Na een redelijk drukke nachtpost reed ik  achter een coureur die niet door had dat zijn lichtgrijze rennersbroek doorscheen en je zijn zwarte string tussen zijn gespierde billen zag. We reden in een straat met aan onze kant geparkeerde auto's dus telkens er een tegenligger kwam moest ik invoegen maar de coureur reed mij dan weer voorbij. Zo de hele straat lang. En zo kreeg ik telkens een leuk panorama . Aan het rood licht moest ik stoppen en hij ook, hij stapte af en toen viel de broek vlot over zijn kont. Dus dan zag je niets, maar eens terug groen hop op het zadel werd de stof weer zodanig uitgerokken dat je er dwars doorkeek. Niet dat ik dat erg vond hoor . Maar ik vraag mij af of iemand dat ooit tegen hem zou durven zeggen want ik denk niet dat hij wist dat iedereen zo zijn derière kon bewonderen . Ik was doodmoe van mijn nachtpost maar was daardoor toch klaar wakker!!! Is leuk zo een ritje naar huis, ben je direct goed gezind!

Het was in de kerk voordat de Communie van Demi begon, we waren een kwartier te vroeg om zeker plaats te hebben. Er zat voor Gaby en mij een oudere man, kaal met onderaan de hals een kransje witgrijzend haar. Plots draait hij zich om en vraagt terwijl hij over zijn bol wrijft: " Mijn haar staat toch niet te fel omhoog hé? en knipoogt . Gaby en ik schieten in de lach. Een mooie openingszin voor een babbel. Ik zei: ‘Dat valt heel goed mee.’ Hij begon te vertellen dat hij 89 jaar was, dat zijn vrouw 8 jaar geleden overleed, dat hij vroeger een winkel runde met een etalage van 19 meter, met spullen die allemaal kapot gaan, van tv, droger, strijkijzer, ... een bloeiende zaak want alles gaat toch eens kapot , sloeg al lachend op zijn been. Hij vertelde honderduit, waar hij woonde, in welk dienstencentrum hij ging eten. Het jammere was wel dat hij daar de afwas niet moest doen, want dat deed hij graag. Toen zei hij dat hij 8 talen sprak, Nederlands, Engels, Duits, Frans, Turks, Spaans, Italiaans, en nu was hij Pools aan het leren. Hij ging ook bijna wekelijks naar de rechtbank om te gaan tolken. Ongelooflijk!! Hij gaf ons nog 2 wijze raden: 1. Veel mensen lopen rond als een fles azijn en dan zegt hij er tegen: ‘Je bent 3x zo mooi als je lacht en je krijgt veel minder rimpels.’ En dan stralen de meesten erna  ',weer al lachend een klets op zijn been. 2. 'En weet je waar het in het leven om gaat? … Om geduld… echt waar om geduld want uiteindelijk komt alles goed… Maar ja, vervolgde hij, de meeste mensen hebben geen geduld'. Ah neen, schaterde hij, want de meesten gaan te vroeg dood!! 'Heerlijk toch!  En toen begon de viering

Ruelenspark 35 Heverlee. Moesten jullie per toeval van Leuven zijn of er eens naar toe gaan. Jullie kunnen daar altijd eens gaan kijken!

Bijlagen:
tentoonstelling.jpg (73.5 KB)   

 neen, het mocht niet zijn. Dochter natuurlijk heel teleurgesteld. Eigenlijk zou ze wat adempauze moeten pakken. Haar lichaam wat rust geven en zo ook de stress wat verminderen. Maar ik weet dat ik nu even geen goede raad mag geven. Hopelijk volgende keer!!

Zoonlief en vriendin naar de luchthaven gebracht. Zij zijn nu onderweg naar Schotland. Hopelijk krijg ik straks een smsje dat ze goed aangekomen zijn, want tegenwoordig met die vliegtuigrampen heb ik het er zo niet meer op. In september ga ikzelf naar Kroatië en dan zal ik ook blij zijn dat ik er ben. Ik ben echt niet zo scheutig op vliegen. Maar het is wel lekker snel daar en dat is wel weer leuk . Och ja, zo is het bij alles: Alles heeft zijn voor en nadelen.

