|
MET LEGE HANDEN
Steeds opnieuw
groeien wij vast
aan welvaart, voorrecht of gelijk.
We bouwen ons
een burcht van zekerheden
waarin de ziel
geen adem krijgt.
Zalig
wie zulke muren sloopt
en tegen beter weten in
een weg aanlegt
door chaos en woestijn.
Zalig
wie onrecht recht trekt,
klein wordt,
groot maakt,
hoop geeft,
brood deelt,
omziet naar verschopten.
Zalig
wie zich omkeert
van meer naar genoeg,
en mens durft zijn
met lege handen.
Kris Gelaude
|
