De moeilijke materie van de rantsoeneringszegels. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Per persoon en per tijdseenheid, bijvoorbeeld een maand of week, werden bonnen uitgereikt waarmee voedingswaren konden gekocht worden.  Zonder zegeltjes of bonnetjes, anders geen etenswaren.

Onderstaande tekst is blijkbaar een verklaring van hogerhand waarom plotseling meer worst kan verkregen worden met zegel nummer 9.

De maatregel die op zichzelf voor de oningewijde zonderling zal voorkomen daar waar voorafgaandelijk het vleesrantsoen van 35 gram op 25 gram moest gebracht worden, zal het volstaan  te verklaren dat deze vermindering noodzakelijkerwijze moest doorgevoerd worden  ten einde onze veestapel weer te kunnen aanvetten en de melk- en boterproductie niet alleen op peil te houden maar trachten  ze te vermeerderen

Daarbij komt echter dat er regelmatig dieren van de minste kwaliteit, die toch niet tot de goede mestdieren kunnen gekweekt worden aangevoerd zijn. Deze dieren  kunnen niet in de handel gebracht worden voor toebedeling van vers vlees en dienen verwerkt tot worsten of vleesproducten.

Bij de mensen van de stiel noemt men deze gewoonlijk “de dieren” of  “worstdieren”.

Als men nagaat dat door de vermindering van het vleesrantsoen enerzijds en de genoegzame toevoer van dieren  anderzijds, de zegels tegen vlees van goede kwaliteit kunnen ingewisseld worden, dan is het lichtelijk te begrijpen dat deze worstdieren, die om zeggens alleen aan de vleeswarenfabrikanten worden toegekend, in hun opslagplaatsen blijven hangen.Vandaar die bedreiging  tot stilleggen van het bedrijf, werkloosheid en diens meer.

Het huidig besluit heeft dus een dubbel doel; aan de ene zijde zullen onze huismoeders  tot de grote industriële centra zich vlees- lever- en bloedworst kunnen aanschaffen met zegels die tot hiertoe ongebruikt bleven, terwijl anderzijds onze vleeswaren fabrikanten zullen kunnen blijven werken.

De zegels nr.9 hebben een waarde van 50 gram en waarvan er voor elke persoon 3 afgeleverd worden, voordien dus een bijgevoegde vleesbevoorrading van 150 gram per maand en per persoon, wel te verstaan, wanneer men lever en bloedworst, vervaardigd uit slachtafval, daarentegen moeten afgeleverd worden tegen 4x4 de zegelwaarde of 200 gram per zegel, wat dus, vooral voor onze arbeidersgezinnen betekent dat er iets hartelijks bij de boterham zal kunnen gegeven worden zonder schaarse vleeszegels te moeten gebruiken, en dit daarenboven aan zeer voordelige prijzen, vermits deze  leverworst aan 15 fr. het kg en de bloedworst aan 12.50 fr. het kg. maximumprijs moeten verkocht worden.

Het spreekt vanzelf dat de vleeswarenfabrikanten aangemaand worden om, de omstandigheden in acht genomen, dergelijke waren op de markt te brengen, dit in hun eigen belang.