|
EEN KIND VAN HET KLEINE
Het is bij u zwart of wit:
ik heb mij maar vrij te maken
van al wat ik ben en bezit,
en have en goed te verzaken.
Ik had me daar zo aan gehecht;
maar u hebt uw vader verlaten,
uw huis, uw geluk, en u zegt
dat ik dat zelfs zou moeten haten.
Daar gaat u op weg, en u ziet
achterom of ik na zal komen.
Maar ik heb de moed nog niet
met u van uw rijk te dromen.
En zo blijf ik staan waar ik sta,
een kind van het veilige kleine,
en hulpeloos roep ik u na,
terwijl ik u zie verdwijnen:
Verlies mij toch niet uit het oog
wanneer u reist door de bergen,
zo ver als u gaat en zo hoog,
met al wat de verten nog vergen.
O, blijf mijn geweten nabij,
als niets meer van u wordt vernomen.
Heer Jezus, herinner u mij
als u in uw rijk bent gekomen.
Michel van der Plas
|
