DROOM
Alles wat anders werd en wat verdween
draag ik terwijl ik loop achter mijn ogen
toch onverliesbaar mee, en onbewogen,
al ligt de wegel onder vuistdik steen.
De wereld onbeweeglijk eens is heen,
verzonk terwijl ik toekeek als een droge
zandbank in zee onzichtbaar weggezogen
en wat ik droom droom ik wellicht alleen.
Anton van Wilderode
We hebben in onze dorpen al van alles geslikt: Noormannen, monniken, roofridders, voetbranders. bokkenrijders, de tiende penning, belastingen op zout, vensters, keldergaten en paarden, de circonscription, de loting, het jus primae noctis, de Sint-Pieterspenning, de missiepreken, de collaboratie, de wet op de onteigeningen en de verhaalbelastingen, het kijk- en luistergeld en de veiligheidsgordels, de garnizoenen van het Barrière-traktaat. Maar dit wordt dan nu het laatste: de moderne spits-economie, het industriepark, de nucleaire versmachting. Waarom hebben wij eigenlijk nog dorpen?
(Johan Struye: ‘Ik weet nog hoe het was … dorpen in Vlaanderen’ p. 164)
|