Het lege nestsyndroom en volgend jaar 1 april 2016 op pensioen. ALS DAT MAAR GOEDKOMT!!
Over mijzelf
Ik ben troetelnaam nele
Ik ben een vrouw en woon in () en mijn beroep is nachtverzorgster bij mensen met een mentale handicap.
Ik ben geboren op 06/02/1956 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, schilderen, rommelmarkten en gewoon genieten..
ik heb 2 kinderen, Thomas (1986) en Stéphanie (1988), mijn man overleed in 1999. Mijn leefregel is humor . Ik heb een persoonlijk Duvelke dat regelmatig mijn leven eens overhoop gooit. Het is soms met vallen en opstaan maar dat lees je allemaal in mijn bl
Educatieve uitstap: Bonni met de kleinkinderen naar de markt nieuwe kippen kopen!
De vos was zo lief geweest om een paar weken terug mijn kippen mee te pakken. Ik wou er nieuwe, voor de lekkere eitjes en om de kippenren zuiver te houden. Dus toen 14 dagen geleden de kleinkinderen bleven slapen beloofde ik hun om de dag nadien op de markt nieuwe te gaan kopen. Het kot werd in gereedheid gebracht o...m de nieuwelingen te verwelkomen. Vers stro, genoeg eten en drinken in de bakjes. Dus de volgende morgen trok ik met Kendra en Demi naar de markt. Lekker gezellig keuvelend tussen de kraampjes door, ondertussen aan het gissen welke kippen we gingen kopen, welke kleur. Kendra wou er zelfs een naam voor verzinnen. Bleek de kraam apart aan de overkant van het plein te staan. Kippen in allerlei kleuren. Ik vraag aan de vrouw welke het beste eieren leggen. De witte! Ik vond het leuk om er ook een bruine bij te zetten, die steken dan mooi tegenover elkaar af. De vrouw pakt eerst een kartonnen doos,wij kiezen en die vrouw doet het ijzeren kot open en zonder pardon pakt ze 2 kippen tegelijk bij hun vleugels vast. Die kippen schreeuwen zich te pletter als ze die in die doos frommelt. Kendra met een verschrikt gezicht:’Ocharme!!!’ Ook Demi keek raar. Die vrouw: ‘juffertje, in de commerce gaat dat zo, als ik er te veel poespas aan zou hangen dan zou ik niet veel verdienen!’ Ik tegen de kinderen: ‘Straks gaan ze blij zijn als wij ze in het kot vrij laten en kunnen ze buiten fijn rondlopen’. Die vrouw pakt de bruin kip en ik, stom kieke, vraag ondertussen hoe lang het zou duren eer ze zouden leggen. Ze steekt de kip met haar kop onder haar oksel en, zonder handschoenen, plopt ze haar wijsvinger in de kip haar kont, wroet daar wat in en zegt: ‘Binnen 2 weken’. Ik hoor iets rechts onder mij in koor piepen ‘Iiieeeuwww!!’ Hun gezichten spraken boekdelen. Terwijl die vrouw de kip in de doos propt en er een koord rond doet staat die haar man rechts van haar bij een machine 2 kippen hun vleugels te kortwieken en die kippen maar schreeuwen. De brandgeur en domp drong onze neus binnen. Het enige wat door mijn hoofd galmde was dat ik die kinderen daar moest weghalen want ik zag dat die ijverig een trauma aan het kweken waren. Thuis hebben we ze in het kot gezet. Kendra wou ze liefdevol strelen, waarschijnlijk om dat van de vrouw goed te maken, maar de kippen waren zo van hun melk dat die alle kanten opschoten. Ik heb Kendra maar getroost dat ze nu rust moesten hebben zodat ze konden beginnen genieten van hun nieuwe thuis. Nu 14 dagen later heb ik nog geen ei gezien. Ge zou voor minder een paar maanden je kont toepitsen!!
Op een dag nam de mier afscheid van de eekhoorn. Ik ga voor geruime tijd op reis,' zei hij, 'maar ik weet niet voor hoe lang. Ik neem dus maar zo afscheid dat het ook voor heel lang kan zijn.' Zij schudden elkaar vijf keer de hand en omhelsden elkaar ook zoals het bij een afscheid voor lange tijd hoort. 'Laat je nog eens iets van je horen?' vroeg de eekhoorn. De mier had zich al omgedraaid en riep, terwijl hij langs het bospad liep: 'Ja!' Even later was hij uit het gezicht verdwenen en bleef de eekhoorn alleen achter. Wat zou het voor een reis zijn? dacht hij. Maar hij wist hoe weinig je kon zeggen van reizen die nog moesten beginnen. Niet lang daarna ontving de eekhoorn een brief.
Beste Eekhoorn, Ik ben nu volledig op reis. Ik heb je beloofd dat ik iets van mij zou laten horen. Als je straks een uitroepteken leest laat ik iets van mij horen. Lees je goed? Let op!
Op dat moment klonk er een zacht gefluit dat onmiskenbaar het gefluit van de mier was. 'Mier!' riep de eekhoorn opgetogen. Hij draaide de brief om en om, keek tussen alle letters en toen in de envelop op de grond, maar er was geen spoor van de mier te bekennen. Hij begon opnieuw te lezen, en weer hoorde hij, toen hij het uitroepteken las, hetzelfde zachte gefluit. Als hij lang naar het uitroepteken keek kon hij zelfs een liedje herkennen dat de mier dikwijls floot. Hij deed de brief in de envelop en legde hem op tafel naast zijn bed. Hij moet heel ver weg zijn, dacht de eekhoorn, maar hij denkt aan mij! De zon scheen en de eekhoorn ging op de tak voor zijn deur zitten. Maar telkens stond hij op en ging hij naar binnen om de brief opnieuw te lezen, en telkens als hij bij het uitroepteken kwam hoorde hij weer het zachte fluiten van de mier die van ver weg iets van zich liet horen. En telkens schudde de eekhoorn zijn hoofd, glinsterden zijn ogen en dacht hij: mier, mier!
(Toon Tellegen)
Lieve Gert, goedlachse jongen, ruwe bolster met een peperkoeken hartje, ik wens je een goede reis! Dank je wel voor het 'jou' zijn, dank je wel dat ik 'jou' heb mogen kennen! xxx
Een grote sterke schouder heeft iedereen eens nodig. Om even je hoofd op te leggen, even tot rust te komen, te weten dat er iemand voor je zorgt, even je taken en verantwoordelijkheden van je overneemt. Om zo terug het vertrouwen op te bouwen dat alles weer goed komt!!
Schilderij gemaakt van een foto, getrokken door de dochter van een vriendin in een vlinderkwekerij te Suriname
