Inhoud blog
  • 1 jaar later
  • Foto's toegevoegd
  • De eerste werkdag
  • De eerste dagen thuis
  • De botafumeiro in beeld
    Zoeken in blog

    Over mijzelf
    Ik ben mark dejongh
    Ik ben een man en woon in Sint Gillis-Waas (Belgie) en mijn beroep is ziekenhuisapotheker.
    Ik ben geboren op 23/08/1953 en ben nu dus 70 jaar jong.
    Mijn hobby's zijn: joggen, tafeltennis, fietsen.
    ik heb ook een mooie verzameling van meer dan 64.000 kroonkurken uit 200 verschillende landen. Maar veel belangrijker, al meer dan 35jr. gehuwd met Irma en vader van vele lieve kinderen : Christophe, Thomas, Tine, Katrijn, Frederik, en Roeland.
    opa gaat op stap
    Relaas van de wandeltocht van St. Gillis-Waas naar Santiago de Compostela
    112 dagen op pelgrimstocht : ontdekken, ontmoeten, onthaasten.
    22-03-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Etang de la Folie
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Vrij vertaald "vijver van de foliekes" : een prachtige plas te midden van de bossen  waar ik voorbijstap na even de weg te zijn verloren. Gelukkig komt er juist dan een boswachter voorbij gereden die me weer op het rechte pad zet. Ongelooflijk!!!
    En weer schijnt de zon.
    En weer al die kikkers die hetzelfde aan het doen zijn als een dag (of 2 ?? ik ben de tel al kwijt) tevoren.
    Een beetje verder kom ik aan het kasteel van Charmoye.
    Wat er toen gebeurd is weet ik niet goed meer: zat ik nog teveel met die kikkers in mijn kop? Heb ik ergens een pijltje gemist dat de richting voor pelgrims wijst? Ik loop in ieder geval een hele poos met de zon op mijn rug (dus naar het Noorden ) en dat klopt niet ....
    Een tractor doen stoppen, en die boer bevestigt mijn vermoeden : ik mompel enkele binnensmondse woordjes die ik hier niet durf schrijven en ik keer weer terug ....
    Een kilometer of 2 teveel , mijn straf om naar die kikkers te gluren misschien ???

    pelgrimsgroeten

    mark

    22-03-2012 om 00:00 geschreven door opie


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.En weer verkeerd
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Na mijn nacht in de Foyer de Charité ga ik eerst naar de bakker voor een baguette.
    Ik laat dat ding altijd in 2 snijden door de bakkerin, kwestie van niet achter een verkeersbord of een tak in het bos te blijven haperen hé !!
    Daarna zet ik me op weg zoals Marie-Claire, die me super goed had rondgeleid en opgevangen in dat grote kasteel, had gewezen.
    Maar mijn roadbook stuurde me eigenlijk langs een oude spoorweg verder en toen ik dat ontdekte keerde ik toch maar op mijn passen terug, kwestie van het noorden niet kwijt te raken.
    Als ik bijna terug aan die oude spoorweg ben gekomen voel ik toch wel de sleutel van mijn kamerke nog in mijn broekzak steken...
    Ik zit nog vol goeie moed en veel zin voor goedheid in mijn hoofd na al die gebeden...
    Dus ik keer weer maar eens terug op mijn stappen naar Marie-Claire in de foyer de charité.
    Een goddelijk toeval wil dat zij aan de achterkant van het kasteel in de tuin is (dat spaart me enkele honderden meters stappen ) en ik geef haar weer rap de sleutel van mijn kamerke terug...

    Dan stap ik verder naar Vindey, op de grens van de champagnestreek. En weer slaag ik er in om 2 km langs een  superdrukke route départementale (D44 in plaats van D951)  te lopen in de verkeerde richting!
    Deze keer komen de auto's voorbijgeraasd aan hoge snelheid. Pas een heel eind verder op een parking kan ik weer de weg vragen.
    En weer wat binnensmonds gemompel.
    En weer loop ik met de moed der wanhoop terug....

    Ik kan met enige fierheid vertellen dat ik nu in Bagneux ben geraakt op +/- 35 km van Troyes en dat ik nu echt niet meer verkeerd ben gelopen (want ik moest heel de tijd een oude spoorweg volgen ..) Morgen moet ik verder langs een heel lang kanaal dat recht naar Troyes loopt ...

    Heb wel nog 2 x 2 herten zien huppelen in de uitgestekte velden van de champagne.
    Volgens de boerin die mij vanavond ontvangt , komt dat omdat ook die diertjes last hebben van de lentekriebels. Ze wagen zich dan veel verder in de open ruimten van de velden.
    Gelukkig heb ik tot nu toe nog niet te veel last van al dat "lente gedoe" alhoewel ik toch ook al efkes alleen aan het stappen ben.
    Ik geniet nog steeds met volle teugen van de stilte , de natuur, de ontmoetingen allerhande, het glaasje champagne dat ik niet moest betalen, mijn handwasje ophangen op een droogrek , picknick op een telefoonpaal die omver ligt .....
    Morgen heb ik er mijn eerste 3 weken al op zitten.
    Tussen Troyes en Vezelay woont er nog minder volk dan hier, dus daar zou het best kunnen dat je me weer enkele dagen niet hoort...Gelukkig heeft mijn gastheer in Vindey de tijd genomen om voor mij wat Michelinkaarten uit te printen van de streek tussen Troyes en Vezelay.

