|
ALS LAMMEREN TUSSEN
WOLVEN
Vandaag, 4 juli, lezen we in het evangelie:
In die tijd
wees de Heer nog tweeënzeventig leerlingen aan
en zond hen
twee aan twee voor zich uit
naar alle
steden en plaatsen waar Hij zelf nog komen zou.
Hij zei tegen
hen:
`De oogst is
wel groot, maar arbeiders zijn er weinig.
Vraag daarom
de eigenaar van de oogst
om arbeiders
in te zetten voor zijn oogst.
Ga nu, maar
weet wel,
Ik stuur
jullie als lammeren onder de wolven.
Neem geen
beurs mee, geen reistas en geen schoenen,
en groet
niemand onderweg.
Als je bij
iemand in huis komt, zeg dan eerst:
`Vrede aan dit
huis.
Woont daar een
vredelievend mens,
dan zal jullie
vrede op hem rusten;
zo niet, dan
zal die naar jullie terugkeren.
Blijf in dat
huis en eet en drink wat men je aanbiedt,
want de
arbeider is zijn loon waard.
Trek niet van
het ene huis naar het andere.
Als je in een
stad komt waar men je ontvangt,
eet dan wat
men je voorzet.
Genees er de
zieken en zeg tegen hen:
`Het
koninkrijk van God is nu dichtbij u gekomen.
Maar als je in
een stad komt waar men je niet ontvangt,
ga daar de
straat op en zeg:
`Zelfs het
stof uit uw stad
dat aan onze
voeten zit, mag u houden: wij vegen het af.
Maar weet wel,
het koninkrijk van God is dichtbij.
Ik zeg jullie:
voor Sodom zal
het op die dag draaglijker zijn dan voor zon stad.
De
tweeënzeventig kwamen opgetogen terug.
`Heer, zeiden
ze,
`zelfs de
demonen onderwerpen zich aan ons in uw naam.
Hij zei tegen
hen:
`Ik zag de
satan als een bliksemschicht uit de hemel vallen.
Kijk, Ik heb
jullie de macht gegeven
om op slangen
en schorpioenen te trappen
en in te gaan
tegen alle vijandelijke krachten;
niets kan
jullie deren.
Toch moeten
jullie je niet verheugen
omdat de geesten
zich aan jullie onderwerpen;
nee, verheug
je omdat jullie namen opgetekend staan in de hemel.
(Lucas 10,1-12.17-20)
Goed 20 jaar geleden viel het communisme in de Sovjet Unie,
en de godsdienst kwam weer tot leven. 70 jaar was niet genoegom het
geloof uit te roeien. Het atheïsme was verplichte leerstof, priesters moesten
naar Siberië, elke geloofsbeleving werd verboden. En toch bleef dit geloof
overleven. Moeders en grootmoeders bewaarden het en gaven het door. Zij hadden
geen opleiding en geen mandaat. Zij gaven het gewoon door zoals ze van nature
het leven zelf doorgeven.
Vandaag zien we in het westen enigszins wat toen in Rusland
gebeurde. Een praktisch atheïsme wordt opgedrongen. Geloven wordt ouderwets
genoemd. Religieuze symbolen worden belachelijk gemaakt. Priesters worden niet
verbannen, maar lege seminaries zijn veel doeltreffender.
Geloof is vervangen door de cultus van het ik en een
extreem materialisme. Het aantal priesters slinkt zienderogen. Zullen ook hier
moeders en grootmoeders het geloof bewaren en doorgeven, even gewoon als ze het
leven zelf doorgeven?
Geloof doorgeven is geen kennis doorgeven. Het is iets van
jezelf delen, iets van je eigen aanvoelen. Toen Jezus zei: Blijf dit doen om
Mij te gedenken, sprak Hij niet over een les godsdienst, maar over een besef
dat Hij er is en dat Hij onze diepste vreugde en onze diepste vrede is.
Geloven is vooral een manier van leven en van omgaan met
mekaar. De 72 leerlingen die Jezus op pad zond waren geen leraars en hadden
geen opleiding. Maar zij moesten wel een vrede uitstralen, onbezorgd en vrij.
Hun geluk was immers niet afhankelijk van bezit of prestige.
Zullen de moeders en grootmoeders bij ons erin slagen om de
vrede en de vreugde van hun geloof door te geven aan hun kinderen en
kleinkinderen? Zal het geloof overleven tot het materialisme ineenstuikt?
Een leven dat alleen het eigen ik ziet, leidt tot wanhoop
en ontreddering. De slangen en schorpioenen worden al zichtbaar in de stijgende
misdaad en in de wansmakelijke vormen van corruptie en zedelijk verval.
Die 72 leerlingen van Jezus waren gewone mensen zoals wij.
Vandaag zegt Hij tot ons Ga dan, Ik zend u als lammeren tussen de wolven. Maar
weet het wel: Het rijk Gods is nabij.
(geïnspireerd door
een preek van Manu Verhulst.)
Hij liep zijn blote voeten stuk
in het bloedhete zand.
Hij slingerde zijn woorden
als schitterende speerpunten in de zon.
In zijn wijd open ogen
blonk de grote zekerheid
dat alle mensen
broers en zussen zullen worden.
Was Hij een mens zoals wij?
Ja, zoals wij zouden moeten zijn.
Wij maken onze voeten niet meer vuil
en wegen zorgvuldig onze woorden
om niets te moeten zeggen.
In onze ogen dwaalt achterdocht
en misprijzen voor elkander.
Hij is diegene
die ons kan genezen:
Neem uw bed op en loop,
spreek woorden van leven.
Doe die schaduw uit je ogen
en geloof:
geloof in God die Liefde heet
en ons tot broers en zussen
van elkander maakt.
Manu Verhulst
|
