-1-

Oops.. , daar gaan we dan.., noem me maar Lu, de hoofdrolspeelster. Niet zo lang na de tweede wereldoorlog bijna zestig jaar geleden ergens in het twaalfde huis als mijn Pluto in Kreeft stond, mijn Ascendant in Leeuw, mijn Uranus in Tweelingen en mijn Saturnus in sextiel aspect met mijn Neptunus, uch..dan ben ik geboren. Ik was de tweede want mijn tweelingsbroertje was reeds een dik half uur daarvoor op de wereld gekomen (...en het zou precies veertig jaar duren eer ik hem voor het eerst zou ontmoeten...). Mijn moeder wist gewoon niet dat het een tweeling was die ze droeg en mijn ouders hadden daar dan ook helemaal niet op gerekend. En pas na de oorlog hadden ze als zo velen te weinig geld om de flinterdunne eindjes aan mekaar te knopen..dus..straf, maar zoals dat meer gebeurde kort na de oorlog, ééntje moest weg! Vermits ik het meisje was mocht ik blijven. mijn tweelingbroer Toontje moest weg naar een soort opvanggezin... Eigenlijk liep het hier al fout! Later heb dit ook nooit begrepen! Ik heb Toontje mijn ganse leven verschrikkelijk gemist. Het was alsof er een stuk ontbrak. Met geen woord werdt er nog over gerept! Erger nog, mijn moeder beweerde dat Toontje gestorven was. Alleen zij deed dat, vader heb ik dit nooit of ter nooit horen vertellen.. Vragen die ik me nu nog altijd stel: 'waarom hebben ze ons dan in godsnaam niet allebei weggedaan naar die bewuste pleegouders?' 'waarom ons die pijn aandoen?' 'waarom het nooit vertellen dat mijn tweelingsbroer in vogelvlucht maar tien kilometer verderop woonde?' 'waarom hebben ze ons op latere leeftijd niet in contakt gebracht met mekaar?'. Je voelde gewoon dat ze met een groot geheim zaten. Maar tweelingen hebben een zevende zintuig, en ik voelde en wist, dat er iets niet klopte, maar moest me er me gewoon bij neer leggen. Maar binnenin kon me er niet bij neerleggen, dat was juist mijn grote probleem en verdriet. Gelukkig had ik mijn drie jaar oudere zus Nelly nog. Ook zij besefte dat ik een stuk van een tweeling was, en kon er geen touw aan vastknopen. Nelly en ik kwamen gedurende onze jeugd overigens wel goed overeen al hield ze zich wat afzijdig en als puber zijn we maar twee keer uitgeweest. Ze viel op meisjes kon ik toen al merken. Toen ze 22 jaar was geworden verdween ze in alle stilte met de noorderzon. Ze woont momenteel nog altijd in Duitsland, ook al is ze is lesbisch, toch ze heeft drie schatten van kinderen. Haar vriendin Kathy is een schat van een vrouw, een warme persoonlijkheid. Je zag gewoon dat dit een gelukkig stel is en dat is voor mij het voornaamste. Zelfs 35 jaar geleden had ik daar geen moeite mee, kon ik dit goed plaatsen en relativeren. Liefde overwint alles. Het laatste kontakt met haar is nu ruim 15 jaar geleden. Tot tien jaar geleden schreven we wel nog eens een brief naar mekaar maar dat verwaterde. Zeer recent blijken ze verhuisd.. Van haar drie zonen heb ik ook niets meer gehoord, die zullen hun eigen leven opgebouwd hebben..soit, c'est la vie... Tot zover deze korte schets van mijn zus Nelly...

21-11-2007 om 00:00 geschreven door Vrolukolow

Alles in dit blog-online-boek is waar gebeurd, ik, Lu, weet het zeker.., want ik was er bij. Mijn levensverhaal is geschreven naar mijn beleven van mijn herrinneringen. Sommige data kan ik terug vinden dankzij gedateerde oude foto's.De meeste namen en plaatsen zijn fictief, want ik wil annoniem blijven. Op deze manier kan ik mijn levensverhaal puur vanuit mijn hart neerschrijven. Gelijkenis met personen of vergelijkbare verhalen is puur toeval. Alvast bedankt voor het lezen van mijn levensverhaal. De tittel die ik mijn boek wil meegeven is 'Koeien En Vlaaien' een doordenkertje... Ok, ik zal een tip geven, door één letter in de tittel te veranderen is het hmmm lekker! Mag ik hier mijn vlaai deponeren?

Voorwoord:

Toen ik een tijdje geleden van Pascal Vyncke een e-mail toegestuurd kreeg met de vraag, waarom ik in maanden niet meer op het forum hier op SeniorenNet geweest was, schrok ik wel even van mezelf dat mijn burn-out zolang geduurt had. Tegelijkertijd was er toevallig de vraag om via SeniorenNet een stukje te schrijven voor het nieuwe maandblad van SeniorenNet genaamd Pasc@l... PLots kreeg ik er terug zin in, om over de opdracht 'je eerste geurherinnering' een verhaaltje te schrijven. Ook de positieve verhalen uit het spikplinternieuwe maandblad Pasc@L die naar m'n zielletje straalden, deden me er terug veel zin in krijgen om er terug tegenaan te gaan! En.., eigenlijk had ik nu tevens al een hoofdstukje geschreven, de aanzet voor mijn toekomstige boek dat ik al jaren in gedachten had, dus..! Dank zij Blog-SeniorenNet is er nu voor mij een nieuwe uitdaging weggelegd, mijn allereerste blog-boek schrijven en dan nog met een prachtig instrument, m'n computer. Vroeger schreef ik reeds van mijn negen jaar alle negatieve ervaringen op een vodje papier dat ik een paar jaar bewaarde, voor het in de vuilbak belande. Blijkbaar zitten ze daardoor nu nog beter in mijn geheugen. Mijn ocasie-computer heb ik nog maar enkele jaren. Ik moest het allemaal nog leren... Stilaan ging er voor mij een nieuwe wereld open. Eigenlijk wist ik een paar jaren geleden niet eens wat bloggen was... Ook van back up en uploaden en brontekst had ik nog nooit gehoord... Toen ben ik een computeropleiding gaan volgen. Want ik wou in de toekomst beginnen schrijven. Hopelijk houdt mijn oude computer stand want hij durft wel eens tegen te sputteren. Ik zou nu voor geen geld mijn oud computertje meer kunnen missen!! Gelukkig kon ik vroeger en nu nog altijd negatieve gebeurtenissen via mijn creative aanleg een plaats geven, of van me afzetten, tenminste zo goed als mogelijk. In een vorig leven zeg maar, heb ik in mijn vrije tijd nog wat gefotografeerd en geschilderd, maar ook koken is één mijn hobby's. Maar nu heb ik de tijd. Na 45 jaren op de arbeidsmarkt ben ik kersvers op pensioen. Stilzitten kan ik niet. En nu is er dan mijn nieuwe droom, als witte raaf een boek beginnen te schrijven. Gelukkig is er nu de technologie en het entoesiasme! Waar wachten we nu nog op, ====>GO >naar deel -1- van -Koeien En Vlaaien- ====>

18-11-2007 om 00:00 geschreven door Vrolukolow