|
UIT HET GEZICHTSVELD VERDWENEN
Ik sta aan de rand van het strand.
In de ochtendbries
glijdt een zeilboot naar de oceaan.
Hij is schoonheid, hij is leven.
Ik kijk hem na
tot hij aan de horizon verdwijnt.
Naast mij zegt iemand: 'Hij is weg'.
Waarheen?
Uit mijn gezichtsveld verdwenen.
Dat is alles.
Hij draagt zijn mast even hoog
en zijn romp heeft nog altijd de kracht
om z'n menselijke lading te dragen.
Zijn verdwijning uit mijn gezichtsveld
is iets in mij, niet in hem.
En net op het ogenblik
dat iemand naast mij zegt:
'hij is weg'
zijn er anderen die hem
aan de horizon zien verschijnen
en naar hen toe glijden,
en die vol vreugde roepen:
'Daar is hij!'
Dat is de dood.
William Blake, Engels schrijver (1757-1827)
|
