EEN KIND VAN HET KLEINE
Het is bij u zwart of wit: ik heb mij maar vrij te maken van al wat ik ben en bezit, en have en goed te verzaken.
Ik had me daar zo aan gehecht; maar u hebt uw vader verlaten, uw huis, uw geluk, en u zegt dat ik dat zelfs zou moeten haten.
Daar gaat u op weg, en u ziet achterom of ik na zal komen. Maar ik heb de moed nog niet met u van uw rijk te dromen.
En zo blijf ik staan waar ik sta, een kind van het veilige kleine, en hulpeloos roep ik u na, terwijl ik u zie verdwijnen:
Verlies mij toch niet uit het oog wanneer u reist door de bergen, zo ver als u gaat en zo hoog, met al wat de verten nog vergen.
O, blijf mijn geweten nabij, als niets meer van u wordt vernomen. Heer Jezus, herinner u mij als u in uw rijk bent gekomen.
Michel van der Plas
|