Onderstaande teksten heb ik gehaald uit een ander blog daterend van 2006 op het seniorennet.De maker ervan noemt zich Jan Janssens. Ik heb hem gevraagd of zijn teksten mogen overgenomen worden maar er kwam geen antwoord. De originele teksten zijn trouwens op een zeer onleesbare manier voorgesteld en wemelen van de tik- en andere fouten.

De meeste teksten zijn vermoedelijk afkomstig uit oude publicaties, kranten of andere drukwerken uitgegeven tijdens de oorlogsjaren.

Hier de originele blog

Mocht iemand de oorspronkelijke samensteller kennen of bezwaren hebben tegen de publicatie van onderstaande teksten, laat dit dan weten.

Ik heb ook geprobeerd om de meeste schrijffouten te verwijderen om de teksten wat leesbaarder te maken. Maar teksten van 70 jaar geleden lezen niet zo vlot  die van nu.

Indien er oude spelling gebruikt werd heb ik die ook zo gelaten.

Een sluikslachtersbende ingerekend te Westmalle.

Bij de aanhouding werd er gevuurd op de gendarmen.

Te Westmalle en omgeving was het reeds lang in de volksmond dat er in de stal toebehorend aan een landbouwer,zonder rekening te houden, met besluitwetten of verordeningen,onafgebroken aan sluikstorten gedaan. Men kon de kerels die daarin betrokken waren, met de vingers wijzen, want zoals klassieke leden hadden zij al wie het wilde te kennen geven dat wie ook zich ooit in hun weg zou stellen, zou worden neergeschoten, daar zij steeds bewapend waren bij al hun onderhandelingen? En wie die kerels van dicht bij kende wist dat deze vermaning geen ijdel gezwets was.

Zoiets is begrijpelijk dat tot nu toe alles bij geruchten bleef? Maar geruchten die ten slotte Antwerpen bereikten en te Antwerpen werd een onderzoekrechter aangesteld om deze zaak ernstig te onderzoeken. En inderdaad dat klopte wat er daar gebeurde er moet daar paal en perk aangesteld worden? Deze mening werd gedeeld door de rijkswacht van Oostmalle en door de plaatselijke politie van Westmalle.

De nodige maatregelen werden getroffen en zorgvuldig een plan ontworpen om bedoelden stal in volle bedrijvigheid te overvallen met de grootste kans op welslagen en een minimum van een mogelijk bloedig treffen is een risico.

In de nacht van Donderdag op Vrijdag werd tot uitvoering over gegaan, gendarmen en politieagenten stelden zich in hinderlaag op. Rond 11 uur werd een camion, vermoedelijk een lading vol met vlees, afkomstig van de sluikslachtingen opgemerkt, die zich van de stal verwijderd. Dit werd een gunstig ogenblik geacht om toe te slaan. Toen de gendarmen echter de ingang van de stal naderden, botsten zij op een gesloten deur en werden bovendien op geweerschoten onthaald, die vanuit de stal gelost werden, enkele ogenblikken later hoorde men geruchten van vluchtende personen.

Het waren de sluikslachters, die langs een andere uitgang der stal vluchten, het op een lopen zetten om te trachten, door de duisternis begunstigd te vluchten. Zij werden onmiddellijk achterna gezeten en tevens door de overige nog in hinderlaag liggende gendarmes en politie opgevangen.

Drie personen werden gevat. Zij werden dadelijk opgeleid, maar een gedeelte van de rijkswacht bleef ter plaatse, daar men vermoede dat de camion nog dezelfde nacht naar de stal zou terugkeren. Een vermoeden dat werkelijkheid werd. Men liet de camion naderen maar de autovoerder zag onraad en trachten nog in allerijl weg te vluchten met zijn camion. Hij zag het nut er niet meer in daar hij beschoten werd door de rijkswacht. En de inzittende der wagen gaven zich over, het waren drie personen die werden opgeleid. Meer dan drie honderd dieren werden afgeslacht.

De aangehoudene personen werden ondervraagd en aan een zeer gezet onderzoek op proef gesteld.

Toen de gendarmen de stal betraden ontdekten zij de stukken van een reeds geslachte koe, en een levende koe, die het zelfde lot wachtte.

Uit de bekentenissen zou bij een vluchtige berekening reeds blijken dat door de sluikslachters niet minder dan 300 dieren op de zwarte markt zijn verhandeld.

Er werden nog meer bezwarende feiten gepleegd, de camion was zo veranderd dat het leek een camion te zijn van het Duitse leger, waarmede zij het vlees vervoerden.

Er werd een zeer streng onderzoek ingesteld.

De honden en kattenroof.