    Wees niet ongerust!
    Ik doe het morgen en overmorgen rustig aan om daarna wat langere etappes te kunnen verwerken.
    Veel pelgrimsgroeten  uit Bagneux, rue du Canal n° 1

    Mark

     

    22-03-2012 om 00:00 geschreven door opie


    >> Reageer (1)
    23-03-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hip Hip Hoera

    hallo allemaal
    Vooreerst laat ik weten dat ik vannacht weer opa ben geworden : op 22-3-2012 is Fela geboren, ons 7e kleinkind. Lore en Seppe, Vince en Maxime, Yasin en Aydin zullen blij zijn : weer een kleine speelkameraad erbij; Oma thuis , en opa in de Champagne-Ardennes streek, zijn heel fier met die prestatie.
    Wel effe raar , zover van huis opa worden. Maar ik was de eerste met mijn beslissing om op tocht te trekken, pas dan zijn Flore en Frederik eraan begonnen.

    De fiere opa

    23-03-2012 om 00:00 geschreven door opie


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nog eens hip hip hoera

    Ik zie dat deze blog al in de top 200 van seniorennet is binnengekomen, dank zij al jullie "bezoekjes". Ik had nooit gedacht dat er zoveel volk mijn uitstap zou volgen op het internet
    Dat motiveert me natuurlijk om telkens weer opnieuw ergens een computer te "versieren"
    Mijn gastvrouw vanavond in Savières is een weduwe en ze heet Lucette. Na een gezellige tête à tête en een lekkere maaltijd wil zij niet dat ik help afwassen!! Dat overkomt een man niet zo vaak , maar ge moet maar voor het geluk geboren zijn ziet ge wel...
    Als ik haar belde zei ze dat ze in nummer 1108 woont, terwijl ik toen aan huisnummer 1 stond aan het gemeentehuis, en de moed zinkt me in de schoenen. Wanneer ik begin te stappen gaat het wel sneller vooruit dan verwacht met die huisnummerkes. Het nummer 1108 is niet het zoveelste huis in die straat, maar gewoon de afstand in meters tot aan het gemeeenthuis.
    Ik mocht wat TV kijken , maar dat zag ik zo niet zitten en zo heb ik haar de PC laten opzetten. Ze kent er verder nikske van, 't is die voor haar dochter.
    Ik kan dus nog vertellen dat ik vandaag aan het kanaal 2 dikke vette muskusratten heb gezien vanmorgen en ook 2 spelende eekhoorntjes in het dorp toen ik vertrok...

    pelgrimsgroeten,
    mark

    23-03-2012 om 00:00 geschreven door opie


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Fietstoerist of fietsterrorist

    Hallo hier ben ik weer , terwijl de afwas al ver gedaan is  wil ik nog vlug dit vertellen.
    Langs het kanaal was er weinig beweging : er is wel een fietspad aangelegd van +/- 40 km maar er zijn in Frankrijk nog geen fietsterroristen / fietstoeristen.
    Als ik in onze regio aan het joggen of wandelen ben spring ik vaak een halve meter in de lucht als er zo'n racer op zijn carbon bike komt aangevlogen en dan roept ( hij heeft geen fietsbel) dat ik opzij moet gaan
    Hier heb ik maar een tiental fietsende koppeltjes gezien gedurende heel deze dag en ze fietsten naar Vlaamse normen ontzettend traag. Ze zegden ook allemaal goeiendag .
    Misschien een tip voor de fietsterroristen onder jullie : koop een fietsbelleke, vind je snelheid niet zooo belangrijk en zeg vriendelijk dag tegen de wandelaars. Het leven zal er veel mooier uitzien langs de fiets- en wandelpaden;

    Mark

    23-03-2012 om 00:00 geschreven door opie


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Chapeau, 3 x chapeau
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Toen ik hier aankwam in Savières,, had mijn gastvrouw Lucette , een dame van +/- 70 die vanaf haar 14e in de lokale schoenfabriek heeft gewerkt, een doodziek kindje van 3 jaar op haar arm met een onmogelijke naam.
    Er liep daar ook nog ene Lucien rond van 10 jaar en wat later kwam Emile erbij: ze waren buiten met steentjes naar de kippen aan het smijten
    "Mijn dochter houdt deze kinderen bij, maar ze is nu boodschappen gaan doen."
    En nu de clou : haar dochter, en dus ook zij af en toe, voedt 3 kinderen op die door het gerecht geplaatst zijn, en die alle 3 een mentale achterstand hebben. Ze zijn geplaatst van kort of iets langer na de geboorte bij die dame.
    De ene moeder is terminaal door alcoholmisbruik, de andere ouders zijn zelf mentaal niet in staat om voor hun kind te zorgen.
    Ik moest effe slikken toen ik al die mensen daar samen zag zitten in de kleine warme leefruimte.
    En na het eten, toen de dochter vertrokken was toonde mijn gastvrouw me heel fier haar map vol oude postkaarten van de gemeente Savières waar ik nu ben; ze waren mooi uitvergroot tot kwarto-formaat . Haar echtgenoot was enkele jaren geleden plots overleden na een hartaanval.  Twee weken ervoor hadden ze een cruise gemaakt met de kapitein die zopas zijn schip op de rotsen parkeerde in Zuid-Italië.... hij was een scheidsrechter van basketbalmatchen in zijn vrije tijd.
    Van een dag vol verrassingen gesproken.
    Ik stop ermee.
    Morgen naar Troyes en dan enkele lange etappes omdat er gewoon niks is tussen Troyes en Vezelay ...
    We zien wel.
    "Que dieu vous garde" zeggen de Fransen.

    Veel groeten en tot ???
    Mark

    23-03-2012 om 00:00 geschreven door opie


    >> Reageer (2)
    28-03-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Troyes 24 maart 2012
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Van Savières naar Troyes is het 15 km langs het kanaal stappen op een jaagpad.

