De Heer is mijn Verder, Hij laat mij missen:

roes; aarde; nu. Laat mij te weinig zijn

en wensen. Drijft mij op naar duisternissen

van bos en braakland, in een perk van pijn.

Is mijn Elders. Laat hemelen verhalen,

de macht, de glorie; maar houdt mij doodsbang

over mijn dorst gebogen. Zendt zijn stralen

bij mondjesmaat. En wacht. Mijn leven lang.

Mijn vijand drinkt en doezelt voor mijn ogen.

Kinderen zingen van een vergezicht.

De Heer is mijn Eenmaal. Ik moet nog hoger.

Zijn heil en zegen zullen op mij jagen,

mijn leven lang. Ik zal het dwingelands licht

zien, haten en verlangen, al mijn dagen.

Michel van der Plas

(Een gedicht bij de advent –

geïnspireerd door psalm 23)