Doordat er minder gebouwen waren, er geen was te sorteren viel (meestal een stuk of 9 grote industriële wasmanden, vol met sokken, onderbroeken, zakdoeken, bloesjes, broeken enz op naam in de desbetreffende vakjes. Als je geluk hebt zitten er wat lakens en handdoeken in want dan gaat het sneller), in sommige leefgroepen wat minder bewoners en daardoor ook minder oproepen aan de computer, was het te doen. Jammer dat het niet telken een feestdag is = minder werk en meer betaald . We hebben ons zelfs geamuseerd. De bedoeling is dat die achter het scherm die van het gebouw opbelt waar een oproep van kwam. Wou het net lukken dat ik mijn broek had laten zakken om naar het wc te gaan. Ik zei tegen de collega dat ze niet mocht kijken maar gelukkig staan daar geen camera's  en hebben we toch nog een beetje privacy. Want overal horen ze je nu en op sommige kamers staan camera's. Vind het toch ook moeilijk voor de bewoners, elke letterlijke en figuurlijke scheet horen we!! Vooruitgang noemen ze dat!!!

Vandaag en morgen weer werken. Ik hoop dat het beter meevalt dan vorige keer. Het is morgen feestdag, dus een verlengd weekend. Er zijn veel bewoners en kinderen naar huis en gebouwen gesloten plus heb MOET lukken!!!

Eerst had ik 3 vogels, kanaries, toen terug 2 omdat er ene gaan vliegen was, en 6 in wording. Gisteren zet ik er 1 bij en de 6 in wording zouden toch niets geworden zijn, dus die doe ik weg en 1 vertrekt uit zichzelf. Dus hoeveel heb ik er nog over?. Heel frustrerend!!!

Deze namiddag terug gekatapulteerd in de tijd: met Thomas op spoed voor zijn knie. In zijn jeugd 5 keer aan linkerknie knieschijf uit de kom met ligamenten gescheurd en 1 keer door rechterknie. Aan beide geopereerd. Zelfs na een operatie er nog eens door gegaan. Vandaag terug vocht moeten laten uittrekken, hij kon zijn knie niet meer plooien. Ik durfde niet kijken want ik ben eens bijna flauw gevallen bij een van die keren dat ze met een naald in zijn knie zaten te keuteren, Ik ben toen op een bed naast hem moeten gaan liggen. Mijn schoonzus Marina was toen mee en stond tussen de 2 bedden in en vroeg aan de ene kant: 'Gaat het Thomas?' en daarna aan haar andere kant aan mij: ' Gaat het yvonne?'. Man, man wat was dat beschamend  . Maar die pipo van een dokter toen kon er echt niets van, bij deze viel het goed mee (maar heb me toch voor alle zekerheid strategisch achter haar rug gezet  )

ik ben kapot, doodmoe en zie het op 't werk op 't ogenblik niet meer zitten!!

Het is nu maandag. Moet direct naar het werk vertrekken. Ben wat zenuwachtig want ik begin vandaag met een volledig nieuw systeem van werken en beluisterapperatuur. Ginder zijn ze er al een 14 dagen mee bezig, ik had verlof. Een raar idee; ik werk er al bijna 30 jaar en vandaag gaan de jongeren mij eens uitleggen hoe ik het moet doen . Het is veel loop en tilwerk. Ik hoop dat ik het volhou. Nog een 11 maandjes en het zit er op. Ik hoop dat ik in die tijd geen onomkeerbare blunder bega waar ik heel mijn pensioen spijt van ga hebben. Ik moet en zal het in schoonheid eindigen!! Nu lijkt het een aftelrace en hoop de eindstreep met glorie te behalen!!!

In het midden van een fijn weekend: Zus Gaby bleef 2 dagen slapen; weer veel gelachen. ( er zat een mijnheer in de trein te breien. Een zeldzaamheid op zich maar Gaby zei  'Hij breidde zelfs met 4 pruimen . Ja dat is al helemaal een wereldwonder  ). Gisterenvoormiddag naar de rommelmarkt, een ijzeren waskuip gekocht voor de waterlelie van uit mijn vijver in te zetten, 's namiddags kwam zus Yvette om samen met ons naar de plantenmarkt in Bokrijk te gaan, 's avonds lekkere smoutebollen van de kermis. Vandaag naar de  trouw van zus Mia met nu schoonbroer Hugo, een heel mooie dag!! . En nu kijk ik uit naar  morgen want dan komen de kinderen eten  . Nog even niet denken aan maandag!!

