis van de christelijke traditie. Ik denk almaar terug aan wat ooit gebeurd is met het oog op mijn toekomst, én met het oog op de toekomst van ons allen.

Ik heb die hoop nodig, die groeit uit een terugblik op dit verleden: Er is al eens iemand uit de doden opgestaan.’

(vrij naar Dorothee Sölle)

In deze hoop op een leven ná de dood én een leven vóór de dood … voor alle kleine mensen … overal ter wereld, van Alaska tot Zimbabwe … In deze hoop wens ik jullie van harte een zalig Paasfeest.

U weet wat er gebeurd is in heel het Joodse land: 

dat God Jezus uit Nazareth zalfde met heilige Geest en kracht;

Hij trok weldoende rond

en genas allen die in de macht waren van de duivel,

want God was met Hem. 

En wij zijn de getuigen van alles wat Hij gedaan heeft

in het land van de Joden en in Jeruzalem.

Zij hebben Hem gedood door Hem aan een kruis te slaan. 

Maar God heeft Hem opgewekt op de derde dag

en Hem laten verschijnen, 

(Handelingen 10,37-40)

`Waarom zoekt u de levende bij de doden?

Hij is niet hier, Hij is tot leven gewekt.

Vergeet niet wat Hij u destijds in Galilea heeft gezegd:

De Mensenzoon moet overgeleverd worden

in handen van zondaars,

gekruisigd worden

en op de derde dag weer opstaan.'

(Lucas 24,5-7)

VERRIJZEN HIER EN NU

‘Zondag is het Pasen’…. En volgend jaar staat er weer een paaszondag op de kalender. Het doet me denken aan de tijd dat ik als student met het openbaar vervoer naar school reisde. Vaak was het ’s morgens rennen naar de bushalte. Bus gemist, betekende trouwens een uur wachten, te laat op school en een nota in mijn agenda.

Moeten we het paasfeest – of beter – het paasgebeuren dan ook zo zien: wie het dit jaar mist, zal een jaartje moeten wachten.

Pasen, het paasgebeuren, wil duidelijk meer zijn dan een moment van herdenken, meer dan het vieren van een soort ‘verjaardag’. Pasen is een belofte zonder dag of uur. Pasen zegt ons leven toe, opstanding, een leven in overvloed, zoals St.-Jan het uitdrukt.

Met Pasen werd de dood overwonnen. Dat is de kern van ons geloof, van ons hopen allicht ook dat we na het leven hier op aarde niet terecht komen in een oneindig ‘niets’, maar in de geborgenheid van Gods eeuwigheid, zijn leven dat blijft.

Maar ook hier en nu houdt God zijn woord. Ook hier en nu zegt Hij ons leven en opstanding toe. Ook hier en nu maakt Hij zijn naam ‘Ik-zal-er-zijn’ waar aan ieder van ons. Ook vandaag hoort Hij het roepen van zijn volk.

Pasen ‘richt op’, wil mensen bevrijden van alles wat ‘dodelijk’ is in het leven, ons blind maakt of verlamt.

Pasen gebeurt hier en nu altijd opnieuw. Pasen is leven. Niet één dag op het jaar, maar alle dagen opnieuw. Alle dagen ervaren hoe God je opricht, je leven geeft, er voor je is, met je meelijdt, met je weent en lacht, rouwt en feest, naast je staat als je trouwste tochtgenoot.

(Bron: ‘Preek van de week’ – Dominicanen)

Nooit was een morgen in de lente

zoveel morgen,

zoveel lente.

Niet de wereld was veranderd,

wel de manier om

naar die wereld te kijken.

Het licht van de dag

vertelt van Jezus,

licht voor de wereld.

De wind in de bomen

zingt van de Geest

die waait waar Hij wil.

De bloemen langs de kant,

de oogst op het veld

zeggen hoe God

met mensen is begaan.

Het brood en de wijn

in de samenkomst van herdenking

worden tastbare tekenen

van Zijn aanwezigheid.

Nooit was een morgen in de lente

zo vol van nieuwe dingen,

zo nieuw

dat zij het vandaag nog zijn

voor wie de wereld

als christen wil beleven.

(Ziekenzorg)