4de PAASZONDAG B – 22 APRIL 2018
‘MENS VOOR DE MENSEN ZIJN’

Vandaag viert de Kerk ‘roepingenzondag’, met het evangelie van de Goede Herder, die zijn schapen kent en ervan houdt. De schapen vertrouwen hem dan ook en luisteren naar zijn stem.
Elke roeping begint bij Jezus, die op vele wijzen tot ons hart spreekt. Naar Hem hebben we geluisterd, naar Hem blijven we luisteren.
Zijn vraag om zijn boodschap uit te dragen is van alle tijden en nodigt ons uit tot toewijding en overgave.

Hoe groot is de liefde
die de Vader ons betoond heeft!
Wij worden kinderen van God genoemd,
en we zijn het ook.
De wereld kent ons niet,
omdat zij Hem niet heeft erkend.
(Eerste Brief van Johannes 3,1)

Ik ben de goede herder:
Ik ken mijn schapen en mijn schapen kennen Mij,
zoals de Vader Mij kent en Ik de Vader ken;
Ik geef dan ook mijn leven voor mijn schapen.
(Johannes 10,14-15)

‘HERDER OF HUURLING’

Vandaag de dag is de herder uit ons straatbeeld verdwenen, zelfs op het platteland, zoals we dat vroeger kenden. Een herder, die met zijn kudde langs kalme wegen trekt, het is van een andere tijd, wereldvreemd in een landschap met havens, industrie en snelwegen.
Maar de betekenis van de vergelijking is niet verouderd of verdwenen. Ook vandaag zijn er mensen die vertrouwd zijn met elkaar en bij elkaar horen. Mensen die op elkaar zijn aangewezen en afgestemd zijn op elkaar, net zoals herder en kudde bij elkaar horen en op elkaar zijn afgestemd. Ook vandaag zijn er nog mensen die herders en hoeders zijn voor elkaar.
En ook de huurling heeft de tijd overleefd, soms zelfs diep in ons eigen hart. De huurling die koel zijn profijt berekent, zijn uren klopt en alles afweegt.
Die huurling, die in mij kan wonen, fluistert mij dan in: ‘Laat maar gebeuren, het is tenslotte jouw zaak niet! Trek het je niet aan en was je handen maar in onschuld, liever dan ze vuil te maken.’ De huurling, die in mij kan wonen, zet zich in tot op het ogenblik dat het gevaarlijk wordt of tot er niets meer te verdienen valt. En dan wendt de huurling zich af, of ‘loopt in een boog erom heen’, zoals de priester en de leviet in die mooie parabel van Jezus.

(Geïnspireerd door een tekst van ‘Levensecht’)

Aan het einde van elke eucharistie worden wij nochtans gezonden en gezegend om trouw te blijven aan onze roeping. En die roeping zal nooit anders of verouderd zijn: gestalte geven aan Jezus, de Goede Herder, de veilige gids, de Mens voor de mensen.

Vader,
hier ben ik
om vereenzaamde, 'overbodige' mensen
warmte en geborgenheid te geven.

Uw troost vraag ik
om gebroken, geknakte mensen
te doen blijven hopen,
Uw zachtmoedigheid vraag ik
om de wereld, uw schepping
een stukje goddelijker,
een beetje menselijker te maken.

Uw gerechtigheid vraag ik,
om onrecht en eigenliefde
in mij en rondom mij tegen te gaan.
Uw barmhartigheid vraag ik
om met een open hart naar mensen toe te gaan.
Uw zuiverheid vraag ik
om uw stem in de stilte horen.

Uw vrede hoor ik
om aan al uw kinderen te vertellen
dat Gij Vader en Moeder zijt.
Opdat uw wil geschieden zou ben ik bereid.
Vader, hier ben ik, zend mij.

(Martien D'Hollander)