    Er is geen kat: op al die tijd zie ik 18 fietsers, 7 joggers en 6 wandelaars, ik heb ze al stappend geteld van verveling. In de voorsteden van Troyes loopt er een schoothondje met me mee. Als ik picknick in een buskot staat het beestje midden op straat te kijken. Auto's stoppen en doen teken " houdt uw kefferke eens bij!" -  " 't is de mijne niet!"
    En gelukkig druipt het beestje wat later af , levend en wel...
    Den arrivée in Troyes sloeg wat tegen : ik stap recht naar de kathedraal voor nen tampon in mijn boekje en vraag naar een slaapplaats.
    Ze sturen me naar "Maison Notre Dame de l'Isle"; niemand doet open. Het ziet er een grote school uit, en het is weekend, dus dat belooft niet veel goeds. 
    Dan maar meermaals gebeld met de GSM naar hun nummer : geen antwoord.
    Weer terug naar de kathedraal; madammeke van den tampon heeft verder niks van info. "Kom vanavond om 18 u naar de laudes in de kathedraal, meneer pastoor zal wel iets hebben voor U".
    Het is ondertussen pas 14u30 en ik wil eigenlijk Drappy, de rugzak wel kwijt!!!! Ik weet niet goed wat te doen.
    Dus ben ik naar de dienst voor toerisme gestapt, een ferm stuk verder. Daar heb ik een plan met alle hotellekes gekregen.
    Het goedkoopste is hotel Le Trianon en het kost er 28€€  voor 1 overnachting. Na een diner op mijn eentje in een druk restaurant in de buurt van de kathedraal ga ik naar het hotel. Ik krijg een kamertje met een douche met kapotte deurtjes, op de eerste verdieping aan de straatkant. Ik slaap boven een café, en heb nog even een leuke babbel met een paar jonge gasten aan de toog. Café sluit al vroeg dus ik lig al vroeg in mijn bedje.
    Maar heel de nacht passeren er feestende toeristen (weekend) die te diep in het wijnglas hebben gekeken, en 's morgens vroeg komen de mannen van 't stad met hunne straatveger langs om de overdekte markt naast het hotel en de verdere omgeving proper te vegen. Van een korte nacht gesproken. Op de koop toe was ik helemaal vergeten dat er 's nachts werd overgeschakeld naar het zomeruur , zo weg van alle kranten, TV,....Bijgevolg is het alweer een uur later als ik opsta vanmorgen
    Adieu Troyes
    Mark

    28-03-2012 om 00:00 geschreven door opie


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hop richting Eaux-Puiseaux
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Wat (te?) laat vertrokken met dat stomme zomeruur...
    Eerst loop ik een heel eind door het park vol zondagswandelaars en joggers. Hoog in een boom zit ook een specht "in te hakken" op de boomstam.

    Ik heb als "plan" (landkaart) van de 150 km lange roiute tussen Troyes en Vezelay een quartoblad recto-verso bedrukt met een HEEL summiere wegbeschrijving en dan ook nog een afdruk van de streek op de Michelinkaart die ik kreeg van mijn gastheer in Vindey enkele dagen terug...
    Dat is wel een beetje wennen. Na een uur stappen midden in het veld moet ik de 3e rechts nemen op een lange rechte Romeinse heirweg. Ik kan al niet meer tot 3 tellen (?) en neem, ergens in een nieuwe woonwijk in aanbouw, de verkeerde (lees de verste spijtig genoeg ) brug over de autostrade A5/E54.
    Ik spreek even binnenskamers met de heilige Jacobus. Ik moet weer op de Grande Randonnée (GR) geraken in het bos om verder in de juiste richting te kunnen stappen.
    Er is een mountainbike wedstrijd bezig: "Faites attention monsieur". Ik vertrek samen met vier VTT-ers (mountainbikers = vélo tous terrains in het Frans) gelijk onderaan een helling. Raadt eens wie er eerste bovenkomt??? Echt waar, met Drappy op mijn rug kruip ik sneller de berg op dan die jonge gasten met een mountainbike in de hand. Ik beland daarboven weer op de juiste route.
    Ik kom in Sommeval aan rond 16u, "te vroeg om te stoppen" denk ik. Er staat een soort kleine gite van de gemeente met tafel en bank en douche, maar geen bed. De deur is (per ongeluk) open maar ik zie het echt niet zitten om hier nog een uur of 5 te zitten "schilderen" in dit eenzame dorp. Op de koop toe loop ik daar meer dan een uur te zoeken naar de GR in dat dorp, richting Eaux-Puiseaux door het bos.
    Ondertussen is het flink later geworden. Ik heb telefonisch al een slaapplaats proberen regelen, maar het hotel is gesloten op zondag en de 2 andere nummers antwoorden ook niet. Iedereen is er op uit getrokken met dat schone weer... Terugkeren naar dat verblijfje van de gemeente vind ik geen optie
    Midden in het bos staat er een meneerke met zijn camionnetje geparkeerd. Hij zit daar gewoon stil in zijn vuil autootje vol rommel "te zitten", echt een vreemd gezicht.
    Ik denk een chasseur... Ik vraag hem of hij iets weet in de buurt daar om te slapen.
    "Stap maar in" .. en we rijden naar een mooie B&B in een nog kleiner miniplaatske CHAMPSICOURT enkele km verder.  Het is wel uit de richting verdorie... Een heel mooie gite, op een gerestaureerde boerderij, en 48€ voor een nacht ...Ik durf niet zeggen dat het teveel is op zondagavond... want ik zie geen andere oplossing om te overnachten.
    De boerin zegt dat er ook nog 4 Engelsen zullen aankomen. "Wil je meeëten vanavond ?"
    Ik zeg aarzelend ja, want heel de avond alleen op die kamer zitten is ook maar niks.
    Het avondmaal is best gezellig en copieus. Het is een Engels koppel dat met hun hoogbejaarde ouders op reis is. De oma heeft ondanks haar mindere fysieke toestand een enorme joie de vivre en een geweldige zin voor humor. Ze hebben heel veel (11) kinderen, 21 kleinkinderen, en al meer dan 10 achterkleinkinderen. Nu zijn ze nog eens op vakantie daar. De zoon had ooit veel marathons gelopen en trainde hiervoor 2x daags, zijn PR is 2u47 of zoiets...Amai! Hij raadt me aan om vaseline aan mijn voeten te smeren elke dag om blaren te voorkomen. Maar als je nu geen blaren hebt, moet je dan ook gaan smeren ???
    De volgende ochtend rekent de gastvrouw de rijkelijke diner NIET aan: "disons que tu étais notre invité" zegt ze ontwapenend. Op een stafkaart toont ze me hoe ik terug in het bos op de GR moet geraken zonder al te veel omweg te maken.
    Op de koop toe krijg ik ook nog picknick mee en wat lekkere zelfgebakken cake. Van oprechte gastvrijheid gesproken daar in la douce France !
    De Engelsen geven me verder nog een geweldig advies mee voor alle vrouwen die een dieet volgen. Ik durf hem hier bijna niet schrijven, maar ga het toch doen want ik ben nog effe van huis hé:
    One moment on the lips, a lifetime on the hips"
    Onthouden hé dames en jullie figuurke zal onberispelijk blijven (als het nog niet te laat zou zijn)
    Pelgrimsgroeten
    Mark

