Het lege nestsyndroom en volgend jaar 1 april 2016 op pensioen. ALS DAT MAAR GOEDKOMT!!
Over mijzelf
Ik ben troetelnaam nele
Ik ben een vrouw en woon in () en mijn beroep is nachtverzorgster bij mensen met een mentale handicap.
Ik ben geboren op 06/02/1956 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, schilderen, rommelmarkten en gewoon genieten..
ik heb 2 kinderen, Thomas (1986) en Stéphanie (1988), mijn man overleed in 1999. Mijn leefregel is humor . Ik heb een persoonlijk Duvelke dat regelmatig mijn leven eens overhoop gooit. Het is soms met vallen en opstaan maar dat lees je allemaal in mijn bl
Een verhaal dat ik jullie nog moet vertellen. Toen ik rond 1u ’s nachts thuis kwam moest ik mijn kippenhok nog gaan dicht doen. Ge weet, de vos! Gewapend met mijn pillamp ging ik naar achter. Maar wat bleek, géén kippen in het hok. Wat nu? Na wat zoeken vond ik ze op een hoopje gefrommeld bij het hek naar de tuin. Waarschijnlijk te lang op stap geweest en niet op tijd binnen geraakt. Kippen verroeren geen vin, allez pluim, meer als het donker is. Toen ik met het licht op hun scheen hieven ze hun kopje op en kakelden wat, alsof ze wilden zeggen ‘help ‘ (de vos had de nacht voordien bij één van de buren al 7 kippen weggehaald). Ik kan en durf die beesten niet gewoon oppakken. Maar wat kon ik dan doen? Ik dacht, als ik nu eens met het licht net voor hun schijn, misschien volgen ze ‘HET LICHT’. Ik verschoof het licht een beetje langs hun en inderdaad stapje voor stapje volgden ze mij . Als ik even wegscheen gingen ze boenk zitten. Dus ik moest echt net voor hun schijnen en ze zo naar de voordeur van het kippenhok leiden. Zogezegd zo gedaan, ik voelde me net de rattenvanger van Hamelen. Eindelijk waren we aan de deur. Ik had het deurtje van het kot binnen opengezet. En YES alsof ze ineens hun stal roken liepen ze rits alle 3 binnen. Maar .... het klapdeurtje aan de andere kant, langswaar ik ze ’s morgens buiten laat, stond nog open, en in al hun enthousiasme krosten ze langs daar terug naar buiten :-s. STOM KIEKES!!!Pffff …dat ik daar niet aan gedacht had om dat dicht te doen, stom kieke dat ik zelf was. Eens terug buiten zetten de madammen zich terug poenk neer, ah ja want daar was het ook donker. Maar nu kon ik er niet meer aan want nu was er een draad tussen hen en mij. En nu?? Ik scheen met de pillamp in het kot, gooide wat eten binnen net voor het gat, probeerde hun lief te roepen maar tarare ze verroerden niet meer. Ik dacht eerst : ‘verrek dan, ik ben mij hier uit de naad aan het zweten om jullie te redden en wat krijg ik? Stank voor dank!’. Toen ik mij omdraaide om weg te gaan zag ik een borstel aan de deur staan en kreeg een idee. Ik heb de borstelsteel langs onder door de draad gestoken, even met mijn keu gemikt en hun één voor één, als biljartballen tegen hun kont naar binnen geklopt en snel het poortje dicht gedaan. Taak volbracht! (tussen al het hevig gekakel hoorde ik precies geschater. Duvelke?)
Voor ik gisteren ging verven bij Stéphanie stopte ik even bij de bakker om iets lekkers voor tijdens de pauze: 2 eclairkes en een patéke, moest ook nog een brood en een paar pistoletjes. Tegenwoordig geven ze geen zakjes meer dus ik heb altijd mijn handen vol en dan lukt het oh zo handig om de auto open te doen, dus lap mijn dooske ondersteboven de grond op. Pff, nu maar hopen dat er niet te veel schade is, dacht ik. Ik had de anderen al wel verwittigd. Dus tijdens ons welverdiende pauze haal ik dooske uit de frigo en wat zat er in? een patéke dat precies onder de trein gelegen had en géén eclairkes??? Hadden ze vergeten mee te geven :-s . We hebben eerlijk verdeeld en het doosje leeggekrabt. Gelukkig dat mijn bedoelingen altijd goed zijn want een mens zou bijna gaan denken dat ik het express doe.
Vandaag naar de bakker gebeld. Ze hebben nog nadien de eclairkes thuis komen brengen maar ja, 'ik was niet thuis hé'. Maar ik mocht er nieuwe gaan halen. Thomas gaat blij zijn als hij straks komt. 1-0 voor mij vandaag Duvelke
Maar .... het klapdeurtje aan de andere kant, langswaar ik ze ’s morgens buiten laat, stond nog open, en in al hun enthousiasme krosten ze langs daar terug naar buiten :-s. STOM KIEKES!!!Pffff …dat ik daar niet aan gedacht had om dat dicht te doen, stom kieke dat ik zelf was. Eens terug buiten zetten de madammen zich terug poenk neer, ah ja want daar was het ook donker. Maar nu kon ik er niet meer aan want nu was er een draad tussen hen en mij. En nu?? Ik scheen met de pillamp in het kot, gooide wat eten binnen net voor het gat, probeerde hun lief te roepen maar tarare ze verroerden niet meer. Ik dacht eerst : ‘verrek dan, ik ben mij hier uit de naad aan het zweten om jullie te redden en wat krijg ik? Stank voor dank!’. Toen ik mij omdraaide om weg te gaan zag ik een borstel aan de deur staan en kreeg een idee. Ik heb de borstelsteel langs onder door de draad gestoken, even met mijn keu gemikt en hun één voor één, als biljartballen tegen hun kont naar binnen geklopt en snel het poortje dicht gedaan. Taak volbracht! (tussen al het hevig gekakel hoorde ik precies geschater. Duvelke?)
want een mens zou bijna gaan denken dat ik het express doe.
