ZONDAG 28 NOVEMBER 2010

ACHTERGROND BIJ DE HOMILIE

Musée des Beaux Arts

Wat het lijden betreft vergisten zij zich nooit

de Oude Meesters : hoe goed begrepen zij

zijn menselijke rang ;

hoe het plaats heeft

terwijl iemand anders aan het eten is

of een raam opent

of net traag voorbijloopt;

hoe, terwijl de oudere mensen eerbiedig, vol hartstocht

op die wonderlijke geboorte wachtend, er altijd

kinderen zijn die niet per se wilden dat het gebeurde

schaatsend op een vijver

aan de rand van het bos;

zij vergaten nooit dat

zelfs het verschrikkelijke martelaarschap

zich moet voltrekken

ergens in een hoek

op een rommelige plek,

waar de honden doorgaan met hun hondse leven

en het paard van de beul

zijn onschuldige billen schurkt aan een boom.

Op Brueghels Icarus bijvoorbeeld,

zoals alles zich op zijn dode gemak

van de ramp afkeert ;

de man achter de ploeg

zou de plons gehoord kunnen hebben,

de verloren kreet

maar voor hem was het geen belangrijk fiasco ;

de zon scheen, zoals het moest,

op de witte benen

die verdwenen in het groene water ;

en het kostbare, fragiele schip,

dat iets merkwaardigs gezien moet hebben,

een jongen, die uit de hemel viel

moest ergens heen

en zeilde rustig door.

W.H. Auden.

BEKNOPTE TOELICHTING

Icarus (Latijn) of Ikaros (Grieks) is een figuur uit de Griekse mythologie. Hij wordt vaak genoemd in verband met zijn vader Daedalus.

Omdat Icarus en Daedalus door koning Minos gevangen worden gehouden op Kreta, bedenkt Daedalus een manier om te ontsnappen: hij bouwt vleugels van een houten raamwerk, veren en was.

Omdat de was niet mag smelten, waarschuwt Daedalus Icarus om niet te hoog en te dicht bij de zon te vliegen, maar ook niet te laag, omdat de vleugels te zwaar zouden worden van het zeewater.

In zijn enthousiasme wordt Icarus echter roekeloos; hij vliegt te hoog zodat de was toch smelt en hij neerstort in de Egeïsche Zee.

(overgenomen uit: Wikipedia)