NAAR DE BERG VAN JUDAS TADEÜS 2

De ‘Sapé’, een ‘povoado’ dus, met vele verhalen, zoals alle woonkernen wel hun vele verhalen kunnen vertellen. Na een korte babbel met drie kleine meisjes en een deugniet van een jongen, met ogen die – van de pret en de levenskunst – het lachen niet kunnen laten, zie ik aan de overkant van de straat een bejaarde man zitten. Veel van zeg was hij niet, zijn handen daarentegen spraken des te meer. Als vanzelf gaan mijn gedachten uit naar een jeugdherinnering van zo lang geleden, die wel eens meer in mijn hoofd opduikt: ‘Vaders handen’ uit ‘Bartje’ van Anne de Vries:

Vaders handen – die waren het voornaamste van vader. Zijn woorden waren niet veel, zijn ogen waren maar somber, maar zijn handen, daarin staat zijn hele leven gegraveerd.

(een meer uitvoerige tekst, op deze blog: 2017.06.11 ‘BIJ VADERDAG – EEN HERINNERING VAN LANG GELEDEN’)

Veel zeggen deed hij dus niet – maar onvriendelijk was hij evenmin. Hij was alleen geen man van woorden. Zoals bij Bartjes vader was zijn leven in zijn handen gegrift, een hard leven, zoals voor vele mensen hier. Misschien had hij wel vele jaren lang, als onderbetaalde ‘peão’ of dagloner, bij die andere ‘kaste’ van superrijke ‘fazendeiros’ gewerkt – herenboeren, die veel meer heer dan boer waren: een ingenieur of dokter, uit Salvador, die als geldbelegging een of meerdere supergrote ‘fazendas’ liet uitbaten door een ‘gerente’ of beheerder: 1500 koeien en 150 paarden staan, als investering immers garant voor een beter rendement dan een spaarboekje!

Langzaam ga ik verder, de berg op, tallenkante kijkend, ondertussen. Een overjaarse vrachtwagen, ‘gepantserd’ voor de wegen van hier, dendert naar beneden. Links van mij, enkele meters lager, zie ik eerst een eenzaam huis, nadien een klein groepje van schamele huizen, nadien een hele armzalige straat, het blijkt de ‘rua do Hospital’ te zijn. Langs daar kom je bij het plaatselijk ziekenhuis. Nog enkele auto’s en brommers, omhoog, omlaag, en dan een mama met haar zoontje, te voet onderweg van ‘Santa Cruz’ boven tot de ‘Sapé’, waar zij wonen – een verdieping lager langs de berg.

Zo bereik ik de afslag rechts naar ‘Santa Cruz’, die andere wijk, gevaarlijk – naar het zeggen van de mensen hier – maar daar heb ik niets van gemerkt. Van de armoede daarentegen des te meer.