als wat onmogelijk leek

mogelijk wordt

als in wat uitzichtloos was

en dood

nieuw leven daagt

als angst en onzekerheid plaats ruimen

voor hoop en verwachting

als pijn en verdriet gelouterd zijn

tot dankbare herinnering

als na verdeeldheid

verbondenheid mogelijk blijkt

als woestijn oase wordt

als afkeer tot inkeer komt

als alleen groeit tot samen

als geweld en misbruik ombuigen

tot tederheid en liefde

als grijpen herverdelen wordt

dan vieren wij Pasen…

Exodus, Egypte, Beloofde Land,

zijn meer dan begrippen en plaatsen

uit een versleten verhaal.

De vragen die we ons moeten stellen zijn:

Waar is ons Egypte, onze exodus, ons beloofde land?

Waaraan zitten wij vast?

Wat maakt ons echt vrij?

En welke stappen moeten we daarvoor zetten?

Of hebben we ons zo ‘aangepast’

aan de ‘Egyptische levensstijl’

dat ‘exodus’ ons niets meer zegt?

(uit: ‘De woestijnweg op’)