Alles in dit blog-online-boek is waar gebeurd, ik, Lu, weet het zeker.., want ik was er bij. Mijn levensverhaal is geschreven naar mijn beleven van mijn herrinneringen. Sommige data kan ik terug vinden dankzij gedateerde oude foto's.De meeste namen en plaatsen zijn fictief, want ik wil annoniem blijven. Op deze manier kan ik mijn levensverhaal puur vanuit mijn hart neerschrijven. Gelijkenis met personen of vergelijkbare verhalen is puur toeval. Alvast bedankt voor het lezen van mijn levensverhaal. De tittel die ik mijn boek wil meegeven is 'Koeien En Vlaaien' een doordenkertje... Ok, ik zal een tip geven, door één letter in de tittel te veranderen is het hmmm lekker! Mag ik hier mijn vlaai deponeren?

Voorwoord:

Toen ik een tijdje geleden van Pascal Vyncke een e-mail toegestuurd kreeg met de vraag, waarom ik in maanden niet meer op het forum hier op SeniorenNet geweest was, schrok ik wel even van mezelf dat mijn burn-out zolang geduurt had. Tegelijkertijd was er toevallig de vraag om via SeniorenNet een stukje te schrijven voor het nieuwe maandblad van SeniorenNet genaamd Pasc@l... PLots kreeg ik er terug zin in, om over de opdracht 'je eerste geurherinnering' een verhaaltje te schrijven. Ook de positieve verhalen uit het spikplinternieuwe maandblad Pasc@L die naar m'n zielletje straalden, deden me er terug veel zin in krijgen om er terug tegenaan te gaan! En.., eigenlijk had ik nu tevens al een hoofdstukje geschreven, de aanzet voor mijn toekomstige boek dat ik al jaren in gedachten had, dus..! Dank zij Blog-SeniorenNet is er nu voor mij een nieuwe uitdaging weggelegd, mijn allereerste blog-boek schrijven en dan nog met een prachtig instrument, m'n computer. Vroeger schreef ik reeds van mijn negen jaar alle negatieve ervaringen op een vodje papier dat ik een paar jaar bewaarde, voor het in de vuilbak belande. Blijkbaar zitten ze daardoor nu nog beter in mijn geheugen. Mijn ocasie-computer heb ik nog maar enkele jaren. Ik moest het allemaal nog leren... Stilaan ging er voor mij een nieuwe wereld open. Eigenlijk wist ik een paar jaren geleden niet eens wat bloggen was... Ook van back up en uploaden en brontekst had ik nog nooit gehoord... Toen ben ik een computeropleiding gaan volgen. Want ik wou in de toekomst beginnen schrijven. Hopelijk houdt mijn oude computer stand want hij durft wel eens tegen te sputteren. Ik zou nu voor geen geld mijn oud computertje meer kunnen missen!! Gelukkig kon ik vroeger en nu nog altijd negatieve gebeurtenissen via mijn creative aanleg een plaats geven, of van me afzetten, tenminste zo goed als mogelijk. In een vorig leven zeg maar, heb ik in mijn vrije tijd nog wat gefotografeerd en geschilderd, maar ook koken is één mijn hobby's. Maar nu heb ik de tijd. Na 45 jaren op de arbeidsmarkt ben ik kersvers op pensioen. Stilzitten kan ik niet. En nu is er dan mijn nieuwe droom, als witte raaf een boek beginnen te schrijven. Gelukkig is er nu de technologie en het entoesiasme! Waar wachten we nu nog op, ====>GO >naar deel -1- van -Koeien En Vlaaien- ====>

18-11-2007 om 00:00 geschreven door Vrolukolow