Vrijdag met mijn dochter naar de accupunctuur. Deze diende nu om de eicellen goed te laten rijpen. Het duurt ongeveer een uur en ze wordt daar heel ontspannen van. Toen we in de wachzaal kwamen hing er aan een muur allemaal geboortekaartjes en brieven van mensen die door deze techniek eindelijk zwanger geworden zijn. Stéphanie moest op een geven moment mee en ik bleef in de wachtzaal wachten en heb mij geamuseerd met de kaartjes en brieven te lezen.Namen: Rosalien, Thijmen, Lisa en zelfs een Thomas, .... stonden op meest uiteenlopende kleurrijke kaartjes. De brieven die er hingen waren van koppels die al alles geprobeerd hadden en uiteindelijk zwanger, dankbrieven en ze kwamen van heinde en verre. Het waren allemaal kaartjes van dit jaar en ze konden er al bijna geen meer hangen, het is nog maar eind maart.. Dat gaf Stéphanie toch wel wat moed. Ik wist niet dat deze techniek bestond. Maar baadt het niet, het schaadt ook niet. En ook al is ze daardoor rustiger of zit het tussen haar twee oren , dan nog kan het maar helpen.

Gisteren is ze dan op controle geweest en met een echo zagen ze dat ze '15' follikels heeft. Al een goed begin. Maar nu is de vraag of het ook sterke en goede zijn. Maandag worden de eicellen 'geplukt'. Dan wordt ze even in slaap gedaan en zuigen ze met een naald de eicellen op . En te zeggen dat ze vroeger met 4 man moest tegen gehouden worden om bloed te prikken. Nu spuit ze zelf hormonen op en mogen ze een naald in haar baarmoeder steken. Een mooie baarmoeder zei de dokter (en die heb ik gemaakt )

Volgende donderag zou dan een bevrucht eicel terug geplaatst worden, maar de dag voordien laat ze terug accupunctuur doen om de innestelling te bevorderen. En dan is het 10 dagen afwachten of het gelukt is.

De condities zijn optimaal maar meer kan ze niet doen en moet dan de natuur zijn gang gaan.

Duimeldeduimduim en kaarsje brandt!!!

Eignlijk mag ik helemaal niet verklappen dat mijn dochter met IVF bezig is. Maar ik moet het toch ergens kwijt en jullie kennen haar toch niet. En het is zo opwindend en spannend!! Dus moest iemand via één of andere kronkel van het leven haar toch kennen, ssssttt mondje dicht he!!

Ik kreeg gisteren een smke van mijn dochter:

"Dag mamake! Ik ben vandaag weer op controle geweest en wou je nog even updaten . Het ziet er goed uit, rechts al 2 hele grote en 5-tal kleinere eicellen en links ook een 4-tal kleinere. Nu nog spuiten tot en met vrijdag, iets hogere dosis en zaterdag terug echo. De eicellen uithalen zal hoogstwaarschijnlijk maandag zijn, maar dat leggen ze zaterdag pas helemaal vast. Spannend!x"

Ik kreeg dat smske terwijl ik lag te slapen na mijn nachtpost. Als ik dan even naar 't wc ga kijk ik of ik een smske ofzo heb, want zet mijn gsm dan op stil. Ik ben met een smile terug in bed gekropen en droomde dat een eicel, (leek meer op een kippenei met een felgele eierdooier) stilletjes uitgroeide tot een klein mensje. Mijn kleinzoon of kleindochter misschien .

Mijn dochter volgt nu ook accupunctuur om rustig te worden, want ze is zo gespannen als een veer. Ik ga haar er morgen naartoe brengen, dan kan ze zich ontspannen en zo word ik er ook wat bij betrokken. Lief vind ik dat en spannend ook!!

Dat is nu het leuke aan een dochter, je kan ervaringen uitwisselen . En te zeggen dat ik geen meisje wou. Alleen maar jongens. Mijn zussen hadden allemaal meisjes en ik vond dat zo een preddelkonten en zeurkousen. Nu, eens mijn dochter er was hield ik van haar hoor, maar ze heeft mij regelmatig mijn beeld over meisjes bevestigd ( pas op, ik was en ben ook zo een exemplaar, ze is volledig ik. Uiterlijk en innerlijk! Mijn ouders hebben met mij ook afgezien) Maar nu geniet ik met volle teugen van haar!! Ik ben zo dankbaar!!

Duimeldeduim, kaars brandt!!!!

Vandaag zat ik in een taverne samen met 2 zussen en mijn moeder vraagt een niet onknappe man die het tafeltje naast ons zat  op een discrete en vriendelijke toon wat ik voorgehad heb. Ik zeg tegen hem dat dit een overblijfsel is van meningitis die ik op 11-jarge leeftijd heb doorgemaakt. 'Respect!', zei hij. Ik heb enorm veel respect voor jou. En bewonder je!' Hij klopte een paar keer waarderend op mijn schouder. Echt, hij was heel hard met mij begaan! Zelf had hij had die ziekte ook gehad toen hij 8 jaar was maar had er gelukkig niets aan over gehouden. Langs de ene kant is het leuk dat mensen mij bewonderen en respect voor mij hebben. Maar ondertussen denkt mijn cynisch ikje: Fijn, maar wat koop ik daarmee???! En in het naar huis rijden werd ik nog cynischer en dacht aan de mensen die geloven dat die hierboven voor alles wat er met je gebeurd een hoger doel heeft en dan vraag ik mij af of dit een boodschapper van heummekes hierboven was die even kwam vertellen hoeveel geluk hij gehad heeft en ik net niet. Nanananana!!!

Pa, waar je ook bent, ik wens je een superlieve, gelukkige verjaardag!!Ik mis het zo hard je te horen zeggen 'Ah ,daar is ons Neleke!' Dikke knuffel van jouw Neleke! xxx