TERWIJL DE BOER SLAAPT

Het gaat met het Rijk Gods
als met een man die zijn land bezaait;
hij slaapt en staat op, ’s nachts en overdag,
en onderwijl kiemt het zaad en schiet op,
maar hij weet niet hoe.
Uit eigen kracht brengt de aarde vruchten voort,
eerst de groene halm, dan de aar,
dan het volgroeide graan in de aar.
Zodra de vrucht het toelaat,
slaat hij er de sikkel in,
want het is tijd voor de oogst.
(Marcus 4, 26-29)

Ik dacht na over wat 'verwachten' wel mag betekenen en een kleine parabel schoot me te binnen. Nu zijn parabels veel meer dan onschuldig leuke verhaaltjes met een raar slot. De parabel hierboven bijvoorbeeld vertelt jou minstens twee dingen die heel erg belangrijk zijn als je naar de toekomst wilt kijken. Hij zegt: je moet oog hebben voor ieder stapje, geen enkele fase mag je overslaan: zaad, halm, aar en dan rijpe tarwe. En hij zegt: je moet vertrouwen hebben: maar de boer, hij weet niet hoe ...

Als je die twee dingen doet, dan zit je goed. Geloven dat er toekomst is, uitkijken naar morgen, hopen kan alleen maar als je oog hebt voor het kleine wat er vandaag al is. Dat heeft dus niks te maken met je hoofd in de wind hebben of lopen dromen. Profeten waren géén waarzeggers die de toekomst voorspelden. Het waren gewoon mensen die heel scherp zagen wat er al was en wat er nog niet was. Echte verwachting stoelt dus altijd op tekens van hoop die je nu en hier ziet.

Daarbij mag je, moet je zelfs rustig je eigen ritme volgen ... terwijl de boer slaapt, zegt het parabeltje. Het vergt dus echt geen onmenselijke inspanning om de dag van morgen voor te bereiden. Iemand anders helpt beslist een handje. Als je gelooft, als je Hem wilt herkennen in de tekens die Hij je geven zal. Verwachting heeft dus alles vandoen met samenwerking tussen God en mens. De boer moet zaaien, anders kan God niet laten groeien. En God laat groeien, anders heeft de boer straks geen oogst. De boer kan alvast op alle twee zijn oren slapen: God zal zijn deel van de klus wel klaren. Dat is voor de onderdrukte indianen in Zuid-Amerika zo helder als water: in de bevrijdingstheologie ervaren zij God die met hen via het lijden naar het land van gerechtigheid en vrede trekt.

Iets onzekerder lijkt het voor God of de mens wel zijn verantwoordelijkheid zal opnemen en tijdig zal zaaien. Misschien wil ons groeiend milieubewustzijn, onze toenemende aandacht voor kansarme mensen en ons gestadig verlangen naar vrede in die richting wijzen ...

Ronald Sledsens: ‘Alles is twee’, p.26-27. Uitgegeven bij Lannoo