Opgepast voor straatschuimers.

Het is allicht te weinig bekend hoe de straatschuimerij, onder de vorm van honden en kattenroof, hoogtij viert. De klachten dien gaande kwamen vroeger wel eens voor, maar de laatste weken zijn ze sterk toegenomen. Men kan, als men wil opletten, zeer dikwijls op straat lieden ontmoeten, die een zak uit jute onder de arm dragen. Maar men kan zich vergissen, als men meende dat die lui op stap zijn om kolen en wortelen te gaan kopen.

Zeer dikwijls komt de zak aan zijn uitgangspunt terug, gevuld met een hond of een kat, om niet te zeggen met honden of katten. Ook dat bedrijf is stilaan verbeterd in zijn uitoefening, en dikwijls dient een fiets als vervoermiddel, ten einde toe te laten dat de straatrovers zich zo haast mogelijk uit de voeten maken, als zij een onschuldig slachtoffer in hun greep gekregen hebben.

De stoutmoedigheid van die straatdieven neemt aldoor toe, en het volstaat soms dat de meester of de meesteres van den hond even onoplettend is, terwijl zij of hij met een buurvrouw of buurman een praatje voert. Of anderzijds opdat zijn/haar huisdier verdwenen is, en dan veelal in een of andere onschuldig uitziende zak onder den “beschermden” arm van een straatschuimer zijn dood te gemoed gedragen worden.

Want vlees is duur, en zo vele mensen menen alleen gegeten te hebben, als zij geen vlees onder hun tand gekregen hebben. Zo krijgen ze dan “schapenvlees” of  “konijnenvlees” tegen een hoge prijs, en dat wordt hun thuis geleverd, door een of anderen smokkelaar wiens grote deugd zijn durf en zijn gewetenloosheid is.

Gij allen die een hond of een kat als huisvriend hebt en gehecht bent aan uw dier, wees waakzaam over hem. Laat hem niet alleen op de straat, noch bij avond, noch bij dag, want de straatschuimers loeren onverpoosd op aas en ontzien zich de moeite niet om de hele dag, of zelfs dagen, uw straat rond te drentelen in de hoop een argeloos slachtoffer te vinden. Vooral ook in de paartijd, wees dubbel oplettende dat uw kat of uw hond niet aan uw waakzaamheid verschalken, terwijl de straat of hofdeur op een kier staat. Nog meer, als gij op de straat kuiert, houdt uw kijkers open en doe uw best om de boze plannen der honden en kattenvrienden te verijdelen, door tijdig en manmoedig optreden. Toont metterdaad vrienden voor huisdieren te zijn, door te trachten, opgepakte dieren uit de handen van de moordenaars te rukken en aarzelt niet er de politie bij te halen. Loopt of rijdt de dieven achterna om hun adres te kennen. Dan zult ge de taak van de politie en gerecht vergemakkelijken, door een plaag te bestrijden, die vooral in de laatste maanden grote afmetingen aangenomen heeft, die de mensheid niet tot eer strekt!

Een gekende chef-kok schrijft over de oorlogsrecepten.

Door G. Clement. (zie elders in dit blog voor andere teksten van Gaston Clément. Toen een zeer gereputeerd kok.)

De omstandigheden waarin we ons zonder het te willen bevinden, geven aanleiding tot een massa bundels, de ene vollediger dan de andere, over de keuken, of liever een keuken die zowel aan een scheikundelaboratorium doet denken als aan het domein van het fantastische.

Ik heb hier enige bundels, maar ik twijfel eraan of de schrijvers ervan, hun raadgevingen ooit in praktijk hebben gesteld, en ik zoek er tevergeefs een recept in dat werkelijk toegepast kan worden aan de gezonde keuken. De veelbelovende titels hadden me doen denken, brood te kunnen maken zonder tarwe of andere graansoorten, mayonaisesaus zonder enig vet, boter zonder room natuurlijk, in een woord alles wat een huisvrouw mist om haar huisgenoten behoorlijk te kunnen voeden.

