STILLE ZATERDAG – 23 APRIL 2011

Jozef van Arimatéa, die een leerling was van Jezus – maar in het geheim uit vrees voor de Joden – vroeg daarna aan Pilatus het lichaam van Jezus te mogen wegnemen. Toen Pilatus dit had toegestaan, ging hij dus heen en nam het lichaam weg. Nikodemus, die Hem vroeger 's nachts bezocht had, kwam ook en bracht een mengsel mee van mirre en aloë, ongeveer honderd pond.

Zij namen het lichaam van Jezus en wikkelden het met de welriekende kruiden in zwachtels, zoals bij een Joodse begrafenis gebruikelijk is. Op de plaats waar Hij gekruisigd werd lag een tuin en in die tuin een nieuw graf waarin nog nooit iemand was neergelegd.

Vanwege de voorbereidingsdag van de Joden en omdat het graf dichtbij was legden zij Jezus daarin neer.

---

Wanneer we een kerkhof bezoeken en eens rondkijken naar de graven en de mensen die daar komen, merken we de meest uiteenlopende opvattingen over leven en dood. Soms een uitdrukking van hoop, dan weer een uitdrukking van wanhoop; van vertrouwen op God en van opstandigheid tegenover Hem.

Hoe pijnlijk soms ook, de dood blijft bovenal een overgang, opdat een volkomen leven mogelijk kan worden. De lichamen vergaan, net als de bloemen die we op de graven plaatsen. Maar die mensen, die al weldoende door het leven gingen, zijn niet dood. Zij maakten de overtocht om deel te hebben aan hetzelfde bestaan als de Verrezen Christus.

Frei Antônio Moser, OFM

STILLE ZATERDAG

De stilte weegt nu als een steen
na het getimmer en gehamer
de leerlingen zo stil bijeen
in die bekende bovenkamer …

Is Hij toch dood – is het voorbij?
De droom die mensen had gewekt
de nieuwe schepping, verse klei –
leven vol liefde en respect.

Terug naar af – weer naar de boot,
en weer gaan vissen op het meer …
De hoop is stuk – de Heer is dood –
Er is helaas geen ommekeer

Jan Coghe