Ik zit hier met alles wat ik kan kruisen, een kaarsje aan en met mijn dochter voortdurend in gedachte!. Vandaag weet ze of ze zwanger is. Duimen jullie mee???

Ik stond aan de kassa en was mijn waar op de loopband aan het plaatsen. Ineens steekt de man die achter mij stond zijn handen in mijn kar, en zonder iets te zeggen pakt hij mijn spullen en hop in één twee drie zet hij stuk voor stuk alles op de band . Aan de kassa schuift hij stilzwijgend mij voorbij en zet hij alles in mijn kar. Ik rij na uitvoerig bedankt te hebben mijn kar naar buiten en net als ik de autokoffer opendoe staat hij ineens naast mij, zwiert hop mijn boodschappen er in, stapt op zijn scooter, lacht, wuift eens en vertrekt  . Zou het het-zonnige-weer-effect zijn of een ietsiepetsie mijn vrouwelijke charme ?

Zo schattig, zo totaal verschillend en toch 2 broertjes

Bijlagen:
muray en Molloy.jpeg (66.7 KB)   

Mijn 2de blij schilderij. Klik op bijlage om te vergroten

Bijlagen:
P1040230.jpg (2.3 MB)   

Met dochterlief terug naar de accupunctuur. Gisteren hebben ze een bevruchte eicel terug geplaatst. Vandaag werd aan de innestelling gewerkt . Een uur zijn ze daar mee bezig en ondertussen zit ik in de wachtzaal. Ik had mijn E-raeder mee. Eén van de practischte geschenken die ik ooit van mijn kinderen gekregen heb. Kompact minstens 5 boeken bij, dus leesvoer genoeg voor in geval van nood . Maar lang heb ik niet gelezen. Er kwam een oudere vrouw binnen en even erna een man van ongeveer mijn leeftijd. Zij bleken bij elkaar te horen, moeder en zoon.  Hij merkte mijn E-reader op en zei dat zijn vrouw ook eentje had. Hij had een tablet bij. Hij begon er op te werken, ik las ook verder. Ineens vroeg hij of ik veel las. En we zijn beginnen praten en praten, heel gezellig alsof we elkaar al jaren kenden. Lang geleden dat ik zo ongedwongen met een man gepraat heb, over mijn en zijn kinderen, hun levensloop, wat hij deed (hij is wiskundeleraar), wat ik deed, ..., hij duwde me zelfs lachend weg op de schouder, we spraken  over verschillende boeken die hij en ik gelezen hebben. Hij heeft mijn mail-ades opgeschreven om boeken door te sturen om te lezen op mijn E-reader. En toen kwam mijn dochter terug . Ik stelde hun aan elkaar voor en hij beloofde dat ik van hem nog ging horen. Toen we naar buiten stapten gniffelde Stéphanie: " Heb je een date? ' Jammer neen, deze is zoals ik al zei getrouwd. Maar dit is echt de wijze om op een fijne manier een man te leren kennen. Maar misschien, wie weet, ooit!

Stéphanie vertelde dat ze nog een naaldje in haar oor had om rustig te zijn. Dat moest daar blijven zitten (hopelijk doet dat goed zijn werk, want ze is zo gespannen als een veer). Toen ik haar ging halen, had ze buikpijn en was ze misselijk. Maar het zullen zeker haar darmen zijn, want om een zwangerschapsgevoel te hebben is het echt nog veel te vroeg. Gisteren pas ingepland dus dat is pas binnen 10 dagen eer we meer weten.

Duimeldeduim en kaarsje brandt!!!

Van de 15 eicellen zijn er nu nog maar 3 goed. Morgen moet ze bellen wanneer er eentje terug geplaatst wordt. Donderdag, vrijdag of zaterdag. Dochterlief is enorm gespannen en ik moet mij behoeden om niet mee getrokken te worden. Dus kijken naar het positieve.  'Jamaar' zegt ze dan half wenend, 'er zijn er nog maar 3 ...' Ikke : 'NIKS te maren, positief denken.!! Er zijn er NOG 3!! Dus  nog 3 kansen, voor hetzelfde waren er geen meer!' Ik begrijp haar wel hoor. De wens is zo groot en zeg haar dat ook. 'Even niet kijken naar wat je niet hebt maar naar wat je  wel nog hebt is de raad van je oude, wijze mams xxx'

