ZONDAG 28 NOVEMBER 2010

‘ZOALS HET WAS IN DE DAGEN VAN NOACH’

De advent is een innige tijd van heimwee naar Licht, in het donker van de dagen en het donker van ons leven. Het is een tijd van verstilling en meer toeleg op het bidden.

Maar ons binnenste binnen vertaalt zich in ons buitenste buiten. Daarom werkt Welzijnszorg al jaren aan: ‘Armoede uitsluiten!’

Zo is de advent een tijd van helen, binnenin een beetje genezen, en een tijd van delen, meer oog en openheid naar buiten.

Een tijd van hoop voor elke arme mens, die uitzicht mist, door wat dan ook: armoe en gebrek, of leegte binnenin. En misschien zijn wij zelf die arme mens wel: ‘Arm, en beschaamd zo arm te zijn’ (M. Vasalis).

In die tijd zei Jezus tot zijn leerlingen:

Zoals het was in de dagen van Noach,

zo zal het zijn wanneer de Mensenzoon komt.

Want zoals men in de dagen voor de vloed

alleen maar bezig was met eten en drinken,

met trouwen en uithuwelijken,

tot aan de dag waarop Noach de ark binnenging,

en zoals men niet wist dat de vloed zou komen,

totdat die kwam en iedereen wegnam,

zo zal het ook zijn

wanneer de Mensenzoon komt.

Dan zullen er twee op het land aan het werk zijn,

van wie de een zal worden meegenomen

en de ander achtergelaten.

Van twee vrouwen die samen aan de molen draaien,

zal de ene worden meegenomen

en de andere achtergelaten.

Wees dus waakzaam,

want jullie weten niet op welke dag jullie Heer komt.

Besef wel:

als de heer des huizes had geweten

in welk deel van de nacht de dief zou komen,

dan zou hij wakker gebleven zijn

en niet in zijn huis hebben laten inbreken.

Daarom moeten ook jullie klaarstaan,

want de Mensenzoon komt op een tijdstip

waarop je het niet verwacht.

(Matteüs 24,37-44)

‘De val van Icarus’, het is een prachtig schilderij van Brueghel. Jammer dat de afbeelding zo klein is, want de schilder toont iets enigs: de grootste dingen worden achteloos voorbijgezien en het kleine alledaagse eist alle aandacht. Icarus heeft die grootse droom te vliegen maar valt uit de hemel. Toch gaat alles gewoon door. De man bij de ploeg hoort de plons, doch de kreet gaat verloren: voor hem is er niets gebeurd. Mensen op het schip zien de jongen, die neerstort, maar zij zeilen rustig door. En de zon blijft schijnen op de benen van de jongen die verdrinkt. Zoals het ging in de dagen van Noach, zo ging het toen Icarus uit de hemel viel, zo gaat het bij de komst van Jezus, vergeten en voorbijgezien. Er zijn wel dingen die meer belang hebben!

Jezus zegt om niet te leven alsof er niets aan de hand is. Het dagelijkse heeft zijn plaats, maar als het daarbij blijft, dan blijft het leven klein en arm. Daarom is het tijd om open te staan voor Hem die ons leven meer inhoud kan geven. Mensen reageren heel verschillend op de komst van de Heer. Twee mannen op dezelfde akker, twee vrouwen in hetzelfde huis: de éne doet gewoon voort, de andere verheugt zich om God, die dichtbij komt. De éne ziet alléén de banale kleinheid, de andere heeft oog voor het grootse dat gebeurt in daagse dingen. De éne sluit zich af, de andere laat God toe in zijn leven. Wie attent of waakzaam leeft, leeft met open oog en oor. Hij hoort en ziet ook meer vanuit zijn verlangen naar Gods komst in onze wereld en in ons leven, vanuit zijn verlangen naar de Emanuel, God in ons midden. Zo iemand is dan ook op elk ogenblik bereid om God in zijn leven te ontvangen.

Die komst van de Heer is meestal onopvallend, en onverwacht, zoals toen in Bethlehem. Maar Hij komt in zoveel vormen. Het lied heeft gelijk: Hij komt tot ons, gans onverwacht, in duizend, duizend dingen; Hij komt in 't morgenuur, in dauw van nieuwe dingen; Hij komt in heel de dag, in arbeid aan de dingen; Hij komt als 't avond is, in 't sterven van de dingen.

Advent en Kerst brengen telkenjare dat grote wonder weer voor ogen: omdat Hij niet ver wou zijn, is de Heer gekomen. Maar Hij staat midden onder ons als Hij, die wij niet kennen.

Laten wij dus attent zijn, opmerkzaam, luisterbereid en ge-hoor-zaam, want zijn liefde is ons nabij in duizend, duizend dingen.

Maar enkele weken geleden zei Jezus nog: ‘Zal de Mensenzoon bij zijn komst geloof vinden op aarde?’

Toekomstdromen

Leven als Noach aandachtig,

wakker en welgemoed:

weten dat God almachtig

eenmaal zijn wonderen doet;

weten dat Hij zal verschijnen,

eindelijk onverhuld,

als het geluk van de zijnen

dat hen voor eeuwig vervult.

Waakzaam de hemel afspeuren

naar zijn getuigenis.

Elke dag kan het gebeuren

dat daar een teken is.

Muren niet langer verduren,

luisteren naar het heelal,

vogels van hoop uitsturen

of hij nu komen zal.

Leven met toekomstdromen

boven de aarde en de tijd.

God zal ons overkomen

en zijn barmhartigheid.

Michel van der Plas