ZONDAG 21 AUGUSTUS – 21^STE ZONDAG A

WIE ZEG JIJ DAT IK BEN?

‘Jij bent Petrus en op die steenrots zal ik mijn Kerk bouwen’. Voor sommige mensen valt deze zin moeilijk. Zij willen van harte christen zijn, maar hebben problemen met de concrete kerk, hier en nu: de manier waarop gezag wordt uitgeoefend, het gebrek aan communicatie en openheid, de kerkstructuren, de hiërarchie, de logheid van het instituut, enz..

Blijft de vraag: wat wordt er met die zin echt bedoeld?

Hoe dan ook: wij mogen geen stukjes evangelie weglaten, omdat ze ons moeilijk vallen. Ook in moeilijke passages heeft God ons wat te zeggen.

In die tijd kwam Jezus in de streek van Caesarea van Filippus en Hij stelde zijn leerlingen deze vraag:‘Wie is, volgens de opvatting van de mensen, de Mensenzoon?’

Zij antwoordden:‘Sommigen zeggen Johannes de Doper, anderen Elia, weer anderen Jeremia of een van de profeten.’

‘Maar gij – sprak Hij tot hen –, wie zegt gij dat Ik ben?’

Simon Petrus antwoordde:‘Gij zijt de Christus, de Zoon van de levende God.’

Jezus hernam:‘Zalig zijt gij, Simon, zoon van Jona, want niet vlees en bloed hebben u dit geopenbaard maar mijn Vader die in de hemel is.

Op mijn beurt zeg Ik u: Gij zijt Petrus;en op deze steenrots zal Ik mijn kerk bouwen en de poorten der hel zullen haar niet overweldigen.

Ik zal u de sleutels geven van het Rijk der hemelen en wat gij zult binden op aarde zal ook in de hemel gebonden zijn,en wat gij zult ontbinden op aarde zal ook in de hemel ontbonden zijn.’

Daarop verbood Hij zijn leerlingen nadrukkelijk iemand te zeggen, dat Hij de Christus was.
(Matteüs 16,13-20)

GIJ ZIJT DE CHRISTUS,
DE ZOON VAN DE LEVENDE GOD

Vorige maandag, op het hoogfeest van Maria, ten hemel opgenomen, lazen we nog dat magnifieke Magnificat: ‘Hij toont zijn macht en de kracht van zijn arm en drijft uiteen wie zich verheven wanen’. Drie, vier keer werd deze gedachte herhaald. Het laat maar één besluit toe: ‘Zó is God’, helemaal aan de kant van wie gebukt gaat onder onrecht. Zonder excuus of diplomatisch schipperen, maar klaar, duidelijk, onvoorwaardelijk. Zó is God, zó zal dus ook de Christus zijn, de Zoon van de levende God.

Trouwens, Jezus zelf laat daar niet de minste twijfel over bestaan. Wanneer Hij zijn openbaar optreden begint, licht hij zijn zending toe met woorden van Jesaja: ‘De Geest van de Heer heeft mij gezonden om aan armen de goede boodschap te brengen, om aan gevangenen hun vrijlating bekend te maken en om verdrukten in vrijheid te laten gaan.’

De toehoorders zitten gespannen te wachten: wat gaat Hij hier over zeggen. Maar Jezus heeft niet veel woorden nodig: ‘Het Schriftwoord dat gij zojuist gehoord hebt, is nu in vervulling gegaan.’ Zo zegt Hij eigenlijk: ‘Laat er geen twijfel over bestaan. Ik – de Zoon van de Levende God – sta aan de zijde van hen die geslagen worden, en niet bij hen die slagen toebrengen. Wie slagen toebrengt en zich op Mij beroept is een leugenaar. Zo iemand eert mij misschien met de lippen, maar zijn hart is ver van Mij.’ Ook dat waren, vele eeuwen vroeger, al profetische woorden, die niet in dank werden afgenomen. Voor Jezus zelf zal het niet anders gaan. ‘Toen ze dit hoorden, werden ze woedend en wilden Hem in de afgrond storten.’

Vandaag krijgen we dezelfde boodschap. De leerlingen herkennen hun vriend Jezus als God zelf: ‘Gij zijt de Christus, de Zoon van de levende God’. Met deze woorden geeft Petrus eigenlijk aan: ‘zoals Gij handelt, zo is God’.

Het antwoord van Jezus is dan ook van levensbelang: ‘Omdat Gij dat hebt ingezien, zal ik op u mijn kerk bouwen’. God is aanwezig en zijn Kerk leeft daar, en alleen daar, waar en als mensen deze zending van Jezus verder zetten, waar en als mensen ‘aan de kant staan van hen, die geslagen worden, en niet aan de kant van hen die slagen toebrengen’.

Ik geloof
in de God van het christendom.

Ik geloof in God
zoals Hij zich in Jezus heeft geopenbaard,
zoals Hij in Jezus zichtbaar is geworden.

Een God die houdt van armen en zondaars,
die Zich alleen maar kwaad maakt
op schijnheiligen en huichelaars.

Een God die in het zand schrijft
voor een overspelige vrouw,
die het verloren schaap
op zijn schouders neemt
en de verloren zoon
feestelijk ontvangt.

Een God die zijn verrader kust
en het paradijs geeft
aan de goede moordenaar.

Een God,
die vergeeft aan wie Hem kruisigen.

Phil Bosmans