Duimeldeduim en kaasje brandt!! (moet deze nacht werken, dus extra tijd om te duimen )

Naar de keuring vandaag. Ik had me goed voorbereid, papieren nagekeken, gordels vast. Daar moest ik de motorkap opendoen, daar de pinkers ( wat ik anders automatisch doe bij het rijden, ben ik vergeten als ze het bewust vragen), heb goed gas gegeven  tijdens het naar metekind Sanne  halen, om de CO2 er uit te krijgen. Met mijn flater van vorige keer in gedachte, het omtrekken van de CO2 machine ben ik er toch niet zo scheutig op. Toen  ik met mijn vorige auto binnenmocht stak die man die buis voor CO te meten in mijn uitlaat, ik keek niet wat die allemaal deed maar ineens ging hij zonder iets te zeggen weg, ergens een deur binnen, en die bleef maar weg. En toen dacht ik dat ik misschien door kon rijden om mijn lampen te laten controleren Maar die pipo had die buis niet uit mijn uitlaat gehaald dus toen ik vertrok trok ik het machien om  . Een lawaai dat dat gaf, en heel die buis was uitgeleurd. Ze hebben achter mij de poort gesloten. Ik had een kop lijk een boei. Dus ja, ik wou niet terug een of andere  flater begaan en had aan Sanne gevraagd om mij bij te staan. Het ging goed, tot een man vroeg om mijn lichten aan te zetten, doordat die automatisch aan en uit gaan wist ik begot niet meer waar die knop stond :-s ! Sanne mee zoeken, heb uiteindelijk die man gevraagd of hij zelf wou komen kijken, hij komt zo nonchalant aangewandeld, steekt zijn arm door mijn raampje en draait aan een knop links opzij van mijn stuur en wandelt zonder iets te zeggen weer naar zijn machien. Daarna vroeg die om mijn achteruitrijlamp aan te zetten. Ik half in paniek, wist die knop ook niet!! Gelukkig zei Sanne op tijd dat ik de auto in achteruit moest zetten, daar is geen knop van, anders had ik die man nog eens geroepen. Pfff is echt mijn ding niet, het is ook zo een typische mannenwereld en zie hun dan zo veelbetekenend kijken bij elke onwetendheid. Enfin, eind goed al goed, de auto is voor 2 jaar goedgekeurd!! Bedankt Sanne

Vrijdag met mijn dochter naar de accupunctuur. Deze diende nu om de eicellen goed te laten rijpen. Het duurt ongeveer een uur en ze wordt daar heel ontspannen van. Toen we in de wachzaal kwamen hing er aan een muur allemaal geboortekaartjes en brieven van mensen die door deze techniek eindelijk zwanger geworden zijn. Stéphanie moest op een geven moment mee en ik bleef in de wachtzaal wachten en heb mij geamuseerd met de kaartjes en brieven te lezen.Namen: Rosalien, Thijmen, Lisa en zelfs een Thomas, .... stonden op meest uiteenlopende kleurrijke kaartjes. De brieven die er hingen waren van koppels die al alles geprobeerd hadden en uiteindelijk zwanger, dankbrieven en ze kwamen van heinde en verre. Het waren allemaal kaartjes van dit jaar en ze konden er al bijna geen meer hangen, het is nog maar eind maart.. Dat gaf Stéphanie toch wel wat moed. Ik wist niet dat deze techniek bestond. Maar baadt het niet, het schaadt ook niet. En ook al is ze daardoor rustiger of zit het tussen haar twee oren , dan nog kan het maar helpen.

Gisteren is ze dan op controle geweest en met een echo zagen ze dat ze '15' follikels heeft. Al een goed begin. Maar nu is de vraag of het ook sterke en goede zijn. Maandag worden de eicellen 'geplukt'. Dan wordt ze even in slaap gedaan en zuigen ze met een naald de eicellen op . En te zeggen dat ze vroeger met 4 man moest tegen gehouden worden om bloed te prikken. Nu spuit ze zelf hormonen op en mogen ze een naald in haar baarmoeder steken. Een mooie baarmoeder zei de dokter (en die heb ik gemaakt )

Volgende donderag zou dan een bevrucht eicel terug geplaatst worden, maar de dag voordien laat ze terug accupunctuur doen om de innestelling te bevorderen. En dan is het 10 dagen afwachten of het gelukt is.

