Vandaag een moeilijke dag. Mijn droom bleef maar nasidderen.Verdorie, wat mis ik Herman. Thomas en Leen zijn komen eten en dat was een welkome afleiding. Maar eens ze weg waren weer die leegte. Ben dan maar aan een ander blij schilderij begonnen. Maar is moeilijk als je je niet blij voelt. Maar ik blijf volharden.

Het keerpunt kwam toen ik deze avond een vriendin in het ziekenhuis ben gaan bezoeken. Eerst zag ik voor het venster in de inkomhal een meisje, ik schatte haar een jaar of 18, in een rolstoel, lijkbleek voor zich uit te staren. Er hingen wel 5 zakken met één of ander vocht aan haar  staander. Naast mijn vriendin lag een vrouw met een bakje onder haar kin te kokhalzen. Morgen wordt mijn vriendin geopereerd in de onderbuik. Een ingewikkelde, drie uur durende operatie. Dus wat loop ik toch te klagen??? Ik ga direct gezellig onder het dekentje naar 'Reizen Waes' kijken en morgenvroeg goed uitslapen om morgennacht gaan te werken. Als ik dat allemaal zie ben ik blij dat ik kan gaan!! 

Monique morgen brandt de hele dag hier een kaarsje voor jou.Niet dat ik gelovig ben, maar telkens als ik er voorbij ga, denk ik aan jou! En voor mijn dochter brandt er ook eentje want vanaf morgen begint er een nieuwe procedure IVF. Duimeldeduimduimduim voor allebei!!!!!!!!

Ik droomde vannacht van jou. Jammer dat de nacht niet eeuwig kon duren. Eens zei je: 'Ooit zal je weten hoeveel ik van je gehouden heb'. Ik weet het!!!

Dit schilderij maakte ik een paar jaar geleden. Het hangt nu ergens in Griekenland, bij iemand die ik nooit meer zal zien. Dus mijn schilderij ook niet. Het doet toch wel wat, dat iets waar je uren en dagen en weken aan gewerkt hebt ergens in een ander land hangt. Eigenlijk krijg ik met elk schilderij dat ik maak een emotionele band  en moet ik telkens slikken als het weg gaat. Maar ja, ik kan ze hier niet allemaal hangen, heb maar een bescheiden woningkje. En het is toch beter daar dan achter mijn bed te moeten staan, waar niemand er iets aan heeft. Ik hoop dat er veel mensen daar er van genieten. Dus een stukje van mij hangt in Griekenland. Geeft toch ook weer een fijn gevoel.

Bijlagen:
vlinder met zonnebloem.jpg (74.2 KB)   

Gisteren ongelukje in Leuven  gehad met fietser. Normaal had hij voorrang van rechts moeten geven, maar ja. Het gaat allemaal zo snel he. Gelukkig had de jongen niets. Was een sympathieke jongen, maar kon geen Nederlands. Een student uit Frankrijk met een gehuurde fiets. De verzekering zal er een kluif aan hebben. Bij zijn fiets was het voorste wiel krom en bij mij vooraan schade aan de auto. Toen ik naar de verzekering belde om te vragen wat ik moest doen vroeg ik wat mijn halve omnium dekte. Ik kreeg als antwoord: 'glasbreuk, diefstal en loslopend wild. Hij moest lachen toen ik zei dat in Leuven studenten konden geklasseerd worden onder loslopend wild. Vanuit elke ooghoek kan je daar door  een roedel fietsers besprongen worden.

Het stomme is dat we het aanrijdingdformulier hebben ingevuld en dat ik het origineel op het ogenblik niet kan terug vinden. Volgens mij ligt het nog in Leuven bij mijn moeder. Soms zou ik mezelf toch wat kunnen aandoen!!

Heb mijn moeder gebeld maar ze vond niets zei ze. Ik moet om half 2 bij de verzekering zijn, maar wat kan ik er gaan doen??? Het enige dat nog kan is dat de tegenpartij mij belt. Maar mits die in fout gaan zijn, gaan die niets laten weten denk ik.

Eindsom = ik zal het zelf kunnen betalen  zal maar denken dat het maar materiaal is. Pffffff!!!!

Klik op foto om te vergroten!! Raar dat ik geen grotere foto's kan plaatsen. Als ik bij sommige zie dan zijn die veel groter en is fijner. Kan iemand zeggen hoe dat moet. Zou dat leuker vinden!!! meer indruk voor mijn vele werk wil ik!!

Bijlagen:
fietsende dames.jpg (256.7 KB)   

Een heerlijke avond gehad. Van zodra de dochter met vriend binnen gekomen zijn, zijn we beginnen babbelen, 3 uur aan een stuk. ik heb genoten. Alle gevoelens zijn de revue gepasseerd maar met wederzijds respect en bewondering. Gepraat waar we bang voor waren, ons voor geschaamd hadden, hoe trots we waren en zijn en noem maar op. En toch waren we het niet altijd eens. Maar het kon!!Soms dacht ik 'Is dat mijn dochter? Zo wijs, zo beredeneerd, wetend dat ze eigenschappen heeft waar sommige mensen het moeilijk mee hebben en zeggen van 'ik weet dat maar nu hou ik er even geen rekening mee. Wil nu even mij concentreren op wat ik belangrijk vind'. En dat is zo ontzettend graag veel moeite doen om een babytje te krijgen!  Later kan ik het misschien om open te staan voor anderen. Zo heeft ze vernomen dat mijn metekind zwanger is en ze heeft het er heel moeilijk mee. Had moeite om haar proficiat te wensen. Ze blokkeert zegt ze. Het is een gevoel sterker dan zichzelf. Ze hoopt dat ze dat na een tijdje kan kanaliseren maar op't ogenblik lukt het echt niet.Ze weet ook dat het fout is om te zeggen: waarom hebben anderen meer geluk? Maar zo voelt het wel! Mensen zeggen:' ja die heeft een moeilijke jeugd gehad en verdient het om eens geluk te hebben'. Maar mijn dochter heeft ook een moeilijke jeugd gehad, papa die stierf op haar 10 jaar, zij verdient dat ook!! Waarom moet het zwanger worden ook weer moeilijk zijn?  Ik begrijp haar daar ook in. Ik heb het ook gehad en heb het stiekem nog: waarom moest ik eerst die handicap krijgen en daarna mijn man nog eens verliezen? Terwijl anderen samen oud kunnen worden. Of anderen makkelijker een andere partner vinden? Niemand kan daar iets aan doen, maar je vindt het niet fijn. Het is niet dat je het de anderen niet gunt maar je gunt het jezelf ook.Ze zei als slotsom: Binnen 10 jaar komt het wel goed met mij  . Ik vind dat het al heel goed met haar gekomen is : Ze is van een onbeholpen, kwade, breekbare en een zich een weg vechtende puper uitgegroeid tot een sterke, moedige en wijze jonge vrouw, alleen moeten af en toe de scherpe kantjes er van af!! Maar ook niet altijd want zij moet zij nog blijven, een vrouw die zich goed voelt in haar vel!!!