    28-03-2012 om 00:00 geschreven door opie


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.spreuk 3
    HET IS VERBAZINGWEKKEND TOT WELKE HOOGTE EEN MENS KAN STIJGEN DOOR MET BEIDE VOETEN OP DE GROND TE BLIJVEN

    28/03/2012

    28-03-2012 om 00:00 geschreven door opie


    >> Reageer (0)
    29-03-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Asiel in St Flo(rentin)
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    We vertrekken vol goeie moed in Champsicourt en het weer ziet er goed uit. De gastvrouw haalt een oude stafkaart boven om me de weg te wijzen. 

    Via een binnenwegel loop ik terug naar de plaats in het bos waar die jager stond gisteren.

    Maar al die wegen trekken een beetje (teveel) op elkaar.
    Ik blijf met de moed der wanhoop doorstappen en ja , daar was het, eindelijk, het "kruispunt in het bos waar die mijnheer stond te staan"...Het was heel wat verder dan ik dacht.
    En nu naar Eaux-Puiseaux. Het is al meer dan 2 uur later als ik daar aankom.
    Maar gene stress, ik wil toch onthaasten ??!!
    Wat verder, in Vosnon staat er weer zo'n typisch overdekt wasplaatske waar ik picknick. Aan de overkant is er een dame haar tuin aan het snoeien in haar kamerjas op de middag. Ik vraag om mijn fleske water op te vullen.
    "Nog iets anders nodig?"
    "Ja misschien een tasje thee en een gezellige babbel" probeer ik.
    En ja hoor, op de binnenkoer van haar oude mooi gerestaureerde hoeve krijg ik een lekker tasje thee aangeboden door Anne en er volgt een gezellige babbel over de jarenlange restauratie van die mooie hoeve.
    Dan leidt de weg me door eindeloze golvende velden evenwijdig met de RN 77 ( route nationale) naar Saint Florentin.
    Veel hotels in St.Flo, maar niks voor het budget van de pelgrims. Ik ben nog juist op tijd in de "Mairie", maar ik was al gesignaleerd op straat door ...???
    Ze sturen me naar het Rode Kruis. Die hebben een soort kamertje voor "daklozen" en mensen op weg zonder "onderkomen". ("Pour les SDF, sans domicile fixe" noemen ze dat daar) Ze hebben er zelfs een nationaal noodnummer voor in Frankrijk : heb je geen onderdak, bel de cent - quinze, den 115.  De dames van de SDF-dienst steken nog een plastic zak met allerlei spullen in mijn handen (zou ik er zo armtierig hebben uitgezien ?) : pakje soep, staafjes nescafé, 2 rijsttaartjes, tonijnsalade, provencaalse salade, een blik koele limonade. Er is zelfs een klein Nesbitt-vuurtje bij, en een landkaart van het stadje en de regio. Mijn geluk kan niet op.
    Het kamertje is niet al te proper. Maar gelukkig heb ik voor zulke noodgevallen al mijn eigen slaapgerief bij...
    Ik kan wel buiten uit die kleine ruimte, maar ik kan het kotje niet afsluiten langs buiten. Toch wil ik nog even frisse lucht snuiven.
    In de bar-tabac, die nog open is ben ik de laatste klant en ik bestel een Leffe. 
    "Waar slaap je?"  "In dat ding van het Rode Kruis"
    "Kan dat op slot?" "Nee"
    "Het kan iedereen overkomen dat zijn spullen ineens weg zijn" krijg ik als antwoord. 
    Op het plein aan de rand waarvan dat SDF-kamertje gelegen is staat het vol kermisattracties en caravans...
    In plaats van een leuke babbel is het een ad fundum geworden daar in de bar-tabac.
     
    A propos : daar aankomen en behandeld worden als een "homeless" die max 48 uur kan blijven is een niet zo bijster leuke ervaring.
    Gelukkig is het maar voor 1 nachtje, en dan weer verder. Hier heb je echt geen behoefte aan een 2e rustdag ondanks feit dat kost en inwoon volledig gratis aangeboden wordt !