De condities zijn optimaal maar meer kan ze niet doen en moet dan de natuur zijn gang gaan.

Duimeldeduimduim en kaarsje brandt!!!

Eignlijk mag ik helemaal niet verklappen dat mijn dochter met IVF bezig is. Maar ik moet het toch ergens kwijt en jullie kennen haar toch niet. En het is zo opwindend en spannend!! Dus moest iemand via één of andere kronkel van het leven haar toch kennen, ssssttt mondje dicht he!!

Ik kreeg gisteren een smke van mijn dochter:

"Dag mamake! Ik ben vandaag weer op controle geweest en wou je nog even updaten . Het ziet er goed uit, rechts al 2 hele grote en 5-tal kleinere eicellen en links ook een 4-tal kleinere. Nu nog spuiten tot en met vrijdag, iets hogere dosis en zaterdag terug echo. De eicellen uithalen zal hoogstwaarschijnlijk maandag zijn, maar dat leggen ze zaterdag pas helemaal vast. Spannend!x"

Ik kreeg dat smske terwijl ik lag te slapen na mijn nachtpost. Als ik dan even naar 't wc ga kijk ik of ik een smske ofzo heb, want zet mijn gsm dan op stil. Ik ben met een smile terug in bed gekropen en droomde dat een eicel, (leek meer op een kippenei met een felgele eierdooier) stilletjes uitgroeide tot een klein mensje. Mijn kleinzoon of kleindochter misschien .

Mijn dochter volgt nu ook accupunctuur om rustig te worden, want ze is zo gespannen als een veer. Ik ga haar er morgen naartoe brengen, dan kan ze zich ontspannen en zo word ik er ook wat bij betrokken. Lief vind ik dat en spannend ook!!

Dat is nu het leuke aan een dochter, je kan ervaringen uitwisselen . En te zeggen dat ik geen meisje wou. Alleen maar jongens. Mijn zussen hadden allemaal meisjes en ik vond dat zo een preddelkonten en zeurkousen. Nu, eens mijn dochter er was hield ik van haar hoor, maar ze heeft mij regelmatig mijn beeld over meisjes bevestigd ( pas op, ik was en ben ook zo een exemplaar, ze is volledig ik. Uiterlijk en innerlijk! Mijn ouders hebben met mij ook afgezien) Maar nu geniet ik met volle teugen van haar!! Ik ben zo dankbaar!!

Duimeldeduim, kaars brandt!!!!

Vandaag zat ik in een taverne samen met 2 zussen en mijn moeder vraagt een niet onknappe man die het tafeltje naast ons zat  op een discrete en vriendelijke toon wat ik voorgehad heb. Ik zeg tegen hem dat dit een overblijfsel is van meningitis die ik op 11-jarge leeftijd heb doorgemaakt. 'Respect!', zei hij. Ik heb enorm veel respect voor jou. En bewonder je!' Hij klopte een paar keer waarderend op mijn schouder. Echt, hij was heel hard met mij begaan! Zelf had hij had die ziekte ook gehad toen hij 8 jaar was maar had er gelukkig niets aan over gehouden. Langs de ene kant is het leuk dat mensen mij bewonderen en respect voor mij hebben. Maar ondertussen denkt mijn cynisch ikje: Fijn, maar wat koop ik daarmee???! En in het naar huis rijden werd ik nog cynischer en dacht aan de mensen die geloven dat die hierboven voor alles wat er met je gebeurd een hoger doel heeft en dan vraag ik mij af of dit een boodschapper van heummekes hierboven was die even kwam vertellen hoeveel geluk hij gehad heeft en ik net niet. Nanananana!!!

Pa, waar je ook bent, ik wens je een superlieve, gelukkige verjaardag!!Ik mis het zo hard je te horen zeggen 'Ah ,daar is ons Neleke!' Dikke knuffel van jouw Neleke! xxx

Vandaag een moeilijke dag. Mijn droom bleef maar nasidderen.Verdorie, wat mis ik Herman. Thomas en Leen zijn komen eten en dat was een welkome afleiding. Maar eens ze weg waren weer die leegte. Ben dan maar aan een ander blij schilderij begonnen. Maar is moeilijk als je je niet blij voelt. Maar ik blijf volharden.

