|
O apelo dos
marginalizados
A ação taumatúrgica
de Jesus orientou-se, de modo especial, para os marginalizados. Afinal, eram
eles que, desprovidos de recursos e vítimas do abandono social, encontravam no
Mestre uma tábua de salvação.
O episódio do leproso, prostrado por terra, e suplicando: Senhor, se quiseres,
podes curar-me! é a imagem perfeita da expectativa dos pobres em relação ao
Messias Jesus. Os leprosos eram as maiores vítimas da marginalização. A doença
os obrigava a se manterem fora da cidade, afastados do convívio social. Sua
presença era motivo de pânico, porque ninguém queria correr o risco de ser
contagiado pela doença e incorrer na impureza ritual.
Jesus, pelo contrário, recusou-se a tratar o leproso como um excluído. Por
isso, desafiando tais preconceitos, aproximou-se dele e o tocou. Resultado: sua
exclusão social foi superada, a dignidade humana, reconquistada, e o opróbrio
imposto pela religião deixou de existir.
Portanto, o serviço de Jesus aos excluídos e marginalizados não se reduzia a
uma solidariedade teórica, limitada às boas intenções. Antes, era feito de
gestos concretos, mediante os quais as pessoas recuperavam o sentido da vida, a
alegria da convivência fraterna, a confiança no amor misericordioso de Deus.
Tratava-se de fazer com que tivessem vida, e a tivessem em abundância.
E nós, como tratamos
os excluídos de hoje?
E nós, que fazemos
dos preconceitos de nosso tempo?
Sejamos pessoas
suaves, cada dia mais!
Nederlandse vertaling
De schreeuw van de mensen aan de kant.
De wonderen, die Jezus deed, zijn op een opvallende wijze gericht naar
mensen, die uitgesloten werden. Het is overduidelijk: Jezus gaat naar mensen
zonder toevlucht, die verstoten werden. Voor zulke mensen bood Hij een uitweg.
Het verhaal van de melaatse, die zich op de grond werpt, en smeekt:
Meester, als jij het wil, kan je mij gezond maken!, is het volmaakte toonbeeld
van de hoop, die armen en kleinen stelden in Hem. Melaatsen waren, bij uitstek,
het voorbeeld van uitsluiting. Hun ziekte dwong hen om zich ver buiten de stad
op te houden, ver weg van elk samen leven. Hun aanwezigheid leidde tot
paniek, want niemand wilde het risico lopen om zelf besmet te raken en op die
manier onrein te worden.
Jezus, daarentegen, weigert om de melaatse mens uit te sluiten. Daarom
provoceert Hij eigenlijk diegenen, die deze vooroordelen in stand hielden: Hij
gaat naar de melaatse mens toe en raakt hem zelfs aan. Het gevolg laat zich
raden: de uitsluiting wordt ongedaan gemaakt, de man wordt in zijn menselijke
waardigheid hersteld en de smaad of schande, die door de Wet werd opgelegd, was
opgeheven.
Jezus voorliefde voor al wie uitgesloten en verstoten werd, was geen
kwestie van schone woorden. Zij werd zichtbaar in concrete daden, waardoor deze
mensen weer zin in het leven kregen. Zij vonden weer levensvreugde en kregen
een vernieuwd vertrouwen in Gods barmhartige liefde. Zijn manier van doen
toonde dat zij leven hadden, en wel leven in overvloed!
En wij, hoe gaan wij dan om met mensen die vandaag uitgesloten worden? Hoe
dan ook? Door wie dan ook?
En wij, hoe gaan wij om met vooroordelen, die vandaag bestaan?
Mogen wij almaar meer milde mensen worden.
|