Het is vanzelfsprekend dat er in de plaats van een of ander product dat niet meer te krijgen is, wat anders moet gevonden worden dat dezelfde voedende kracht bezit, en dat is mogelijk voor sommige producten, voornamelijk voor meelspijzen. Zo kunnen bonen bijvoorbeeld, zetmeel leveren hetgeen we anders uit aardappelen trekken (ten minste in principe). Uit groenten als wortelen, rapen, schorseneren, bieten en raapsoorten en andere groenten kan suiker getrokken worden, wat in zekere mate het gebrek aan suiker kan verminderen. Zekere gedroogde groenten zoals linzen, erwten, bonen, bevatten vetstoffen; groenten bevatten een groot gedeelde stikstof en eiwitstof, beiden onmisbaar voor het menselijke lichaam. Maar het zou onmogelijk zijn zich slechts met een of zelfs meer dezer planten te voeden zo er geen vetstoffen ofwel meelspijzen, eiwitstof of vitaminen aan toegevoegd konden worden. De natuur, die grote artieste, heeft ons behoefte aangeboden onder verschillende vormen, maar het is aan ons te weten hoe en in welke mate hiervan gebruik te maken, en in dit in overeenstemming met onze levenswijze

Een waarheid La Palisse waardig, zegt dat "men niets kan doen met niets" en uitgezonderd een wijs bioloog, die weet te vinden, wat een mens nodig heeft, daag ik de schrijvers van die boeken tegen het dure leven uit, ten minste het grootste gedeelte ervan, want er bestaan zekere werken geschreven door dokters die het vraagstuk hebben bestudeerd, en door beroepsexperts, ik daag dus diegenen uit die zulke recepten geven waarin boter, olie en andere vetstoffen in het dagelijks rantsoen kan vervangen, meelspijzen buiten andere graansoorten te kunnen krijgen om brood te maken.

Het is natuurlijk mogelijk bij het deeg, een zekere hoeveelheid aardappelpuree te voegen, maar dan heeft het mengsel, voor een even groot volume, dezelfde voedingswaarde niet meer, en daarin schuilt het gevaar niet voor degenen die geld genoeg hebben om het ontbrekende te vervangen, maar voor de werkmanshuishoudingen en vooral voor de kinderen, die op dergelijke wijze zo gevoed worden.

Honderd gram brood waarbij men van twintig tot vijf en twintig procent aardappelen gevoegd heeft, geven niet hetzelfde aantal calorieën als honderd gram brood dat van meel gemaakt werd. En zo de maaltijden op zulke verkeerde basissen gesteund zijn, heeft men de illusie, genoeg eten te hebben maar het lichaam stelt zich niet tevreden met illusies, en de kinderen zullen later, door een slechte gezondheid, voor de door hun ouders begane fouten moeten boeten.

Ja ik weet wat u gaat zeggen, zo het onmogelijk is, zich van de voornaamste voedingsstoffen te voorzien, zoals vetstoffen, meelsoorten, enz.. moet men ze wel door iets anders vervangen, om de maag te vullen en den honger te stillen.

En wij zijn het eens op dit gebied, wat ontbreekt moet door iets anders vervangen worden, en voor alles moet men het gevoel hebben, genoeg gegeten te hebben. Maar ik wil u waarschuwen, lieve lezers en lezeressen die mij de eer aandoen, enige aandacht aan mijn artikels te wijden: geloof niet dat als uw kinderen en echtgenoot een mayonaisesaus met sago, water en azijn hebt gegeven, het organisme van de wezens die U zo dierbaar zijn genoeg voedsel krijgen en dat de afwezigheid van vetstoffen geen belang heeft. Ik zou ook willen zeggen dat zo U dank zij uw vindingrijkheid, aan uw huisgenoten, een boterham meer hebt kunnen geven (door toevoeging van aardappelen b. v.) zij daarom niet genoeg calorieën gebruikt hebben.

Zo U een lepel zuivere mayonaise per persoon geeft, wat ongeveer 30 gram vetstoffen inhoudt, olie en eigeel, heeft iedereen een zeker aantal calorieën gekregen die samen met degenen der meelstoffen, brood, aardappelen en andere groenten, de nodige hoeveelheid zullen verstrekken voor de goede gang van de menselijke motor. Maar zo U in de plaats van een lepel mayonaisesaus met olie, 3 lepels (100gr) van een papje geeft van water, azijn, maïsmeel, heeft elke persoon slechts 8 gram meelspijzen gekregen en negentig gram water, azijn en soms mostaard. Deze ingrediënten hebben absoluut geen voedende waarde, en de acht gram meelstoffen, wat geen of nauwelijks een koffielepeltje is, geeft geen kracht voor werk of spel. Hetzelfde geldt voor brood, op 100gram, (beslag met aardappelen) is er ongeveer de helft water, van dertig tot vijfendertig gram zetmeel en van vijftien tot twintig gram  ...., geeft slechts de illusie genoeg te hebben gegeten.

Maar wat moet men dan doen?

Aan de producten die geen hogere voedingswaarde hechten dan ze werkelijk bezitten, vermijd de maag te vullen met misschien erg geleerde bereidingen, die smaak, en oog strelen, maar absoluut geen voedende kracht hebben, en zuinig zijn op de producten welke deze hoedanigheden bezitten.

