CORRECTIES

God had zijn geloof verloren 
in de mens. 
Het is genoeg geweest, zei hij 
zonder dat de engelen en de heiligen 
het konden horen. 
(Want hij twijfelde toch 
ook wel 
een beetje). 

God dacht al vlug 
aan een nieuw model van mens. 
Maar misschien 
wellicht 
mogelijk 
was hier en daar een correctie al voldoende. 
Een restyling, 
als het ware. 

Een groter hart, natuurlijk, en een kleinere mond. 
Een supplement van honderd grammen hersens. 
Of mag het iets meer zijn: 
honderdvijftig, tweehonderd? 
En een hoofd dat niet zo vlug op hol slaat. 
(De oude mens verloor veel te vlot zijn hoofd). 

En dan, wat nog? 
Er waren nog zoveel dingen te bedenken. 
Een goede zangstem voor iedereen, 
bijvoorbeeld! 
De nieuwe mens moest beter en meer kunnen zingen. 
Gospel Songs, daar hield God van. 

En vleugels? Moest de mens vleugels krijgen? 
God schoot in een lach. 
Hij dacht aan zijn jonge tijd

toen hij de dieren begon te scheppen en hij 
in een originele bui 
rondliep met het ontwerp voor een vliegende olifant. 
“O, lachte God, wat goed dat ik dat ontwerp toen 
heb doorgeschoven naar Walt Disney! 
De wereld is geen tekenfilm.” 

Ik zal er nog eens over slapen, zei God.

Gaston Durnez