Gisterenavond sloeg er een enorme paniek op mij. Thomas, Leen en ik zaten zo gezellig in de zetel achter hun computer en ik er langs kijen naar 'The voice'. Ineens kreeg ik een paniek over mij dat dit niet lang meer zo ging zijn. Ik daverde en had zin om te wenen. Maar ik heb mij goed gehouden. Ieder zo wat commentaar op de zangers , een snoepje. Maar daarna toen ze naar boven waren sloeg het in alle hevigheid toe 'Hoe moet dat zonder hun gaan? Lig ik hier alleen te koekeloeren. Geen wederwoord en interactie. Het eenzame gevoel en de paniek sloeg zo hard toe, ik ben beginnen wenen en kon niet meer stoppen. Hoe moet het toch??
(schilderij is niet van mij, maar wil het wel eens maken)
|