Het lege nestsyndroom en volgend jaar 1 april 2016 op pensioen. ALS DAT MAAR GOEDKOMT!!
Over mijzelf
Ik ben troetelnaam nele
Ik ben een vrouw en woon in () en mijn beroep is nachtverzorgster bij mensen met een mentale handicap.
Ik ben geboren op 06/02/1956 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, schilderen, rommelmarkten en gewoon genieten..
ik heb 2 kinderen, Thomas (1986) en Stéphanie (1988), mijn man overleed in 1999. Mijn leefregel is humor . Ik heb een persoonlijk Duvelke dat regelmatig mijn leven eens overhoop gooit. Het is soms met vallen en opstaan maar dat lees je allemaal in mijn bl
Nu geloof ik toch wel iets: Wat was dat deze nacht? Al minstens 30 jaar heb ik op het nachttafeltje een grote tas water staan. Ik slaap met de mond open en heb daardoor altijd een droge mond. Heb ik dorst, even wat drinken en verder slapen. Deze nacht rond 3u lag ik heerlijk te slapen, dacht ik toch, is die tas omgekipperd???: In mijn gezicht, in de mouw van mijn pyjama, op het laken. Ik kan je verzekeren dat je dan snel naast je bed staat. Had ik die tas nu per ongeluk omgeduwd door in mijn slaap te willen drinken? Enfin, mij afgedroogd, alles ververst, een handdoek op de matras, een nieuw laken, een nieuwe pyjama en terug bedje in. En geloof me of niet maar een uur er na, toen ik weer in slaap gesukkeld was, ....van het zelfde laken een broek!!!Zou Duvelke het de eerste keer gezien hebben en het zo lollig gevonden hebben, die tas genomen hebben en over mij gegoten om te zien hoe snel ik recht schiet en naast mijn bed sta? Echt, ik droop, mijn haar kletsnat, pyjama en laken nat, want ik had natuurlijk mijn tas terug gevuld. Zelfs mijn tas lag in mijn bed??? Terug alles verproperd. De derde keer ging hij mij toch niet meer liggen hebben, ik heb mijn tas niet meer bijgevuld. Ik ben wel opgestaan met een wondje aan mijn rechterhand en een bloedblaar aan mijn linker. Dus de eerste keer wil ik het nog op mij nemen. Maar de tweede keer nooit!! Ik loop hier nu rond lijk ne zombie, mij afvragend hoe dat nu kon. Ik denk dat ik in het vervolg een flesje naast mijn bed zet met de dop er opgeschroefd!!
De kunst van film kijken en het spannend te houden. Ma wou Sissi zien. Niet mijn ding, maar goed, wel leuk voor haar . De film bestaat uit 3 delen. Gaby en Yvette kijken met haar op oudjaar naar nr 1. Mits ma zelf haar dvd speler niet kan hanteren, zet ik als ik daar een paar dagen bleef slapen nummer 2 op. Yvette had hem al klaar gezet, dus moest maar op het knopje duwen. Ik dacht bij zo een film zal het wel niet moeilijk zijn om te volgen, en ma briefde mij over wat er in ...1 gebeurd was en ik vond dat ik redelijk goed kon volgen. Mooi einde van dit deel, vereniging met haar kind. Een paar dagen nadien zet ik 3 op waar uit eigenlijk bleek dat de 2de was. Eer ik in 2 doorhad die ik als 3 afspeelde dat er iets niet klopte, duurde wel even. Ah ja want in 2 dat eigenlijk 3 was had ze een kind en zat ze in Hongarije. En in 3 dat 2 moest zijn was ik in het begin aan het wachten waar haar kind eigenlijk zat, dat in 3, gezien als 2,( kan je nog volgen ?) al als kleuter opgroeide, dus dan moest die in 3 misschien al een tiener zijn, maar moest uiteindelijk nog geboren worden en waarin dan ruzie wordt gemaakt met die kanai van een schoonmoeder omdat zij vond dat zij beter voor de baby zou kunnen zorgen, want Sissi moest haar taak van keizerin naast de keizer vervullen maar Sissi was niet akkoord en zo trekt Sissi op het einde van 2, dat ik als 3 zie, van colère naar Hongarije. Eind goed al goed, ze moet zich niet laten doen Pas op in die tijd een film zo eindigen, is puur feminisme! En zo werd Sissi toch nog spannend