Het keerpunt kwam toen ik deze avond een vriendin in het ziekenhuis ben gaan bezoeken. Eerst zag ik voor het venster in de inkomhal een meisje, ik schatte haar een jaar of 18, in een rolstoel, lijkbleek voor zich uit te staren. Er hingen wel 5 zakken met één of ander vocht aan haar  staander. Naast mijn vriendin lag een vrouw met een bakje onder haar kin te kokhalzen. Morgen wordt mijn vriendin geopereerd in de onderbuik. Een ingewikkelde, drie uur durende operatie. Dus wat loop ik toch te klagen??? Ik ga direct gezellig onder het dekentje naar 'Reizen Waes' kijken en morgenvroeg goed uitslapen om morgennacht gaan te werken. Als ik dat allemaal zie ben ik blij dat ik kan gaan!! 

Monique morgen brandt de hele dag hier een kaarsje voor jou.Niet dat ik gelovig ben, maar telkens als ik er voorbij ga, denk ik aan jou! En voor mijn dochter brandt er ook eentje want vanaf morgen begint er een nieuwe procedure IVF. Duimeldeduimduimduim voor allebei!!!!!!!!

Ik droomde vannacht van jou. Jammer dat de nacht niet eeuwig kon duren. Eens zei je: 'Ooit zal je weten hoeveel ik van je gehouden heb'. Ik weet het!!!

Dit schilderij maakte ik een paar jaar geleden. Het hangt nu ergens in Griekenland, bij iemand die ik nooit meer zal zien. Dus mijn schilderij ook niet. Het doet toch wel wat, dat iets waar je uren en dagen en weken aan gewerkt hebt ergens in een ander land hangt. Eigenlijk krijg ik met elk schilderij dat ik maak een emotionele band  en moet ik telkens slikken als het weg gaat. Maar ja, ik kan ze hier niet allemaal hangen, heb maar een bescheiden woningkje. En het is toch beter daar dan achter mijn bed te moeten staan, waar niemand er iets aan heeft. Ik hoop dat er veel mensen daar er van genieten. Dus een stukje van mij hangt in Griekenland. Geeft toch ook weer een fijn gevoel.

Bijlagen:
vlinder met zonnebloem.jpg (74.2 KB)   

Gisteren ongelukje in Leuven  gehad met fietser. Normaal had hij voorrang van rechts moeten geven, maar ja. Het gaat allemaal zo snel he. Gelukkig had de jongen niets. Was een sympathieke jongen, maar kon geen Nederlands. Een student uit Frankrijk met een gehuurde fiets. De verzekering zal er een kluif aan hebben. Bij zijn fiets was het voorste wiel krom en bij mij vooraan schade aan de auto. Toen ik naar de verzekering belde om te vragen wat ik moest doen vroeg ik wat mijn halve omnium dekte. Ik kreeg als antwoord: 'glasbreuk, diefstal en loslopend wild. Hij moest lachen toen ik zei dat in Leuven studenten konden geklasseerd worden onder loslopend wild. Vanuit elke ooghoek kan je daar door  een roedel fietsers besprongen worden.

Het stomme is dat we het aanrijdingdformulier hebben ingevuld en dat ik het origineel op het ogenblik niet kan terug vinden. Volgens mij ligt het nog in Leuven bij mijn moeder. Soms zou ik mezelf toch wat kunnen aandoen!!

Heb mijn moeder gebeld maar ze vond niets zei ze. Ik moet om half 2 bij de verzekering zijn, maar wat kan ik er gaan doen??? Het enige dat nog kan is dat de tegenpartij mij belt. Maar mits die in fout gaan zijn, gaan die niets laten weten denk ik.

Eindsom = ik zal het zelf kunnen betalen  zal maar denken dat het maar materiaal is. Pffffff!!!!

Klik op foto om te vergroten!! Raar dat ik geen grotere foto's kan plaatsen. Als ik bij sommige zie dan zijn die veel groter en is fijner. Kan iemand zeggen hoe dat moet. Zou dat leuker vinden!!! meer indruk voor mijn vele werk wil ik!!

Bijlagen:
fietsende dames.jpg (256.7 KB)