En hierop moet men bij de opvoeding van de toekomstige huishoudsters gelet worden.

Vaak heeft men het koken als laag-bij-de-grondse bezigheid beschouwd, niet nodig voor jonge meisjes, die natuurlijk liever piano studeren, dansen of andere sport doen- hetgeen allemaal heel interessant is- maar wat niet beletten moet, dat een toekomstige huisvrouw, moet weten hoe haar gezin behoorlijk moet gevoed worden

Let wel dat ik niets heb tegen handigheidjes, die een mooier uitzicht geven aan gerechten, ze meer volume geven, ik zie geen gevaar in een saus waar weinig of geen vet gebruikt werd, nog in brood, waarin aardappelen verwerkt worden, dit alles maakt deel uit van de kookkunst, maar ik wil U de aandacht vestigen op de kennis van de voedingswaarde der gebruikte voedingsgrondstoffen en doen begrijpen dat het mogelijk is meer nut te trekken uit de voedingsstoffen door de bereiding van groenten, vlees of andere ingrediënten, niet verloren te laten gaan.

Ten slotte de huisvrouw is zeer belangrijk die ook optreedt als minister van gezondheid en van het gezin, en de echtgenoot als minister van Financiën.

G. Clement.

Uit volk en staat.

31-01-2012, 00:33 Geschreven door Nicolay  

De moeilijke materie van de rantsoeneringszegels.

Per persoon en per tijdseenheid, bijvoorbeeld een maand of week, werden bonnen uitgereikt waarmee voedingswaren konden gekocht worden.  Zonder zegeltjes of bonnetjes, anders geen etenswaren.

Onderstaande tekst is blijkbaar een verklaring van hogerhand waarom plotseling meer worst kan verkregen worden met zegel nummer 9.

De maatregel die op zichzelf voor de oningewijde zonderling zal voorkomen daar waar voorafgaandelijk het vleesrantsoen van 35 gram op 25 gram moest gebracht worden, zal het volstaan  te verklaren dat deze vermindering noodzakelijkerwijze moest doorgevoerd worden  ten einde onze veestapel weer te kunnen aanvetten en de melk- en boterproductie niet alleen op peil te houden maar trachten  ze te vermeerderen

Daarbij komt echter dat er regelmatig dieren van de minste kwaliteit, die toch niet tot de goede mestdieren kunnen gekweekt worden aangevoerd zijn. Deze dieren  kunnen niet in de handel gebracht worden voor toebedeling van vers vlees en dienen verwerkt tot worsten of vleesproducten.

Bij de mensen van de stiel noemt men deze gewoonlijk “de dieren” of  “worstdieren”.

Als men nagaat dat door de vermindering van het vleesrantsoen enerzijds en de genoegzame toevoer van dieren  anderzijds, de zegels tegen vlees van goede kwaliteit kunnen ingewisseld worden, dan is het lichtelijk te begrijpen dat deze worstdieren, die om zeggens alleen aan de vleeswarenfabrikanten worden toegekend, in hun opslagplaatsen blijven hangen.Vandaar die bedreiging  tot stilleggen van het bedrijf, werkloosheid en diens meer.

Het huidig besluit heeft dus een dubbel doel; aan de ene zijde zullen onze huismoeders  tot de grote industriële centra zich vlees- lever- en bloedworst kunnen aanschaffen met zegels die tot hiertoe ongebruikt bleven, terwijl anderzijds onze vleeswaren fabrikanten zullen kunnen blijven werken.

De zegels nr.9 hebben een waarde van 50 gram en waarvan er voor elke persoon 3 afgeleverd worden, voordien dus een bijgevoegde vleesbevoorrading van 150 gram per maand en per persoon, wel te verstaan, wanneer men lever en bloedworst, vervaardigd uit slachtafval, daarentegen moeten afgeleverd worden tegen 4x4 de zegelwaarde of 200 gram per zegel, wat dus, vooral voor onze arbeidersgezinnen betekent dat er iets hartelijks bij de boterham zal kunnen gegeven worden zonder schaarse vleeszegels te moeten gebruiken, en dit daarenboven aan zeer voordelige prijzen, vermits deze  leverworst aan 15 fr. het kg en de bloedworst aan 12.50 fr. het kg. maximumprijs moeten verkocht worden.

Het spreekt vanzelf dat de vleeswarenfabrikanten aangemaand worden om, de omstandigheden in acht genomen, dergelijke waren op de markt te brengen, dit in hun eigen belang.

13-11-2011, 16:24 Geschreven door Nicolay  

Uit het boekje oorlogsrecepten van 1940

Nu er zoveel minder van alles is, moet men het voorradige zo smakelijke en zuinig mogelijk gebruiken.

