|
OPDAT JULLIE VREUGDE VOLKOMEN MAG ZIJN
Jezus ging verder tijdens het Laatste Avondmaal:
'Ik heb jullie liefgehad,
zoals de Vader mij heeft liefgehad.
Blijf in mijn liefde:
je blijft in mijn liefde
als je je aan mijn geboden houdt,
zoals ik me ook aan de geboden van mijn Vader gehouden heb
en in zijn liefde blijf.
Dit zeg ik tegen jullie om je mijn vreugde te geven,
dan zal je vreugde volkomen zijn.
(Johannes 15,9-11)
Enkele dagen al luisteren we nu naar Jezus, terwijl Hij tijdens
hun laatste samenzijn zijn meest intieme vrienden op uitzonderlijk innige,
tedere wijze toespreekt. Zoals de vorige dagen reeds zo duidelijk werd, is Hij
zelf diegene, die troost en bemoedigt, terwijl zijn vrienden diep ontroerd en
bedrukt zijn.
Ook vandaag is het zo, in dit kort stukje evangelie. Zelf
leeft Hij in een intense innerlijke vreugde, die haar oorsprong vindt in de
innige verbondenheid met de Vader. Maar zoals een diepe vreugde nu eenmaal is,
wil Hij dit intense geluk niet voor zichzelf alleen houden. Vreugde deelt, ze
kan niet anders, want vreugde loopt over.
We zien het nu bij Jezus: Ik spreek zo tegen jullie, opdat
eenzelfde volkomen vreugde, die in mijn hart opwelt, ook in jullie gemoed mag
leven.
En dat zal ook zo zijn als je in mijn liefde blijft, als
mijn leven ook jullie leven wordt. Dan klinkt het een beetje hard: je blijft in
die innige liefde met Mij verbonden als je mijn geboden onderhoudt. Maar die
schijnbare hardheid is niet meer dan schijn. Er is hier niet de minste zweem van
formalistisch naleven van een aantal wetten, met talloze geboden en nog meer
verboden.
De geboden van Jezus zijn te herleiden tot ÉÉN GROTE
LEEFREGEL. Die richtlijn werd ons ten overvloede herhaald, en toch wordt hij zo
vaak vergeten. Vergeten en verdrongen, zo vaak ook in naam van hoge idealen,
die alleen maar met de mond verkondigd worden.
ÉÉN UNIEKE LEIDRAAD geeft Jezus voor ons leven: DE LIEFDE,
naar God toe, en in één en dezelfde beweging ook naar de naaste, in de meest
letterlijke zin, de mens die dicht naast ons leeft, maar evenzeer de naaste,
die hoewel heel veraf ons toch heel nabij is, omdat hij of zij, jong of oud,
arm of rijk, mens is zoals wij, en daardoor net als wij genodigd is tot diezelfde
innige omhelzing binnen die ÉNE FAMILIE van GODS GELIEFDEN.
Sterker dan iedere wet,
groter dan elk mensenverlangen,
dieper dan het leven zelf...
Zo is liefde die leven doet.
Wat je denkt dat niemand kan geven,
is te vinden
bij mensen die zich geven aan elkaar.
Want zij wonen in God
en zijn thuis bij elkaar in zijn liefde.
Warm als zonlicht,
fris als de lente,
goed en met een gouden hart.
Zo is liefde die leven doet.
Broos in het ontmoeten,
zacht voor wie gewond is,
edelmoedig voor wie geen recht werd gedaan.
Zo is liefde die leven doet.
(Bron: Bezinningen Dominicanen)
|