Eindelijk is mijn zoon zijn kleinejongensdroom van 4 à 5 jaar uitgekomen. Zijn lievelingsdinosaurus tegenkomen

Bijlagen:
thomas.jpg (149.7 KB)   

Na een redelijk drukke nachtpost reed ik  achter een coureur die niet door had dat zijn lichtgrijze rennersbroek doorscheen en je zijn zwarte string tussen zijn gespierde billen zag. We reden in een straat met aan onze kant geparkeerde auto's dus telkens er een tegenligger kwam moest ik invoegen maar de coureur reed mij dan weer voorbij. Zo de hele straat lang. En zo kreeg ik telkens een leuk panorama . Aan het rood licht moest ik stoppen en hij ook, hij stapte af en toen viel de broek vlot over zijn kont. Dus dan zag je niets, maar eens terug groen hop op het zadel werd de stof weer zodanig uitgerokken dat je er dwars doorkeek. Niet dat ik dat erg vond hoor . Maar ik vraag mij af of iemand dat ooit tegen hem zou durven zeggen want ik denk niet dat hij wist dat iedereen zo zijn derière kon bewonderen . Ik was doodmoe van mijn nachtpost maar was daardoor toch klaar wakker!!! Is leuk zo een ritje naar huis, ben je direct goed gezind!

Het was in de kerk voordat de Communie van Demi begon, we waren een kwartier te vroeg om zeker plaats te hebben. Er zat voor Gaby en mij een oudere man, kaal met onderaan de hals een kransje witgrijzend haar. Plots draait hij zich om en vraagt terwijl hij over zijn bol wrijft: " Mijn haar staat toch niet te fel omhoog hé? en knipoogt . Gaby en ik schieten in de lach. Een mooie openingszin voor een babbel. Ik zei: ‘Dat valt heel goed mee.’ Hij begon te vertellen dat hij 89 jaar was, dat zijn vrouw 8 jaar geleden overleed, dat hij vroeger een winkel runde met een etalage van 19 meter, met spullen die allemaal kapot gaan, van tv, droger, strijkijzer, ... een bloeiende zaak want alles gaat toch eens kapot , sloeg al lachend op zijn been. Hij vertelde honderduit, waar hij woonde, in welk dienstencentrum hij ging eten. Het jammere was wel dat hij daar de afwas niet moest doen, want dat deed hij graag. Toen zei hij dat hij 8 talen sprak, Nederlands, Engels, Duits, Frans, Turks, Spaans, Italiaans, en nu was hij Pools aan het leren. Hij ging ook bijna wekelijks naar de rechtbank om te gaan tolken. Ongelooflijk!! Hij gaf ons nog 2 wijze raden: 1. Veel mensen lopen rond als een fles azijn en dan zegt hij er tegen: ‘Je bent 3x zo mooi als je lacht en je krijgt veel minder rimpels.’ En dan stralen de meesten erna  ',weer al lachend een klets op zijn been. 2. 'En weet je waar het in het leven om gaat? … Om geduld… echt waar om geduld want uiteindelijk komt alles goed… Maar ja, vervolgde hij, de meeste mensen hebben geen geduld'. Ah neen, schaterde hij, want de meesten gaan te vroeg dood!! 'Heerlijk toch!  En toen begon de viering

Ruelenspark 35 Heverlee. Moesten jullie per toeval van Leuven zijn of er eens naar toe gaan. Jullie kunnen daar altijd eens gaan kijken!

Bijlagen:
tentoonstelling.jpg (73.5 KB)   

 neen, het mocht niet zijn. Dochter natuurlijk heel teleurgesteld. Eigenlijk zou ze wat adempauze moeten pakken. Haar lichaam wat rust geven en zo ook de stress wat verminderen. Maar ik weet dat ik nu even geen goede raad mag geven. Hopelijk volgende keer!!

Zoonlief en vriendin naar de luchthaven gebracht. Zij zijn nu onderweg naar Schotland. Hopelijk krijg ik straks een smsje dat ze goed aangekomen zijn, want tegenwoordig met die vliegtuigrampen heb ik het er zo niet meer op. In september ga ikzelf naar Kroatië en dan zal ik ook blij zijn dat ik er ben. Ik ben echt niet zo scheutig op vliegen. Maar het is wel lekker snel daar en dat is wel weer leuk . Och ja, zo is het bij alles: Alles heeft zijn voor en nadelen.