Vele huisvrouwen, die vroeger maar kookten “met de rapen in de pot” zullen nu verplicht zijn meer overleg en vindingrijkheid aan te wenden, zo wordt de keukennood tot een bron van keukendeugden.

Oorlogsrecepten:

Vleeskroketten zonder vlees.

Neem een hoopje havervlokken,5à 6 opgestapelde soeplepels .

Voeg er één ei aan toe,en een soeplepel tomatenmoes,een beetje fijngehakte ui, wat zout en peper naar smaak.

Goed mengen en dan een kwartiertje  laten rusten. Van het deeg  maakt men kleine kroketjes, die men bakt in een pan of in een pot met wat margarine of vet, waarin een paar schijven ui werden gebruineerd. Na 6 tot 7 minuten zijn de kroketjes gaar. Dan kan men aan het vet een blokje bouillon toevoegen, met wat water, waardoor men meer saus krijgt.

Het is echter niet absoluut nodig.

Gefruite macaroni.

Ook dit gerecht kan dienst doen, ter vervanging van vlees, omdat het hartig smaakt en er heel aanlokkelijk uitziet.

De macaroni wordt in zout water gaar gekookt. (10 minuten in het kokend nat laten)

Dan laat men ze uitlekken. Men laat ze koud worden op een schotel, die met bloem is bestrooid, de laag wordt zo dun en zo breed mogelijk uitgespreid.

Men fruit ze in een vetpot,waarvan het vet eerst matig warm is, om snel op hoge temperatuur te worden gebracht. De macaroni wordt op een warme schotel opgediend.

Rumkorsten.

Inde koekenpan worden broodsneetjes van een vinger dikte vijf minuten aan elke kant gebakken.

In twee glazen vol water laat men een kopje poedersuiker smelten, andere suiker is ook goed, maar dan duurt het wat langer. Die suikerstroop kookt men gedurende vijf minuten, men voegt er daarna enkele grote rozijnen bij. De gebakken broodsneden worden op een schotel geschikt en met warme stroop overgoten die op smaak gebracht is met rum of met essence van rum.

13-11-2011, 16:09 Geschreven door Nicolay  

Een dame uit Antwerpen vertelde het volgende over de oorlog en wat er toen te eten viel.

Gisteren stelde je mij de vraag of ik soms nog een kookboek bezat van in de oorlog 40/45. Ik woonde toen op de Vrijdagmarkt en op 2 Januari 45 viel er een V 2 bom : huis plat en

alles kwijt. Wij hadden niks meer, gelukkig waren wij die nacht bij mijn grootmoeder op de buiten blijven slapen. Er waren toen 29 doden, waaronder mijn beste vriendin en haar ouders, en 42 gewonden.

Ik was 16 jaar toen de oorlog uitbrak, ik kookte dus nog niet. Wij aten wat er te krijgen was : op rantsoen - een bonnetje per persoon - niet teveel.

Genoeg om de honger wat te stillen : grijs zuur Duits brood - een echte spons - zo plat ! Vooral witte kool was er vrij te krijgen en soms kwam er in de viswinkel een vracht panharing

aan,  te koop zonder bon. Als een lopend vuurtje werd dat bekend : iedereen met een emmertje daar naartoe en aanschuiven, in de hoop dat er nog wat over was als 't uw beurt was.

Die werd dan gebakken en de overschot (soms) gepekeld voor later  Laat ons zeggen:  dat de witte kolen en de panharing ons in leven hebben gehouden.

Ik herinner mij dat mijn moeder aardappelkoek en soms wortelkoek bakte. 

De aardappelschillen werden gekookt om aardappelbloem te verkrijgen.

Op de zwarte markt kochten wij bruine bonen, lieten die op zolder drogen, en die werden gepeld en dan werd er soep van gemaakt.

Bij de boeren op de buiten kon men van alles kopen - aardappelen - boter - eieren - spek...als ge maar veel betaalde en ge kwam onderweg “den Duits” niet tegen, die  soms alles afnam.

Op school kregen wij regelmatig een lepel levertraan ( bah ! ) ook soms vitamine C pillen.

Later werd dan WINTERHULP opgericht, die soep uitdeelde op bepaalde plaatsen.

Voor mijn verjaardag kon mijn vader in 't café ( op bestelling) als geschenkje een pateeke of een echt stuk chocolade kopen : dik betaald natuurlijk. Dat werd "onder den toog"

Genoemd - ik was daar heel gelukkig mee - 't zou nu bij de jeugd niet meer waar zijn.