    SDF- groeten uit Saint Flo
    Mark

    29-03-2012 om 00:00 geschreven door opie


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Van St Flo naar Beines
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Ik haal mijn stempeltje op in het gemeentehuis van St Florentin en vertrek richting Vezelay.
    Een beetje verder stap ik onder de TGV-lijn Paris- Lyon.
    Op een goed half uur tijd passeren er wel 10 TGV's in die voormiddag. Je hoort ze van ver komen aangedonderd, het klinkt als een straaljager. Ik stap weer een uur of wat alleen door die grote mooie bossen en luister naar de vogelkes en de TGV's. Op een bank bij een primitief jachthuis midden in het bos eet ik een appeltje op.
    In Lordonnois neem ik tijd voor een koffie in de bar tabac.
    Ik zit er alleen met de waard, een Portugees die voor voetbalclub Porto supportert, zo te zien aan de foto's die aan de muur hangen. Hij zegt alleen maar "OUI" en "NON" en kijkt verder naar de televisiespellekes op de TV in de hoek van zijn établissement.
    Dan stap ik maar verder naar Pontigny.
    Ik wist het niet maar daar staat een enig mooi oud klooster van 900 jaar oud. Het is helemaal gerestaureerd op een prachtige manier, en ook de tuin errond is prachtig.
    Er is geen kat: Zo groot, zo stil, zo sober, echt een unieke gewaarwording op mijn lange pelgrimstocht tot nu toe. Een geschikte plaats om wat tot rust te komen.
    Ik laat mijn Drappy achter  in verzekerde bewaring bij de concierge in de boekenwinkel aan de inkom, en ik neem mijn tijd om die atmosfeer op te snuiven en de geschiedenis van die cisterciënzerabdij te proeven. Daarna eet ik mijn pick-nick op een bankje in de zon langs de oprijlaan die naar die monumentale kerk loopt.
    Dan vertrek ik verder richting Beines, een dorpje naast Chablis (van de lekkere witte wijn).
    In Lignorelles een gehucht van Chablis staan een 50-tal huizen, haast allemaal wijnboeren.
    Ik waag mijn kans en vraag op een erf om mijn fleske water te vullen aan een oud dametje.
    "En mag ik misschien ook eens van die lekkere Chablis proeven ?"
    Ja het lukt: wat smaakt die Chablis lekker in de koele ruimte waar de tanks vol wijn staan. 
    Ik krijg nog een tweede glaasje aangereikt: "ça vous donne des jambes" volgens de oude gastvrouw...Het is Domaine de Cauroy van mr. Georges Massé, 9, rue des Carillons 89800 Lignorelles tel 03 86 47 41 49. Warm aanbevolen door "een kenner".
    Ik kom een uurke later dan verwacht aan op mijn volgende slaapplaats bij Michèle en Gerard.
    Daar drinken we weer een andere lekkere Chablis bij het eten ...
    LA DOUCE FRANCE !!!
    Mark


    29-03-2012 om 00:00 geschreven door opie


    >> Reageer (0)
    30-03-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een lift
    Klik op de afbeelding om de link te volgen De volgende morgen vertrek ik in de richting van Bessy sur Cure: Gerard, de gastheer kent een kortere weg dan deze die op mijn roadbook is aangegeven.
    Hij wil dat ik die neem. En hij zal me ineens afzetten op een plaats waar ik niet meer kan verloren lopen boven op de heuvel tussen de "chablis-wijngaarden".
    Er is geen discussie mogelijk. Je moet weten dat Gérard een ex-beroepsmilitair is die gewoon is bevelen te geven en die geen tegenstand duldt . Gaan lopen zou me niet vooruit helpen want hij zou me snel te pakken krijgen: zijn snelste marathontijd ooit 2u42 (nog wat rapper dan die Engelsman van eergisteren)...
    Ge hebt het al begrepen, ik heb stukje met de auto meegereden, weliswaar tegen mijn zin, een km of 4, waarvan een heel stukske bergop. Maar ik ben al heel wat verkeerd gelopen, en zo kan ik mijn geweten toch sussen.
    Eerst passeer ik een pick-nickarea in Prehy met bankje vol mos en een boompje erbij. Maar er ligt ook een klein heuveltje vol BEDWANTSEN. ik kan mijn ogen niet geloven. 
    Dan loop ik verder door wijngaarden en bossen tot in St. Cyr-aux-Colons. Ik koop er een stuk vla en een stokbrood en eet op een bank op het gezellige pleintje naast de kerk.
    Michel Fourniret, die man die verschillende kindermoorden op zijn kerfstok heeft woonde een stuk in Wallonië en verbleef ook hier een periode.
    Waar een mens allemaal niet langs komt als ie zo lang op weg is ...
    Verder naar Cravant en daar kom ik in bos een reuzegrote mierenhoop tegen. Mijn busje water is leeg en ik  vind water in een "circusschool voor kleuters". 't Was daar veel ambiance en alle aktiviteiten gingen gewoon door, ondanks mijn passage.
    Ik slaap in Bessy-sur-Cure in de gite van de gemeente en ben daar helemaal alleen. Ik koos voor de optie "half pension" waarbij de verantwoordelijke dame van de gite een lekker avondmaal brengt dat je dan in je eentje daar kan opeten. Na het eten wil ik het een beetje gezellig maken: 
    ik zet de TV aan , maar met die afstandsbediening lukt er niks. Dan zet ik mijn GSM aan om naar FM radio te luisteren: maar met die dikke muren heb ik geen ontvangst.
    Ik wil mijn ipod  nog eens beluisteren na een lange tijd, maar de batterij is leeg...
    Dan maar wat in stilte lezen over de locale geschiedenis van Bessy-sur-Cure : de hongersnood en de activiteiten daar enkele eeuwen terug ...
    Interessant om je een beeld te vormen hoe het er toen aan toe ging in het landelijke Frankrijk.
    Weer een dagje dichter bij Vezelay !

    Mark

    30-03-2012 om 00:00 geschreven door opie


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Over Camp Cora en andere dingen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Camp Cora is een oude burcht van de Romeinen boven op een heuvel.

