VIERDE ZONDAG VAN PASEN

DE GOEDE HERDER

We lezen vandaag op deze roepingenzondag uit het evangelie van Johannes over ‘de Goede Herder’.

In die tijd zei Jezus tot zijn leerlingen:
“Mijn schapen luisteren naar mijn stem
en Ik ken ze
en ze volgen Mij.
Ik geef hun eeuwig leven;
zij zullen in eeuwigheid niet verloren gaan
en niemand zal ze van Mij wegroven.
Mijn Vader immers die ze Mij gegeven heeft
is groter dan allen;
en niemand kan iets uit de hand van mijn Vader roven.
Ik en de Vader, Wij zijn één.”

(Johannes 10,27-30)

Telkenjare wordt op de vierde zondag van Pasen ‘roepingenzondag’ gehouden. De Kerk bidt en ijvert dan in het bijzonder voor ‘nieuwe roepingen.’ Hoewel daarbij steevast herhaald wordt dat elke gelovige geroepen en gezonden is om te getuigen van zijn geloof in de Verrezen Jezus, wordt steeds de klemtoon gelegd op de specifieke roepingen van priesters en kloosterlingen.

Telkenjare ook wordt daarbij het beeld van ‘de Goede Herder’ voorgelezen en voorgehouden. De roeping en zending van de kloosterling en van de priester heeft slechts waarde indien zij een afspiegeling is van het herderschap van Jezus zelf. Vanzelfsprekend kan geen priester of kloosterling de volmaakte herder, die Jezus is, evenaren. Dit neemt niet weg dat de navolging van de persoon van Jezus een ideaal en streefdoel moet zijn.

Hoe heeft Jezus zijn herderschap beleefd en beoefend? In één van de oudste teksten van de christelijke geschiedenis citeert Paulus een ‘kerklied’ van de eerste christenen. We vinden deze tekst in de brief aan de christenen van Filippi, hoofdstuk 2, verzen 6 tot 11:

Hij die de gestalte van God had,

hield zijn gelijkheid aan God niet vast,

maar deed er afstand van.

Hij nam de gestalte aan van een slaaf

en werd gelijk aan een mens.

En als mens verschenen,

heeft hij zich vernederd

en werd gehoorzaam tot in de dood –

de dood aan het kruis.

Daarom heeft God hem hoog verheven

en hem de naam geschonken

die elke naam te boven gaat,

opdat in de naam van Jezus

elke knie zich zal buigen,

in de hemel, op de aarde en onder de aarde,

en elke tong zal belijden:

‘Jezus Christus is Heer,’

tot eer van God, de Vader.

Alleen als de priester of kloosterling dit beeld van Jezus als ideaal en streefdoel neemt is hij of zij geloofwaardig. Het vertrouwen van de mensen in de kerk wordt geschokt en geschonden, wanneer zij vaststellen dat officiële bedienaren dit beeld niet voor ogen houden maar onder de vlag van een verheven ideaal vooral eigen voordeel betrachten, in de vorm van de drie gekende bekoringen van Jezus in de woestijn: geldhonger, machtsdrang en eerzucht.

In het licht van de pijnlijke gebeurtenissen van deze week, rond de persoon van de vroegere bisschop Roger Vangheluwe, zien we des te beter waar de wortel van het kwaad in de Kerk gelegen is. Het gaat er hier niet om op een gemakkelijke wijze veroordelend te spreken over de vroegere bisschop. Hoe vreemd het ook mag klinken, eigenlijk is hij zelf ook slachtoffer, ondanks het leed dat hij heeft aangericht. Hij is zelf slachtoffer omdat ook in onze tijd de Kerk helaas haar gezag op macht en niet op dienstbaarheid, vertrouwen en geloofwaardigheid gebouwd heeft en vooralsnog blijft bouwen. En hij, klein mensje, wilde ‘klimmen’ in deze Kerk.

Ons persoonlijk geloof moet in genen dele aangetast worden door deze gebeurtenissen, zo dicht bij huis in ons kleine Vlaanderen, en evenzeer in tal van andere landen in de wereldkerk. Laten wij bidden en hopen dat een totaal vernieuwde Kerk mag verrijzen uit dit leed en dit kruis.

Een kerk zoals zij reeds in de jaren ’60 gedroomd werd door de Dominicaan Yves Congar: ‘Pour une église servante et pauvre’ (Pleidooi voor een dienende en arme Kerk), en later door de vroegere bisschop van Evreux, Jacques Gaillot: ‘Si l’Eglise ne sert pas, elle ne sert à rien’ (Als de Kerk niet dient, dient zij tot niets.’)

In haar geestelijk testament, daterend van 15 augustus 2005, schrijft Sœur Emmanuelle:

‘Si je devais résumer l’essentiel de mon engagement religieux pour le transmettre aux jeunes générations, je dirais que j’ai toujours milité pour une Église servante et pauvre.’

(Als ik het diepste wezen van mijn engagement als kloosterlinge zou moeten samenvatten, om het door te geven aan de jongeren van vandaag, dan zou ik zeggen dat ik mij altijd ingezet heb voor een dienende en arme Kerk.’) (Bron: ‘La Croix’, van 30 augustus 2008).

Heer Jezus, Goede Herder,

genees ons hart, dat versplinterd is,

verlamd door zoveel voorbehoud.

Laat ons luisteren naar uw stem

en U van ganser harte volgen.

Gij voelt met ons mee

en geeft ons ruimte om te leven.

Van harte vertrouwen wij ons aan U toe.

Amen.