Ik heb u waarschijnlijk niet veel verder geholpen wat " koken onder de oorlog " betreft, maar ik heb er echt geen papieren meer van...

26-09-2011, 00:26 Geschreven door Nicolay  

04-08-2011, 00:46 Geschreven door Nicolay  

Cichorei werd tijdens de oorlogsjaren zeer veel gebruikt. Koffie was zeer duur tot onbetaalbaar geworden. De gebrande wortel van de cichoreiplant werd eerst gedroogd en nadien gebrand zoals koffie gebrand wordt. Het meest voorkomend was een mengsel van evenveel cichorei als koffie. Ook de wortel van de paardenbloem (pisbloem) werd gebrand, maar niet industrieel. Dit was huisvlijt.
Ook andere surrogaten werden gebruikt zoals gebrande gerst, gebrande eikels...

Een ander commercieel product was de Buisman's aroma van de firma Buisman. Een donkerbruin poeder waarvan een schepje bij de koffie gevoegd werd om een beter aroma te verkrijgen. Het is een koffietoevoegsel bestaande uit gebrande, gekaramelliseerde glucosestroop en melasse. Het Nederlandse product werd ook in België gebruikt maar in mindere mate dan in Nederland.

Ook werd soms een snuifje zout aan het koffiewater toegevoegd om zo een betere smaak te bekomen. Naar het schijnt verkrijgt men betere koffie bij het gebruik van hard water. Door de zout toevoeging werd het water inderdaad "harder".

Al deze middeltjes hadden maar één doel; de prijs van de gezette koffie verminderen.

Dit is reclame uit Het Nieuwsblad van 1938.

03-08-2011, 00:00 Geschreven door Nicolay  

Radio 1 , Peeters & Pichal, heeft in 2010 enkele uitzendingen gewijd aan oorlogskost.

Hier te vinden.

Je zal wel een beetje moeten zoeken om het programma nog terug te vinden. Terug te vinden in de derde kolom onderaan. ( Of gebruik Ctrl F en zoek op oorlogskeuken...)

De VRT, Radio 1 heeft toen ‘on line’ een prachtig flash boekje gemaakt waar een veertigtal oorlogsrecepten in vermeld worden die door de luisteraars werden ingezonden. Naar het receptenboekje zelf kan hier geen link gemaakt worden. Dat lukt alleen op de site van Radio 1 zelf.

Bij navraag heb ik de toelating gekregen van P&P om de tekst uit het boekje weer te geven op deze blog. De tekst kan ook ‘gedownload’ worden op de site van Radio 1 maar is wel ettelijke megabites groot daarom kan er hier ook  moeilijk een link gemaakt worden.

Via deze link lukt het misschien wel.   Je zal wel een paar keer toestemming moeten geven...!

Mocht dit alles niet zo vlot gaan:

Hier komen de eerste drie recepten en een reclame: hoe gezonde konijnen kweken...!

Konijn was tijdens de oorlogsjaren een bron van vlees die thuis kon gekweekt worden...!

Nu klinkt dit een beetje wreed maar konijnen werden gekweekt in kleine houten kisten. Als voedsel voor de dieren dienden allerlei wilde planten zoals paardenbloemen, weegbree, gewone berenklauw, enz... Deze laatste plant werd zelfs in de Kempen: konijnenwittebrood genoemd... en oorlog of geen oorlog, de planten groeiden gewoon door.

De overlevingskoeken zelf herinner ik mij niet meer maar tijdens mijn jeugdjaren werden wel harde koeken van het merk Parein verkocht die soldatenkoeken genoemd werden. Het waren vrij grote vierkante koeken en waarschijnlijk zeer voedzaam. Ik verbrokkelde ze graag in melk want warme melk lustte ik niet..! De koeken zorgden er dan voor dat de smaak van de melk veranderde. Dan lustte ik het wel.  ( Verwend jongetje...!)

16-07-2011, 00:00 Geschreven door Nicolay  

15-07-2011, 00:00 Geschreven door Nicolay  

14-07-2011, 00:00 Geschreven door Nicolay  

-         In plaats van van zelfrijzende bloem gebruiken we gewone bloem maar voegen er een kleine hoeveelheid gist aan toe. (40 gr / 500gr bloem)

 -         Kneutels noemen ze hier noemen ze Overmeerse deegbollen. Gewone deeg maken water, bloem, beetje zout en bollen maken. Met een lepel uitscheppen en in kokend water doen tot de bollen glazig plakkerig zijn uitscheppen op keukenpapier leggen vervolgens een kop van 350 ml of meer melk op vuur plaatsen kaneel en bruine kandijsuiker toevoegen laten inkoken vervolgens opdienen en met deze saus overgieten en eventueel nog bruine suiker opstrooien naar vrije keuze kunnen er ook rozijnen bijgedaan worden !!! Mijn voorkeur gaat naar alleen de bollen zonder bijvoegsels

-          Ik heb dit recept van mijn grootmoeder destijds.