    Geen tijd om er veel van te vertellen, maar wel heel speciaal , die oude stenen omwalling, overwoekerd, in de stilte van de natuur. Het is pas in de 19e eeuw dat de ruïnes herontdekt zijn.  Nog vlug vertellen dat het fort diende om de brug van de heirweg Lyon- Boulogne-sur-Mer te beschermen (ja toen waren er ook al echte "snelwegen"). Straffe gasten toch, die Romeinen.
    Daarna stop ik voor de picknick op een bankje buiten aan een heem van bosklassen in La Jarrie. Er gaat een groep kinderen weer naar huis vertrekken en het staat er overal vol met valiezen en sporttassen. Iedereen is bezig met het opruimen van de keuken, de refter, het terrein, de slaapzalen....
    Ik hou Drappy heel dicht bij mij. Stel je voor dat ze hem in een onbewaakt moment mee in  de koffer van de autobus kieperen...
    Ik mag er niet aan denken.
    Ik krijg ongevraagd een tasje koffie aangeboden van de mensen in de keuken. 
    Nog 12 km te stappen naar Vezelay, mijn tweede grote tussenstop op weg naar Santiago de Compostella, op 640km. van thuis.
    Ik loop weer verder door het bos. Bij het uitkomen staat de deur open van een klein huisje aan de rand (3, rue de la croix, les Hérodats in Montillot).
    "Kan ik wat water krijgen aub?"
    Er zitten 4 oudere mensen gezellig te tafelen. Ze zijn al aan het dessert toe.
    "We hebben nog "rood water" ( Bourgogne van 12 graden...)"
    "Nee", ik weiger. "Een tasje koffie met een dessertje dan?"
    Dan denk ik weer aan "onthaasten" en open staan voor ontmoetingen.
    En na de koffie komt er nog een glaasje zelfgemaakte "Eau de Vie"  op tafel (veel meer dan de 12 graden van daarnet !!!!!!!) Het is een eau de vie van "poires 2009" uit "het wild".
    En er volgt er nog eentje.
    We babbelen heel gepassioneerd over de wielerkoers, doping en EPO en over Willy Voet, de Belgische verzorger van de Festinaploeg, die in de Ronde van Frankrijk lang geleden betrapt werd aan het begin van de "Tour de France" met zijn auto vol EPO-spuiten. Ik zit aan tafel met 2 gepensioneerde postbodes die in hun jonge jaren veel wielerkoersen hebben gereden als amateur. De gastheer was François Pinois met zijn vrouw en bij het vertrek halen ze een boek uit hun kast in de kleine living. Dat boek zit vol met ansichtkaarten uit Santiago en aantekeningen van andere pelgrims die daar allemaal zijn voorbijgestapt en binnengeroepen...
    Ik moest om 17u in Vezelay zijn, maar dat lukt me nooit meer. Als ik vertrek wandelen ze nog 100m met me mee. Van daaruit kan ik heel in de verte de basiliek Sainte Marie-Madeleine van Vezelay zien: 2 "heel kleine" torentjes op een heuvel.
    Het is tenslotte 18u15 als ik de "berg" van Vezelay opgeklommen ben. Ik ben vermoeid maar voldaan en trek recht naar de basiliek, waar een pater me na de Mis van 19u naar mijn kamertje brengt.
    En nu ga ik genieten van mijn tweede welverdiende rustdag !!
    Pelgrimsgroeten,

    Mark

    30-03-2012 om 00:00 geschreven door opie


    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ansichtkaartje uit Vezelay
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    In plaats van veel kaartjes te schrijven naar iedereen , deze kleine tekst op een denkbeeldig postkaartje waar de basiliek uit de XIIe eeuw staat :

    Hallo allemaal, beste familie, kindjes en kleinkindjes en mijn allerliefste echtgenote,
    Al 640 km gestapt ( 1/4 e van mijn tocht).
    Tot nu toe is alles goed.Ik ben echt heel gelukkig geweest de voorbije maand;
    De stilte en de schoonheid van de natuur, afgewisseld met de mooie verrassende contacten, en dat alles onder een vaak stralende zon zijn een unieke belevenis.
    Mijn lichaam is ondertussen ook al in harmonie met "Drappy".
    Denk af en toe eens aan mij. Ik denk ook wel eens aan jullie en bid dan dat het jullie goed moge gaan.
    Pelgrimsgroeten uit Vezelay
    Mark

    30-03-2012 om 00:00 geschreven door opie


    >> Reageer (0)
    31-03-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.All in one
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Hallo, 
    Ik zit hier in Marigny l'Eglise, 350 inwoners, en de streek hier heet Morvan: heuveltjes van +/- 500m.
    Ik heb vandaag 28 km gestapt,  langs de GR13, een eenzame mooie route door bossen en weiden.
    Ze kweken hier charolaises: enkel de stierkes voor het vlees, maar dat is hééél lekker naar 't schijnt. Ik ga seffens proeven!
    Ik slaap nu in de gite van de gemeente: Toen ik met monsieur le maire belde eergisteren zei hij dat de gite nog niet open was !!!!
    Ik zei dat ik "désolé" was.
    Hij heeft er dan voor gezorgd dat ik er vanavond TOCH terecht kon.
    Nu zit ik in een bar tabac + klein winkeltje + bakkerijtje aan een tafeltje naast de toog op de PC van de eigenares te tokkelen want het restaurantje ( ja ook dat is er nog in ditzelfde gebouw) is nog niet open...
    Ik ben de eerste slaper dit jaar in de gite.
    Hopelijk zijn er geen bedwantsen!
    In de lavabo zat er maar 1 spin, dat viel nog mee...
    De eigenares van het restaurant-winkel-bakkerij, en ook van de PC... ( jonge dame) komt met haar wenende kleine weer binnen gestapt.
    Ik zal maar stillekes afsluiten

    Morgen een zware etappe van 32km , maar ik weet al waar ik de GR wat kan afsnijden dank zij een tip van Patrick. Hij was vroeger prof in Parijs van Duits-Engels-Frans en werkt nu nog part-time als vertaler in  een zeer gespecialiseerd domein: bagage afhandeling in luchthavens.

