Dag iedereen,
Graag zou ik me even willen voorstellen.
Ik ben de Marcel,een iets wat overjaarse puber van64,ben gehuwd met Anny,ben vader en ook grootvader.Mijn hobby is computeren in het algemeen en foto's bewerken in het bijzonder.Dit zijn dus mijn eerste stappen op het seniorennet van Pacal Vyncke.Ik zal nog véél moeten leren maar, wie heeft er nu weer gezegd dat oevening kunst baard?Indien dat zo is zal dit waarschijnlijk niet mijn laatste berichtje zijn.
Groeten aan jullie allemaal.
Onsvake.
Al wat er kan geschreven worden is al geschreven,dat weet ik,maar dit gaat over kinderen en daar kan men niet genoeg over schrijven. Nu moet je niet denken dat ik een filosoof of moraalridder ben,nee ik ben een heel eenvoudige vader en grootvader. Een kind is het allermooiste wat er op de ganse wereld bestaat,zo zuiver, zo lief,zo natuurlijk en eerlijk maar ook zo broos en behoevend. Telkens als er bij mijn kinderen of vrienden een baby geboren word en ik daar op bezoek ga,ben ik altijd ontroerd bij het zien van zoveel schoonheid en ongereptheid. Beste mensen,bij het zien van zoveel geluk en vertedering kan je toch niet anders dan je gelukkig voelen. Daarom moeten we veel van ze houden,ze koesteren en beschermen,ze vasthouden en er mede voor zorgen dat ze een goed mens worden.
Helaas is dat niet overal zo,iedereen wie naar het nieuws kijkt en de media volg moet ik niet vertellen wat er allemaal in deze wereld gebeurd. Er gaat immers geen dag voorbij of er ontploffen bommen,er worden terroristische aanslagen gepleegd,er word gemoord geplunderd en gebrand, vreselijk! Wat het ergste is, is het feit dat er altijd kinderen bij betrokken zijn. Telkens ik hoor of lees over kinderen die vermoord, mishandeld, verkracht en misbruikt worden, dan gaat er bij mij vanbinnen iets kapot en beweegt mij dat tot huilens toe. Iets erger kan ik me niet voorstellen. Dan zit ik met duizend vragen. Wie kan zoiets doen? Dat volwassen mensen elkaar de kop inslagen is heel erg, maar van onze kinderen moet men afblijven, aan kindjes raak je niet. Wat ik me ook afvraag is, wie doet zoiets. Wat een afschuwelijk en verrot brein moet je wel hebben om tot dergelijke gruweldaden in staat te kunnen zijn. Het ergste is dat je zo machteloos bent, je ziet het bij mannier van spreken onder je ogen gebeuren en je kan niets doen. De tijd dat ik nog zou bidden is bij mij al lang voorbij. Ik weet wel dat er over deze problemen al duizenden discuties zijn gevoerd en nog zullen gevoerd worden. Ik denk dat dergelijke problemen zullen blijven bestaan zolang er mensen bestaan. Ook weet ik dat dit epistel niets zal uithalen, maar het lucht op er eens over te schrijven.