3 kg bloem

150 g gist

1 liter melk

2 flessen bier

10 eieren

750 g rozijnen

 Alles goed mengen en laten rijzen onder handdoek.

In kokend water bollen leggen. Eens keren en dan uithalen en uitlekken.

Met bruine suiker en boter eten.

Saus van bruine suiker kan ook.

In onze streek (Sint-Laureins, Kaprijke, Eeklo dit is het noorden van Oost-Vlaanderen) kennen zelfs jonge mensen kneutels maar al te goed. Wij maken zowel grote als kleine kneutels ongeveer zoals hier omschreven (zelfrijzende bloem + ei + rozijnen) en gebruiken een keukenhanddoek als zak voor grote en zakdoeken voor kleintjes. De doek wordt gesloten gehouden met een veiligheidsspeld. Probleem met kneutels is dat ze heel makkelijk mislukken. Bij het uit het kokend water halen vallen ze soms in tot een oneetbare steen. Aan wat dit ligt is mij echt niet duidelijk gezien je bij het tegelijkertijd maken van vb. 3 kleine kneutels best 1 mislukte en 2 gelukte kunt hebben. De saus die we erbij gebruiken is met maïzena gedikte melk die gezoet wordt met witte en/of bruine suiker. Op het bord wordt dan nog naar believen extra bruine suiker bij gestrooid. De gebakken schijven eten we met dezelfde saus en bruine suiker. 

13-07-2011, 00:00 Geschreven door Nicolay  

12-07-2011, 00:00 Geschreven door Nicolay  

Het recept voor de aardappelknoedels komt zeer duidelijk uit de Italiaanse keuken, ook een “arme” keuken. Een keuken waar vooral goedkope grondstoffen gebruikt worden...

Het recept is identiek aan aardappelgnocchi’s. Wat een goed idee was van gaston Clément.

11-07-2011, 00:00 Geschreven door Nicolay  

10-07-2011, 00:00 Geschreven door Nicolay  

09-07-2011, 00:00 Geschreven door Nicolay  

08-07-2011, 00:00 Geschreven door Nicolay  

07-07-2011, 00:00 Geschreven door Nicolay  

06-07-2011, 00:00 Geschreven door Nicolay  

04-07-2011, 00:00 Geschreven door Nicolay  

De Boerinnenbond publiceert tijdens de Tweede Wereldoorlog, inspelend op de schaarsheid van levensmiddelen (ook op het platteland), een Oorlogskookboekje, in opdracht geschreven door Gaston Clément. Het boekje bevat tal van tips voor een spaarzame en zuinige keuken. Stoofpotten en andere gerechten van vroeger treden opnieuw op de voorgrond. En ook het ledentijdschrift van de Boerinnenbond promoot de teelt van bijna vergeten basisproducten, zoals rogge en boekweit. Eiwitten moeten opnieuw komen van erwten en bonen. En zelfs de hooikist wordt terug van de zolder gehaald.

 Hier volgt het voorwoord uit "Ons Oorlogskookboekje", opgesteld door de gerenommeerde chef-kok Gaston Clément. Het boekje bevat slechts 40 bladzijden en meet 135 bij 208 mm.

 Ik wil U niet voorspiegelen, geachte Lezeressen, dat gij, in deze bescheiden verzameling, keukenrecepten zult vinden die de weerga zijn van de recepten die gij voorheen, in normale omstandigheden, met zooveel succes hebt toegepast. Het spreekt toch vanzelf dat er in den huidigen toestand niet aan gedacht wordt gerechten met boter, eieren en zooveel andere lekkere en voedzame bestanddeelen toe te bereiden : wij hebben oogen, maar zien ze niet meer; ons gehemelte herkent ze nog slechts... in verbeelding; en onze beurs... kom, maar liever niet aan denken.