    Groetjes van een vermoeide stapper
    Mark

    31-03-2012 om 00:00 geschreven door opie


    >> Reageer (1)
    01-04-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Enkele foto's van je kleinkind Fela
    Groetjes Fre, Flore & Fela.

    (Gepost door Roel)












    01-04-2012 om 00:00 geschreven door opie


    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Rustdag in Vézelay
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    :-)Normaal mag een pelgrim maar 1 dagske blijven in deze "herberg",
    maar er wordt zonder veel problemen een uitzondering gemaakt voor de "echte" die al van "ver" komen...
    Ik eet die avond in het kleine refterke mijn oud brood op. Bij mij slaapt een pelgrim, 71 jaar oud, uit Parijs, die onderweg is naar Jeruzalem!! Een diepchristelijk man die in Frankrijk zoveel mogelijk in kloosters slaapt, dank zij de tussenkomst van zijn 2 zonen, 2 priesters in de regio van Parijs... En 's nachts komt er nog een Nederlandse pelgrim bij ons bij slapen.
    Ik sta al om 6u op om naar de laudes te gaan in de kathedraal en de pelgrimszegen te ontvangen samen met de man uit Parijs en Jean-Louis en Denis, 2 vrienden die vandaag hun zoveelste pelgrimstocht starten van Vézelay naar Lyon, waar Jean-Louis ergens in de buurt woont.
    Op het kamerke waar ik slaap is er een bed kapot. En om 9u30, wanneer de pelgrims normaal allemaal vertrokken zijn, komen er 2 jonge nonnekes in hun lange pij binnen met een gereedschapskist en een boormachien in de hand om dat bed te repareren.
    Mijn ogen rollen uit mijne kop. "Vous avez deux "mains droits" mes soeurs" laat ik me ontvallen.
    Zuster X (ik ken haar naam niet) richt haar boormachine al lachend op mij : "pas op, ik ben gevaarlijk".
    Ik maak me gauw uit de voeten , anders moet ik misschien nog helpen, en ik ben al zo handig ...
    Ik trek dan het kleine stadje in en haal een pakje met landkaarten op dat mijn vrouwtje me "poste restante" opstuurde in het postkantoor van Vézelay. Dan zoek ik de toeristische dienst op want daar staat een PC. Ik ben er 2 uur bezig om de belevenissen van de laatste dagen te vertellen en het kost me welgeteld 12€€ , flink wat geld, om al die verhaaltjes te vertellen. Maar het was nodig hé want ik ben al enkele dagen "off-line" geweest.
    's Middags eet ik op mijn eentje een salade in een klein restaurant en in de namiddag wandel ik wat rond en bezoek een dame uit Verviers die naast de kathedraal een klein winkeltje / atelier heeft waar ze echte iconen schildert volgens de geldende regels. De dag vliegt snel voorbij en bij de vespers 's avonds ontmoet ik Eric Heyna. Het is een Franse pelgrim, die nog niet lang vertrokken is en ook via Le Puy wandelt naar Santiago. Maar hij wil de pelgrimstocht HEEN en WEER stappen gedurende 5 maanden. We hebben direct een heel intense band met elkaar.

    pelgrimsgroeten

    Mark

    01-04-2012 om 00:00 geschreven door opie


    >> Reageer (0)
    04-04-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.In de bibliotheek
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Hallo allemaal !
    het geluk is met mij vandaag: ik ben in Issy l'Eveque en bij het binnenkomen van dat stadje zie ik een huisje staan : de bibliotheek. Ze is open op wo- namiddag en op zaterdagvoormiddag. En daarenboven mag ik daar gratis op de PC werken.(Wat een verschil met Vézelay !)
    Door omstandigheden ben ik hier al vroeg aangekomen zodat ik wel even de tijd heb om jullie op de hoogte te houden.
    Vooreerst leuk om mijn kleinkindje Fela en haar ouders, Flore en Frederik zo te zien glunderen. Opa is heel fier en blij om vanuit de verre Morvanstreek de baby op zijn blog te zien verschijnen, bedankt Roel voor die mooie foto's  

    En nu nog een klein addendum
    Het restaurant-café-winkeltje in Marigny l' Eglise had ook nog een postkantoortje ergens in een hoek.
    Ik wou dit nog effe graag vermelden om volledig te zijn
    Bij deze  gebeurd

    Mark

    04-04-2012 om 00:00 geschreven door opie


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kortere weg naar Lac des Settons
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Patrick was 's avonds nog aan de deur van de gite geweest voor een babbel, maar ik lag al om kwart na 9  in bed te ronken...
    Dus kwam hij de volgende morgen terug om me een streekkaart toe te stoppen van de Morvan. Om 8u15 ben ik al op weg, in het gezelschap van Patrick en zijn grote dalmatiër die hem overal heensleurt in plaats van rustig naast zijn baasje te lopen. Ik kan een stukje korter lopen en een hoekje afsnijden : eerst nog op de GR tot Bonaré (10 huisjes) stappen. Daar staat een oude meneer in zijn groententuin en ik begin over "de lente": "neen, het is nog lang geen lente , want de noordenwind is koud en droog". Hij voorspelt nog sneeuw, "want die kille wind in de Goede Week is niet goed" . Later zal blijken dat dit profetische woorden zijn !!!
    Dan afslaan op de "départementale" naar Dun-les-Places via Mézauguichard (wat een naam) en daarna naar Montsauche.
    Zo worden de 32 km een beetje ingekort.
    In Dun les Places hebben ze in WO II 28 verzetsstrijders gefusilleerd. Picknicken bij het herdenkingsmonument aan de kerk en dan stap ik verder naar de Lac des Settons. Ik had iemand gebeld om een bungalowke te huren in zijn vakantiepark, maar het toeristisch seizoen was nog niet begonnen en het park is nog gesloten.
    Om me uit de nood te helpen doet ie bungalow nr 5 (V) open voor mij en legt uit hoe ik moet stappen: "langs de oostelijke oever van het meer  en dan over een "passerelle". De sleutel ligt onder de mat.
    Wat ie niet vermeldt is de afstand: 7km. (gelukkig dat ik vanmorgen een verkorte versie van de route nam)
    Ik begin te twijfelen, maar de talrijke zondagswandelaars bevestigen keer op keer dat ik nog steeds op de goeie weg ben naar die passerelle.