vervolg kippen: Een spoedbevalling gezien. Ik kwam in het kippenhok om ze vrij te laten en eten te geven. Eentje zat op het nest. Maar liep er snel van af om buiten gaan te eten. Er lagen 2 eitjes in het nest. Ik ga naar de bak en buk mij om ze op te rapen. Komt een kip , ik denk dezelfde die er voor op zat, in alle ijl tussen mijn benen doorgekropen, zet zich onder mijn neus in gehurkte houding, echt zo een beetje haar knieën geplooid (plooien naar achter , spreidt een beetje haar vleugels en ik hoor haar persen en zo licht kreunen, 2 keer en floep daar rolt het ei tussen haar poten. Ze bedenkt zich niet, springt uit de bak, tussen mijn benen en hup naar buiten. Als dat geen spoedlevering was. Waarschijnlijk zat het al klaar toen ik binnen kwam maar wou ze toch nog eerst eten. Maar als het moet komen, moet het komen hé
Wat heb ik vandaag op school geleerd? Dat je moet oppassen met iemand iets te wensen. Uit kwaadheid wordt er soms gezegd: "Krijg de pleuris!". Wat wens je dan? Een scherpe pijn op de borst die ontstaat door een ontsteking van de pleura (longvocht tussen de longvliezen) en die verergert bij diep ademen en hoesten. En ik, het gemenerikske in mij, dacht direct: nu ik dat weet kan ik als ik echt woest ben er bij zeggen, 'en ik hoop dat de antibiotica bij u niet werkt!' Leuk ezelsbruggetje maar ik denk dat tegen dat ik het uitgesproken heb ik de slappe lach heb
Vervolg schoenen: Ze zitten heerlijk aan mijn voeten, geen pijn, niet tijdens ik ze aan heb en niet daarna. Dus een aanwinst maar omdat ik nu anders in mijn schoenen sta, letterlijk dan, zit ik vast met mijn rug . Ik zal maar denken: "Ik kan niet alles hebben hé". Hopelijk dat hij na kiné terug loskomt. Maar zal wel, tenslotte is hij van mij en zal hij zich 'moeten' aanpassen!! Geduld is toch een mooi ding maar je moet het wel kunnen blijven bewaren! Ik weet al lang dat mijn levensweg van die rare kronkels heeft maar zou toch eens leuk zijn als ik gewoon even rechtdoor kon lopen al is het met die orthopedische schoenen, zelfs met Duvelke op mijn schouder en zonder rugpijn
Ging ik vandaag naar de buurman om iets te vragen over mijn laptop, heeft Borges daar net een grote vis uit hun vijver gevangen. En hij ging hem parmantig bij mij op het gras opeten. We konden hem van uit hun venster zien smikkelen. Was toch even genant. Ik denk dat die met Duvelke een verbond gesloten heeft
Ik zit elke nacht gevangen In de draden van jouw web Waar ik stil moet blijven hangen Tot ik nooit meer heimwee heb Maar ik zie nog steeds de vormen Van jouw lippen op mijn glas En je lichaam staat nog steeds in het matras
Bind mijn handen langs mijn lichaam En dan nog hou ik je vast Doe een blinddoek voor mijn ogen En ik vind je op de tast Maak mijn beide oren doof En ik zal horen wat je zegt
Ik ben de verliezer De verliezer Verliezer in een ongelijk gevecht
Ik lig elke nacht geketend Aan een ketting van gemis En ik mag me niet bewegen Tot de pijn geslonken is
In de kamer liggen scherven Van ons leven op de grond En ik proef nog steeds je tranen In mijn mond
Bind mijn handen langs mijn lichaam En dan nog hou ik je vast Doe een blinddoek voor mijn ogen En ik vind je op de tast Maak mijn beide oren doof En ik zal horen wat je zegt
Ik ben de verliezer De verliezer Verliezer in een ongelijk gevecht
Je achtervolgt me waar ik ga Waar ik ook ben waar ik ook sta Je bent de schaduw achter mij Iedere seconde van de dag Hoor ik je stem Zie ik je lach Wanneer laat je mijn hart weer vrij?
