THUISKOMST VAN DE KINDEREN

Als grote bloemen komen zij uit ’t blauwe duister.

Onder de frisheid van de avondlucht

waarmee hun haren en hun wangen

licht zijn omhangen, zijn zij zo warm. Gevangen

door ’t sterke klemmen van hun zachte armen,

zie ik de volle schaduwloze liefde,

die op de bodem van hun diep-doorzichtige ogen leeft.

Nog onvermengd met menselijk erbarmen,

dat later komt – en redenen en grenzen heeft.

M. Vasalis