Ik zit hier met alles wat ik kan kruisen, een kaarsje aan en met mijn dochter voortdurend in gedachte!. Vandaag weet ze of ze zwanger is. Duimen jullie mee???

Ik stond aan de kassa en was mijn waar op de loopband aan het plaatsen. Ineens steekt de man die achter mij stond zijn handen in mijn kar, en zonder iets te zeggen pakt hij mijn spullen en hop in één twee drie zet hij stuk voor stuk alles op de band . Aan de kassa schuift hij stilzwijgend mij voorbij en zet hij alles in mijn kar. Ik rij na uitvoerig bedankt te hebben mijn kar naar buiten en net als ik de autokoffer opendoe staat hij ineens naast mij, zwiert hop mijn boodschappen er in, stapt op zijn scooter, lacht, wuift eens en vertrekt  . Zou het het-zonnige-weer-effect zijn of een ietsiepetsie mijn vrouwelijke charme ?

Zo schattig, zo totaal verschillend en toch 2 broertjes

Bijlagen:
muray en Molloy.jpeg (66.7 KB)   

Mijn 2de blij schilderij. Klik op bijlage om te vergroten

Bijlagen:
P1040230.jpg (2.3 MB)   

Met dochterlief terug naar de accupunctuur. Gisteren hebben ze een bevruchte eicel terug geplaatst. Vandaag werd aan de innestelling gewerkt . Een uur zijn ze daar mee bezig en ondertussen zit ik in de wachtzaal. Ik had mijn E-raeder mee. Eén van de practischte geschenken die ik ooit van mijn kinderen gekregen heb. Kompact minstens 5 boeken bij, dus leesvoer genoeg voor in geval van nood . Maar lang heb ik niet gelezen. Er kwam een oudere vrouw binnen en even erna een man van ongeveer mijn leeftijd. Zij bleken bij elkaar te horen, moeder en zoon.  Hij merkte mijn E-reader op en zei dat zijn vrouw ook eentje had. Hij had een tablet bij. Hij begon er op te werken, ik las ook verder. Ineens vroeg hij of ik veel las. En we zijn beginnen praten en praten, heel gezellig alsof we elkaar al jaren kenden. Lang geleden dat ik zo ongedwongen met een man gepraat heb, over mijn en zijn kinderen, hun levensloop, wat hij deed (hij is wiskundeleraar), wat ik deed, ..., hij duwde me zelfs lachend weg op de schouder, we spraken  over verschillende boeken die hij en ik gelezen hebben. Hij heeft mijn mail-ades opgeschreven om boeken door te sturen om te lezen op mijn E-reader. En toen kwam mijn dochter terug . Ik stelde hun aan elkaar voor en hij beloofde dat ik van hem nog ging horen. Toen we naar buiten stapten gniffelde Stéphanie: " Heb je een date? ' Jammer neen, deze is zoals ik al zei getrouwd. Maar dit is echt de wijze om op een fijne manier een man te leren kennen. Maar misschien, wie weet, ooit!

Stéphanie vertelde dat ze nog een naaldje in haar oor had om rustig te zijn. Dat moest daar blijven zitten (hopelijk doet dat goed zijn werk, want ze is zo gespannen als een veer). Toen ik haar ging halen, had ze buikpijn en was ze misselijk. Maar het zullen zeker haar darmen zijn, want om een zwangerschapsgevoel te hebben is het echt nog veel te vroeg. Gisteren pas ingepland dus dat is pas binnen 10 dagen eer we meer weten.

Duimeldeduim en kaarsje brandt!!!

Van de 15 eicellen zijn er nu nog maar 3 goed. Morgen moet ze bellen wanneer er eentje terug geplaatst wordt. Donderdag, vrijdag of zaterdag. Dochterlief is enorm gespannen en ik moet mij behoeden om niet mee getrokken te worden. Dus kijken naar het positieve.  'Jamaar' zegt ze dan half wenend, 'er zijn er nog maar 3 ...' Ikke : 'NIKS te maren, positief denken.!! Er zijn er NOG 3!! Dus  nog 3 kansen, voor hetzelfde waren er geen meer!' Ik begrijp haar wel hoor. De wens is zo groot en zeg haar dat ook. 'Even niet kijken naar wat je niet hebt maar naar wat je  wel nog hebt is de raad van je oude, wijze mams xxx'

Duimeldeduim en kaasje brandt!! (moet deze nacht werken, dus extra tijd om te duimen )