Toch is het een elementaire, en niettemin onomstootbare waarheid, dat men met « niets » niet « iets » kan maken. Verbeeld U dan ook niet dat gij in deze verzameling toovertormules zult vinden - zooals in de beruchte brochures met oorlogsrecepten, die peperduur in de handen van den lichtgeloovigen Jan Publiek worden gestopt! - om boter, zeep en tabak zelf te fabriceeren : zulks bestaat gewoon niet. Doch wat wij wel kunnen : het weinige waarover wij beschikken doelmatig aanwenden, en olie, eieren, room, enz. vervangen door andere producten; zij zullen de eersten niet werkelijk vervangen, op verre na niet, maar toch kunnen zij dienstig zijn. Verbeeld U evenmin dat gij hierin een of ander hocus-pocus zult leeren, dat de rantsoenen brood, koffie en andere noodwendige voedingsstoffen vermenigvuldigt of uit de tafel stampt, noch raadgevingen in den aard van deze waarmee sommige schrijvers den man-uit-de-straat genadig overstelpen... zonder ze ooit te hebben getoetst aan eigen ervaring.

Deze bladzijden beoogen niets van dat alles. Wij kennen slechts ééne tooverformule « Zuinigheid ». Deze deugd moet ik U voor. zeker niet leeren kennen : voorbeeldige huishoudsters als gij hebben ze te allen tijde toegepast. Toch kan het geen kwaad er nu meer dan ooit op te hameren dat zuinigheid een groote deugd is, om, zooniet verspilling, dan toch een zeker verlies van kostbare voedingswaren te voorkomen. Een voorbeeld : bij het toebereiden van stoofvleesch hebt gij vet noodig om het vleesch te bakken; wanneer het vleesch mooi bruin is, kunt ge de pan goed sluiten en het vet op een bord gieten; dit is een kostbare wenk . niet alleen zult gij daarbij vet uitsparen voor toebereiding van aardappelen of groente, maar tevens de lever van uw heer gemaal vrijwaren voor congestie door overtollig verorberen van vetstoffen.

Of dit tweede voorbeeld : gij kookt vleeschnat, of gij stopt een ouden haan of hen in den pot... Ziet gij dat vet boven drijven ? Schep het af, en laat het heet worden om het nat te laten verdampen. Dit vet brengt gij bij een volgende gelegenheid weer goed te pas.

Aanraden van besparingen te doen op het brood ware al te dwaas; en toch... Vergeet niet dat de kleinste, hardste korst kan gebruikt worden als korstjes in de soep, of als paneersel; dat oud- bakken brood kan dienen om pudding toe te bereiden, en dat pudding niet alleen een lekkernij is, maar ook, in deze benarde tijden, een fameus vervangmiddel van het zoo strikt gerantsoeneerde brood.

Elk brokje vet dat nog aan vleesch kleeft is nuttig; elk brokje vleesch dat nog zit aan een been uit gekookt of gebakken of gebraden vleesch kan gebruikt worden, 't zij in gehakt, 't zij in kleine brokjes gesneden, in de soep. Als ge beenderen hebt voor de soep, leg ze eerst een poosje in de braadpan, en schuif ze in den oven : er komt vet uit, dat welkom zal zijn; de beenderen krijgen een mooi-bruine kleur en een smaak van gebraad, die de soep nog lekkerder zal maken.

Een braadpan waarin gij een beefsteak of een ander stuk vleesch liet bakken is vettig; maak er dankbaar gebruik van om er groente of aardappelen in te stoven of te bakken. Een pan waarin gij een of ander vet liet afsmelten is klaar voor het stoven van groente; hetzelfde geldt voor de braadpan.

In deze brochure zult gij, op hun onderscheiden plaats, raadgevingen vinden voor het toebereiden van aardappelen, van groenten, van vleesch. Volg deze raadgevingen, die uitsluitend in uw belang werden neergeschreven.

Kortom, geachte Lezeressen, beproeft het eens met de recepten die gij in deze eenvoudige brochure vindt; gij zult er mee geholpen worden.

Sommige gerechten zullen misschien wel wat mager schijnen. Het moet U niet verwonderen : sommigen onder U kunnen misschien op dit oogenblik niet « vetter » koken. Trouwens, als uwe middelen het U toelaten, is het gemakkelijk genoeg deze recepten te verbeteren: zij worden geschreven voor den nijpenden rantsoeneerinstijd, en maken geen aanspraak op den titel van « hooge keuken ».

En nu geachte Lezeressen, doet uw keus onder al deze recepten als gij tevreden zijt, acht ik me voldoende beloond.

28-02-2006, 00:00 Geschreven door Nicolay  

Al valt het feest in oorlogstijd

Welkom!… en goeden appetijt.

Hier een keur van voorgerechte

Spoed U maar, het zijn de echte.

Bouillonsoep niet op rantsoen

Komt nu binnen met fatsoen.

Huwelijksbootjes met vlagjes in top

Geniet maar van ’t feest volop.

Want controleurs zijn hier niet toegelaten.

Van zegels moet ge hier niet praten.

Rund wil ook niet onderdoen.

22-02-2006, 11:41 Geschreven door Nicolay