Mijn 2de blij schilderij. Klik op bijlage om te vergroten

Bijlagen:
P1040230.jpg (2.3 MB)   

Met dochterlief terug naar de accupunctuur. Gisteren hebben ze een bevruchte eicel terug geplaatst. Vandaag werd aan de innestelling gewerkt . Een uur zijn ze daar mee bezig en ondertussen zit ik in de wachtzaal. Ik had mijn E-raeder mee. Eén van de practischte geschenken die ik ooit van mijn kinderen gekregen heb. Kompact minstens 5 boeken bij, dus leesvoer genoeg voor in geval van nood . Maar lang heb ik niet gelezen. Er kwam een oudere vrouw binnen en even erna een man van ongeveer mijn leeftijd. Zij bleken bij elkaar te horen, moeder en zoon.  Hij merkte mijn E-reader op en zei dat zijn vrouw ook eentje had. Hij had een tablet bij. Hij begon er op te werken, ik las ook verder. Ineens vroeg hij of ik veel las. En we zijn beginnen praten en praten, heel gezellig alsof we elkaar al jaren kenden. Lang geleden dat ik zo ongedwongen met een man gepraat heb, over mijn en zijn kinderen, hun levensloop, wat hij deed (hij is wiskundeleraar), wat ik deed, ..., hij duwde me zelfs lachend weg op de schouder, we spraken  over verschillende boeken die hij en ik gelezen hebben. Hij heeft mijn mail-ades opgeschreven om boeken door te sturen om te lezen op mijn E-reader. En toen kwam mijn dochter terug . Ik stelde hun aan elkaar voor en hij beloofde dat ik van hem nog ging horen. Toen we naar buiten stapten gniffelde Stéphanie: " Heb je een date? ' Jammer neen, deze is zoals ik al zei getrouwd. Maar dit is echt de wijze om op een fijne manier een man te leren kennen. Maar misschien, wie weet, ooit!

Stéphanie vertelde dat ze nog een naaldje in haar oor had om rustig te zijn. Dat moest daar blijven zitten (hopelijk doet dat goed zijn werk, want ze is zo gespannen als een veer). Toen ik haar ging halen, had ze buikpijn en was ze misselijk. Maar het zullen zeker haar darmen zijn, want om een zwangerschapsgevoel te hebben is het echt nog veel te vroeg. Gisteren pas ingepland dus dat is pas binnen 10 dagen eer we meer weten.

Duimeldeduim en kaarsje brandt!!!

Van de 15 eicellen zijn er nu nog maar 3 goed. Morgen moet ze bellen wanneer er eentje terug geplaatst wordt. Donderdag, vrijdag of zaterdag. Dochterlief is enorm gespannen en ik moet mij behoeden om niet mee getrokken te worden. Dus kijken naar het positieve.  'Jamaar' zegt ze dan half wenend, 'er zijn er nog maar 3 ...' Ikke : 'NIKS te maren, positief denken.!! Er zijn er NOG 3!! Dus  nog 3 kansen, voor hetzelfde waren er geen meer!' Ik begrijp haar wel hoor. De wens is zo groot en zeg haar dat ook. 'Even niet kijken naar wat je niet hebt maar naar wat je  wel nog hebt is de raad van je oude, wijze mams xxx'

Duimeldeduim en kaasje brandt!! (moet deze nacht werken, dus extra tijd om te duimen )

Naar de keuring vandaag. Ik had me goed voorbereid, papieren nagekeken, gordels vast. Daar moest ik de motorkap opendoen, daar de pinkers ( wat ik anders automatisch doe bij het rijden, ben ik vergeten als ze het bewust vragen), heb goed gas gegeven  tijdens het naar metekind Sanne  halen, om de CO2 er uit te krijgen. Met mijn flater van vorige keer in gedachte, het omtrekken van de CO2 machine ben ik er toch niet zo scheutig op. Toen  ik met mijn vorige auto binnenmocht stak die man die buis voor CO te meten in mijn uitlaat, ik keek niet wat die allemaal deed maar ineens ging hij zonder iets te zeggen weg, ergens een deur binnen, en die bleef maar weg. En toen dacht ik dat ik misschien door kon rijden om mijn lampen te laten controleren Maar die pipo had die buis niet uit mijn uitlaat gehaald dus toen ik vertrok trok ik het machien om  . Een lawaai dat dat gaf, en heel die buis was uitgeleurd. Ze hebben achter mij de poort gesloten. Ik had een kop lijk een boei. Dus ja, ik wou niet terug een of andere  flater begaan en had aan Sanne gevraagd om mij bij te staan. Het ging goed, tot een man vroeg om mijn lichten aan te zetten, doordat die automatisch aan en uit gaan wist ik begot niet meer waar die knop stond :-s ! Sanne mee zoeken, heb uiteindelijk die man gevraagd of hij zelf wou komen kijken, hij komt zo nonchalant aangewandeld, steekt zijn arm door mijn raampje en draait aan een knop links opzij van mijn stuur en wandelt zonder iets te zeggen weer naar zijn machien. Daarna vroeg die om mijn achteruitrijlamp aan te zetten. Ik half in paniek, wist die knop ook niet!! Gelukkig zei Sanne op tijd dat ik de auto in achteruit moest zetten, daar is geen knop van, anders had ik die man nog eens geroepen. Pfff is echt mijn ding niet, het is ook zo een typische mannenwereld en zie hun dan zo veelbetekenend kijken bij elke onwetendheid. Enfin, eind goed al goed, de auto is voor 2 jaar goedgekeurd!! Bedankt Sanne