|
Beste bezoeker, lezer van dit blog,
Deze blog wil een homage zijn aan een trouwe lieve vriend die we op vrijdag 29.juni 2007 hebben moet afgeven aan lympheklierkanker.
Onze Bobby, een hondje van onbestemd ras maar waar toch collie bloed inzat was voor 14 jaar en 4 maand onze levensgezel. Waar wij waren was hij. Iedereen die hem kende hield van hem omwille van zijn zacht lief karakter. Hij was geen circushond die kon opzitten en pootjes geven, maar veeleer een vriend waar je vanalles aan kwijt kon, die dan nog aandachtig luisterde alsof hij het woord per woord begreep.. Wie weet was dat ook wel het geval.
Van hem heb ik een zeer belangrijke les geleerd... Wees niet boos als iemand te laat thuis komt, maar wees blij dat hij thuis komt. Hoe laat het ook was steeds kwispelde zijn staart en straalden zijn trouwe bruine ogen vreugde uit dat we terug samen waren.
Ooit heeft zijn vrouwtje, nu de grootste schat in mijn leven, het leven gered met een gasincident en allicht velen die het zelfde gebouw woonden
Ik hoopte dat het schrijven van dit Blog het grote verdriet zo verluchten en het gevoel van grote leegte zou wegnemen... maar helaas zijn liefde en herinnering zitten te diep in mijn hart
Als er een hemel zou zijn weet ik zeker dat je daar een grote ereplaats hebt. Waar je lekkern mals gras hebt om op rond te rollen zoals je zo graag deed. Iemand zei me onlangs... kijk naar de hemel en ergens is er een klein sterretje dat je Bobke is.. en die zal over je waken.. zoals je zo trouw 14 jaar lang hebt gedaan.
Rust zacht lieve vriend
|