Naar de keuring vandaag. Ik had me goed voorbereid, papieren nagekeken, gordels vast. Daar moest ik de motorkap opendoen, daar de pinkers ( wat ik anders automatisch doe bij het rijden, ben ik vergeten als ze het bewust vragen), heb goed gas gegeven  tijdens het naar metekind Sanne  halen, om de CO2 er uit te krijgen. Met mijn flater van vorige keer in gedachte, het omtrekken van de CO2 machine ben ik er toch niet zo scheutig op. Toen  ik met mijn vorige auto binnenmocht stak die man die buis voor CO te meten in mijn uitlaat, ik keek niet wat die allemaal deed maar ineens ging hij zonder iets te zeggen weg, ergens een deur binnen, en die bleef maar weg. En toen dacht ik dat ik misschien door kon rijden om mijn lampen te laten controleren Maar die pipo had die buis niet uit mijn uitlaat gehaald dus toen ik vertrok trok ik het machien om  . Een lawaai dat dat gaf, en heel die buis was uitgeleurd. Ze hebben achter mij de poort gesloten. Ik had een kop lijk een boei. Dus ja, ik wou niet terug een of andere  flater begaan en had aan Sanne gevraagd om mij bij te staan. Het ging goed, tot een man vroeg om mijn lichten aan te zetten, doordat die automatisch aan en uit gaan wist ik begot niet meer waar die knop stond :-s ! Sanne mee zoeken, heb uiteindelijk die man gevraagd of hij zelf wou komen kijken, hij komt zo nonchalant aangewandeld, steekt zijn arm door mijn raampje en draait aan een knop links opzij van mijn stuur en wandelt zonder iets te zeggen weer naar zijn machien. Daarna vroeg die om mijn achteruitrijlamp aan te zetten. Ik half in paniek, wist die knop ook niet!! Gelukkig zei Sanne op tijd dat ik de auto in achteruit moest zetten, daar is geen knop van, anders had ik die man nog eens geroepen. Pfff is echt mijn ding niet, het is ook zo een typische mannenwereld en zie hun dan zo veelbetekenend kijken bij elke onwetendheid. Enfin, eind goed al goed, de auto is voor 2 jaar goedgekeurd!! Bedankt Sanne

Vrijdag met mijn dochter naar de accupunctuur. Deze diende nu om de eicellen goed te laten rijpen. Het duurt ongeveer een uur en ze wordt daar heel ontspannen van. Toen we in de wachzaal kwamen hing er aan een muur allemaal geboortekaartjes en brieven van mensen die door deze techniek eindelijk zwanger geworden zijn. Stéphanie moest op een geven moment mee en ik bleef in de wachtzaal wachten en heb mij geamuseerd met de kaartjes en brieven te lezen.Namen: Rosalien, Thijmen, Lisa en zelfs een Thomas, .... stonden op meest uiteenlopende kleurrijke kaartjes. De brieven die er hingen waren van koppels die al alles geprobeerd hadden en uiteindelijk zwanger, dankbrieven en ze kwamen van heinde en verre. Het waren allemaal kaartjes van dit jaar en ze konden er al bijna geen meer hangen, het is nog maar eind maart.. Dat gaf Stéphanie toch wel wat moed. Ik wist niet dat deze techniek bestond. Maar baadt het niet, het schaadt ook niet. En ook al is ze daardoor rustiger of zit het tussen haar twee oren , dan nog kan het maar helpen.

Gisteren is ze dan op controle geweest en met een echo zagen ze dat ze '15' follikels heeft. Al een goed begin. Maar nu is de vraag of het ook sterke en goede zijn. Maandag worden de eicellen 'geplukt'. Dan wordt ze even in slaap gedaan en zuigen ze met een naald de eicellen op . En te zeggen dat ze vroeger met 4 man moest tegen gehouden worden om bloed te prikken. Nu spuit ze zelf hormonen op en mogen ze een naald in haar baarmoeder steken. Een mooie baarmoeder zei de dokter (en die heb ik gemaakt )

Volgende donderag zou dan een bevrucht eicel terug geplaatst worden, maar de dag voordien laat ze terug accupunctuur doen om de innestelling te bevorderen. En dan is het 10 dagen afwachten of het gelukt is.

De condities zijn optimaal maar meer kan ze niet doen en moet dan de natuur zijn gang gaan.

Duimeldeduimduim en kaarsje brandt!!!