|
In een verkeerde tijd geboren... of beter gezegd het zou beter geweest zijn als mijn nare, kille, liefdeloze moeder me helemaal niet op aarde had gezet. Ze moest me toch niet. De deurbel gaat... maar ik doe niet open.
Vandaag was een hel. Ik wilde mijn psychiater telefoneren. Ik weet na 2 jaar nog altijd niet of dat kan. Al heb ik het al enkele keren gedaan.
Ten einde raad. Soms kan je alleen maar aan het drinken gaan. Want wie zou je telefoneren om hulp? Er is geen kat. Tenzij die van mij.
Maar katten antwoorden niet op je wanhopige vragen, op je ontreddering... .
En die enkele vrienden.... Sommigen behandelen je als een ding... zoals die je een week liet wachten op een reactie op je aanbod... en dan moest je nog zelf telefoneren om te vragen of ze nu mee wou of niet.
Je hebt begrepen dat ze niet heus een vriendin is... .
Ziek word je van dit leven. Ziek.
|
