|
HET IS DUISTER MAAR IK GELOOF
BIJ KERSTMIS 2016 IN BRAZILIË
Verpletterd
weent een Syrisch kind in Aleppo
Omran Daqneesh is zijn naam.
En ontroostbaar
huilt het jongetje van de Guarani-Kaiowa
in het uitgebrande dorp.
In de verte klinkt nog de klacht
van een jongeman zonder toekomst
in de Afrikaanse nacht.
Ik zie de Eerste Wereld die zijn grenzen sluit
voor vluchtelingen zonder bestemming.
Ik voel de onmacht van de daklozen in de stad
en van de landloze boeren die zich verzetten
tegen de machtigen die hen verdrukken.
Het leven dat begint kreunt in een wrede wereld
en wij zwijgen!
Machteloos schreeuwt de gewonde aarde
door het blinde winstbejag
van perverse heersers.
En wij zwijgen!
Opnieuw wordt het land
in boeien geslagen
en verliest zijn rechten
door een schandelijke staatsgreep
En wij zwijgen!
Ondanks onze onverschilligheid
komt God ons tegemoet
in een kind uit de periferie.
Nu eerst ons geschonden gelaat reinigen,
terug de straat op
om de kreet te laten horen
van de vertrapte utopie,
onze ziel versterken met liefde en tederheid
de altijd nieuwe uitdaging opnemen
van een mensgeworden GOD!
Gedicht (Portugees): Paulo Gabriel
Vertaling: Frans Verhelle
|
