|
32ste Zondag A – 12 november 2017
‘EEN WIJSHEID, OP ZOEK NAAR WIJZE MENSEN’
Zoveel meningen en ideeën komen op ons af en dringen zich op. In de eerste plaats allicht in gezin en school. Maar meer en meer spelen ook de TV en de ‘sociale media’ een grote rol. En dan zijn er nog ‘de boekskes’ en de mening van Jan Modaal, de ‘man/vrouw in de straat’.
De mooie, eerste lezing spreekt ons over de ware wijsheid, die – midden het vele lawaai dat ons overdondert – ook tot ons kan komen, veelal heel bescheiden en in stilte. Onmerkbaar haast en dikwijls ongezien ook. Je zou deze ‘ware wijsheid’ kunnen vergelijken met een teer en kwetsbaar bloempje, ergens overeind gebleven in een grijze, grauwe straat.
Maakt dit frêle bloempje nog wel kans om te overleven? Een woord van Sigmund Freud kan ons hierbij bemoedigen: ‘De stem van de waarheid klinkt zacht, maar zij houdt niet op te spreken tot zij gehoord wordt.’
Stralend en onvergankelijk is de Wijsheid.
Ze laat zich gemakkelijk zien aan wie haar liefheeft,
ze laat zich vinden door wie haar zoekt;
wie naar haar verlangt leert haar dadelijk kennen.
Want zij gaat zelf op zoek
naar mensen die haar waard zijn,
ze treedt hun welwillend tegemoet
en vertoont zich aan hen in elke gedachte.
(Uit het boek ‘Wijsheid’: 6, 12.13.16)
Het is met het Rijk der hemelen
als met tien meisjes die hun olielampen genomen hadden
en erop uittrokken, de bruidegom tegemoet.
Vijf van hen waren dwaas, de andere vijf wijs.
De dwaze meisjes namen wel hun lampen mee,
maar geen extra olie;
de wijze meisjes echter namen met hun lampen
tevens kruiken olie mee.
Weest dus waakzaam, want gij kent dag noch uur.
(Matteüs 25,1-4.13)
DE WIJSHEID IS OP ZOEK NAAR WIJZE MENSEN
Kennis, wetenschap, vooruitgang … en dan is er ook nog wijsheid. Er is veel over gepalaverd in de loop der eeuwen. Een oud grapje is leerrijk. Volop in de koloniale periode wandelde een blanke eens langs één van de grote meren in Afrika. Aan het strand zag hij daar een zwarte die lekker lag te niksen. En dat kriebelde bij de westerling: ‘Mijn goede man, denk nu eens na’ zei hij: ‘je kan je tijd toch beter gebruiken! Koop een vislijn en begin te vissen; en nadien kan je met vier, vijf lijnen tegelijk aan de slag gaan. Nog later ga je personeel in dienst kunnen nemen. Zoveel winst maken dat je boten kan kopen om te gaan vissen, en later een eigen fabriek. En je gaat veel geld verdienen en rijk worden.’ ‘Gelijk heb je’, zei de zwarte, ‘en wat kan ik dan doen met al dat geld, als ik zo rijk ben.’ ‘Toch simpel’, zei de blanke: ‘je kan zeker een maand vakantie nemen, en naar Afrika komen, en je kan dan die hele tijd rusten.’ ‘Weer heb je gelijk’, zei de zwarte … en hij ging weer lekker liggen niksen aan het meer’.
De eeuwen door heeft de mens naar kennis en wetenschap gestreefd. In de vroegste tijden was dat al zo; de moderne tijden brachten een stroomversnelling … en na WO II is het allemaal nog vlugger gegaan. En toch wijzen vele studies erop dat de mens zich vandaag minder gelukkig voelt. Onze kennis heeft ons meer welvaart gebracht. Maar die kennis, die wetenschap heeft de wijsheid in de verdrukking gebracht. Vele mensen voelen de nood aan een beter leven en een betere wereld. Een nood ook aan nieuwe mensen, die ware wijsheid tonen.
Hier ligt een grote taak voor de godsdienst en de filosofie. Als gelovigen mogen we stellen: deze ‘nieuwe mensen’ zullen mensen moeten zijn die God zichtbaar maken, die gestalte geven aan Hem die eeuwen geleden zichzelf genoemd heeft: ‘Ik zal er zijn voor u’, in een oud verhaal toen Hij tot Mozes sprak vanuit een brandende braamstruik. Mensen die bezield zijn door een nieuwe Geest: wijsheid en vrede, liefde en ontzag voor God.
Er zijn mensen nodig, die leven vanuit een diepe innerlijke vreugde, die in vrede leven met zichzelf en met anderen. Mensen ook die recht doen aan de minsten en niet zwijgen voor het kwaad. Mensen die onkreukbaar zijn, doodeerlijk en in-goed. Mensen die vriendschap stichten tussen wolven en lammeren. Mensen van wie een kracht uitgaat die allen geneest.
Dat is onmogelijk vandaag, zullen velen opmerken. Laten wij dan eens denken aan een spreuk van ‘Bond zonder Naam’: ‘Wees eens anders, er zijn al zoveel dezelfden.’
Het dagelijks geluk zit diep in je hart,
niet alleen voor jezelf,
ook voor anderen.
Je geeft het door aan mensen
die graag bij je zijn en die zich goed voelen bij jou.
Je geeft het door
als je vriendelijk bent waar anderen onvriendelijk zijn,
als je helpt waar niemand meer helpt,
als je tevreden bent waar anderen eisen stellen,
als je lacht waar anderen lelijk kijken,
als je kunt vergeven waar anderen vuisten maken.
Het dagelijks geluk zit diep in jezelf
en men zal zeggen ‘je bent een dromer’.
Je bént een dromer
omdat je steeds in mensen gelooft,
omdat je gelooft in het leven
en in het feit dat alles anders kan.
Het dagelijks gelukkig-zijn zit diep in jezelf.
Menselijk geluk is geen product van technische vooruitgang.
Menselijk geluk hangt af van beminnen en bemind worden,
en van zovele kleine dagelijkse dingen die gratis zijn.
Maar vergeet nooit:
het geluk bestaat op aarde uit zoveel delen
dat er altijd ergens een deeltje tekort is.
Met die wijsheid leren leven,
dat is levenskunst.
(Bron: Dominicanen)
|
