|
GOEDE VRIJDAG 22 APRIL 2011
HET LIJDEN VAN ONZE HEER JEZUS
Jezus wist precies wat er met hem zou gebeuren. Hij liep naar hen toe en vroeg: Wie zoeken jullie? (Johannes 18,4) Het is mogelijk: Jezus zoeken om Hem te verraden. Hem volgen en bij Hem zijn is nog geen bewijs van een toegewijde roeping, zoals het getuigenis van Judas toch wel aantoont.
Maar, al bij al, het Lijden van Jezus is zijn ultieme Woord van Liefde voor ons allen. Of we nu verraden zijn, of verraders: de Waarheid, die niet teleurstelt ligt binnen ons bereik. Hier treedt aan het licht wat wij allen, mensen, zoeken als antwoord op de laatste vraag naar de zin van ons leven: bij machte zijn om een ander mens te redden!
Als jullie mij zoeken, laat deze mensen dan gaan.(Johannes 18,8) Het antwoord dat iemand zelf met zijn leven geeft, brengt mee dat hij vanaf nu zijn weg alleen moet gaan. Alleen zo wordt elke verbondenheid met Hem een teken van vrijwillige toewijding en overgave. Alleen wie op Hem verliefd wordt, zal de genade ontvangen om deel te hebben aan zijn Leven en zijn Liefde.
Zuster Barbara P. Bucker, MC
Rio de Janeiro
HET LIED OVER DE DIENSTKNECHT VAN JAHWE
Veracht en door de mensen verstoten,
man van smarten, met lijden overladen.
Een mens die zijn gezicht voor ons verbergt
en die wij verachten en verstoten.
Om onze zonden werd hij doorboord,
om onze misdaden werd hij mishandeld.
Hij werd gestraft: ons bracht het vrede.
De zweepslagen die hij kreeg, hebben ons genezen.
Men mishandelde hem en hij heeft het aanvaard,
hij heeft zijn mond niet geopend.
Als een lam dat naar de slachtbank geleid wordt en zwijgt,
zo heeft hij zijn mond niet geopend.
Wie denkt er nog aan zijn leven,
nu hij uit het land der levenden is gestoten
en begraven wordt bij misdadigers ?
Omdat hij zijn leven prijsgaf aan de dood
en zich liet rekenen onder de zondaars,
zal God hem groot en machtig maken.
Want hij draagt de zonden van velen
en is voor de zondaars een voorspraak.
(Jesaja 52, 13 - 53, 12)
GROTE VOORBEDE
VOOR HET LIJDEN VAN DE MENSEN
OMDAT GIJ HET ZIJT, GROTER DAN ONS HART
Gij die geroepen heb 'licht' en het licht werd geboren
en het was goed, het werd avond en morgen,
tot op vandaag.
Gij die geroepen hebt: 'o mens'
en wij werden geboren
Gij die mijn leven zo geleid hebt tot hiertoe
dat ik nog leef.
Omdat Gij het zijt groter dan ons hart
die mij hebt gezien eer ik werd geboren.
Gij die liefde zijt, diep als de zee,
flitsend als weerlicht, sterker dan de dood,
laat niet verloren gaan één mensenkind.
Gij die geen naam vergeet, geen mens veracht,
laat niet de dood die alles scheidt en leeg maakt,
laat niet de tweede dood over ons komen.
Omdat Gij het zijt groter dan ons hart
die mij hebt gezien eer ik werd geboren.
Voor allen die gekruisigd worden,
wees niet niemand,
wees hun toekomst ongezien.
Voor mensen die van U verlaten zijn,
voor allen die hun lot niet kunnen dragen,
voor hen die weerloos zijn in de handen van de mensen.
Voor uw naamgenoten in ons midden:
vluchtelingen, vreemden, wees niet niemand.
Voor hen die kracht uitstralen, liefde geven, recht doen,
Dat zij staande blijven in ons midden.
Omdat Gij het zijt groter dan ons hart
die mij hebt gezien eer ik werd geboren.
Gij die, tegen alle schijnbaar noodlot in,
ons vast houdt,
Gij vreugde schept in mensen,
Gij die het woord tot ons gesproken hebt
dat onze ziel vervult,
laat ons niet leeg en verloren en zonder uitzicht.
Doe ons opengaan voor het visioen van vrede,
dat sinds mensenheugenis ons roept.
Omdat Gij het zijt groter dan ons hart
die mij hebt gezien eer ik werd geboren.
Verhaast de dag van uw gerechtigheid.
Zie het niet langer aan dat her en der in deze wereld
mensen gemarteld worden, kinderen gedood;
dat wij de aarde schenden en elkaar het licht ontroven.
Zoals een hert reikhals naar levend water,
doe ons zo verlangen naar de dag dat wij,
nu nog verdeelde mensen, in uw stad verzameld zijn,
in u verenigd en voltooid, in u vereeuwigd.
Gedenk uw mensen, dat zij niet vergeefs geboren zijn.
Omdat Gij het zijt groter dan ons hart
die mij hebt gezien eer ik werd geboren.
(Huub Oosterhuis)
Goede Vrijdag
Ook dit jaar zullen mensen zwijgen
als toentertijd en telkens weer.
De groten gaan t gelijk weer krijgen
wie zwijgt, stemt toe t bekende zeer
Of erger nog: ze zullen roepen
dat Hij ter dood moet aan het kruis,
die opgehitste hete groepen
die opkomen voor tuin en huis
En Hij dan aan het kruis verheven,
spreekt ieder jaar dat teder woord:
Het weze, Vader, hen vergeven
Het is bekend, toch ongehoord.
Onder het kruis, één leerling en de vrouw,
de andre leerlingen er ver vandaag
Ik weet dat ik vandaag de handen vouw
Maar waar had ik destijds gestaan?
Jan Coghe
|