Oh, ik zou wel willen vluchten Maar ontsnappen heeft geen zin Want uiteindelijk haal jij me toch weer in
Bind mijn handen langs mijn lichaam En dan nog hou ik je vast Doe een blinddoek voor mijn ogen En ik vind je op de tast Maak mijn beide oren doof En ik zal horen wat je zegt
Ik ben de verliezer De verliezer Verliezer in een ongelijk gevecht
Mij al de hele morgen onnozel gezocht achter mijn gsm. Eerst hier hem een paar keer laten overgaan. Geen geluid. Dan maar piekeren waar ben ik overal geweest Naar de fitness gebeld, naar een vriendin, had nog smsjes verstuurd dan en dan. In de auto, op de oprit, aan de brievenbus, tussen mijn dekens in bed!! Niets!! Mensen al verwittigt dat ik hem kwijt ben enz... ondertussen vloekend dat ik toch bijna 1/3 de van mijn leven zoekend rondloop, of mijn autosleutels, of mijn bril, of mijn gsm, of een schaar, ... En ineens denk ik er aan dat ik gisterenavond nog net voor het slapen gaan in alle ijl het kippenhok ben gaan dichtdoen. Dus misschien zat hij in mijn kamerjas en die ligt in de badkamer in een kast. Ik steek 's avond als ik buiten ga voor alle zekerheid mijn gsm in mijn zak, je weet maar nooit dat je valt ofzo he. En inderdaad!! Stom kiekens .Een vriendin opperde de reden van mijn vergeten door Asheimer light. Toen ik zei: 'light? ik noem dat niet meer light', antwoordde ze: 'Ja light, want bij strong vind ge hem nooit meer terug en bij medium duurt het 3 dagen eer je hem terug hebt . Dus ik ben weer getroost
Vandaag hoorde ik van de garagist dat ik toch wel geluk gehad heb. Moest voor nieuw banden. Waren kaal, maar bleek ook dat ene langs de binnenkant bijna voor 2/3 gescheurd was. Reed dus bijna puur op de binnenband. Ik kon alle 5 minuten een klapband krijgen. En ik maar op de autostrade tegen 120 km per uur op en af naar Leuven met de feestdagen. Hij zei dat mijn engelbewaarder overuren geklopt heeft. Ik dacht direct: "Gelukkig is Duvelke alleen maar een deugnietje en moet ik lachen met de flaters die ik bega. Er een beetje mee zwanzen" Maar ik werd nu toch even met de neus op de feiten gedrukt dat het leven toch soms aan een zijden draadje kan hangen zonder dat je het zelf weet. Beangstigend! Voornemen: genieten van elk moment en hopen dat mijn engelbewaarder zijn werk blijft doen!!
?) al als kleuter opgroeide, dus dan moest die in 3 misschien al een tiener zijn, maar moest uiteindelijk nog geboren worden en waarin dan ruzie wordt gemaakt met die kanai van een schoonmoeder omdat zij vond dat zij beter voor de baby zou kunnen zorgen, want Sissi moest haar taak van keizerin naast de keizer vervullen maar Sissi was niet akkoord en zo trekt Sissi op het einde van 2, dat ik als 3 zie, van colère naar Hongarije. Eind goed al goed, ze moet zich niet laten doen 
Pas op in die tijd een film zo eindigen, is puur feminisme! En zo werd Sissi toch nog spannend 
. Ik zal maar denken: "Ik kan niet alles hebben hé". Hopelijk dat hij na kiné terug loskomt. Maar zal wel, tenslotte is hij van mij en zal hij zich 'moeten' aanpassen!! Geduld is toch een mooi ding maar je moet het wel kunnen blijven bewaren! Ik weet al lang dat mijn levensweg van die rare kronkels heeft maar zou toch eens leuk zijn als ik gewoon even rechtdoor kon lopen al is het met die orthopedische schoenen, zelfs met Duvelke op mijn schouder en zonder rugpijn 
zich opgelaten aan het voelen.