    Het is heel mooi om te stappen tussen de dennenbomen naast het meer onder het kille zonnetje, en ineens krijg ik een SMS van de schoonzoon (dank U Stefaan!!) om te zeggen dat het Tom Boonen is die de Ronde van Vlaanderen gewonnen heeft.
    Ik ben er weer even bovenop met dat leuke nieuws.
    Uiteindelijk is het 18u als ik pompaf toekom: helemaal alleen in het bungalowpark...(allez er staat ook een loslopend paardje aan mijn bungalow te grazen...)
    Als de dochter van de eigenaar even langskomt om te zien of ik alles goed gevonden heb, vraag ik een theezakje , want er is echt niks in de keukenkastjes te vinden na het lange winterseizoen.
    "Wacht een beetje" zegt ze en wat later komt ze met 2 pakken koekjes (gaufrettes met aardbeismaak, vervaldatum 3-2012), suiker, oploskoffie en thee en een mandarijntje terug. Van geluk gesproken.
    Tijd voor een handwaske van mijn vuile kleertjes en mijn zondagavond is gevuld. Ik hang mijn damarke iets te dicht bij de verwarming, en er hangt een brandluchtje... Gelukkig loopt het goed af...
    Boven de dampkap ligt er allerlei toeristische info van de Morvan-streek. Ik vind daar ook de telefoonnummer van  de gite in Athez, mijn volgende mogelijke slaapplaats en het gemeentehuis in Anost. Dit helpt me heel veel verder want de telefoonnummers in mijn Lepère wandelgids kloppen niet meer!!!
    Het geld voor mijn overnachting laat ik achter in een enveloppe en de sleutel leg ik weer onder de mat...

    Pelgrimsgroeten,
    Mark

    Bijlagen:
    Santiago 29-02-12 tem 26-04-12 (461).JPG (52.3 KB)   

    04-04-2012 om 00:00 geschreven door opie


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Maandag gesloten
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Ik sta op en er hangt een geurtje in de bungalow: Ik heb mijn Damarke wat te dicht bij de chauffage gehangen, verdorie toch...
    Gelukkig is ie niet verder gekrompen , of verbrand, want hij is al nipt door te wassen bij 50° vorige week ergens ...
    In la douce France is er heel veel gesloten op maandag. Ik weet dat al uit ervaring.
    Het enige plaatske waar ik me kan bevoorraden vandaag is in Anost op 18 km van de Lac des Settons.
    Bovendien passeer ik ook morgen, dinsdag, nergens voorbij een winkeltje waar ik me kan bevoorraden: dinsdag wordt een "bosdag" in de Morvan.
    Bij het vertrek zie ik een lokale fietser met een stokbrood: Hij stelt me gerust : in Anost is "het" op maandag ook open.
    Een pak van mijn hart, want een dag stappen zonder eten op GR paden is onmogelijk (voor mij).
    Ik heb ondertussen ook al proberen bellen naar de gite in Athez waar ik wil overnachten, maar ik kom steeds op een antwoordapparaat terecht.
    Ik heb in mijn bungalow toevallig vanmorgen boven de dampkap ook de telefoon van het gemeentehuis van Anost gevonden, en daar weten ze te vertellen dat het een verkeerd telefoonnr is dat wordt vermeld in mijn reisgidsje (Lepère) Vezelay - Le Puy-en-Velay ....(misschien een helpende hand van St.Jacques deze morgen?)
    Op de picknick aan een tafeltje van een buitenverblijf aan de bosrand, eet ik alles behalve 1 boterham op. Maar ik nader de winkel toch om mijn eetvoorraad weer aan te vullen. Terwijl ik nog wat nageniet van mijn lekkere picknick passeren daar de 2 pelgrims die ik in Vézelay een dag voor mij zag vertrekken.
    Om 14u30 kom ik aan in Anost. Wat later kom ik de 2 pelgrims van Vézelay ook weer tegen : "Ik zit hier te wachten tot de winkel opengaat" roep ik hen toe, en ze wandelen rustig verder.
    De eerste winkel ( een supermarkt), maar ook de bakker, de beenhouwer , het café-tabac, alles is gesloten.
    Dan loop ik verder naar het gemeentehuis.
    Ook dat is gesloten op maandag, maar ze doen open voor "Urgences" hangt er op de deur. Ik vind dat het toch wel dringend is, mijn probleem van deze maandag.
    Ik klop en leg mijn geval uit : "Ha ben jij die pelgrim die deze morgen belde ?" zegt de mevrouw.
    Ik krijg een stempelke en het advies om naar het 2e winkeltje 100m verder te gaan ofwel naar de pizzeria op het plein ernaast.
    De tweede winkel gaat open om 16u volgens een kaartje met de openingsuren dat aan de deur hangt.
    Ik besluit nog 3 kwartier te wachten want anders heb ik niks om te eten voor de avond en ook niet voor morgen dinsdag.
    Het is 16u10 en nog steeds geen beweging in dat winkeltje ...
    De eigenaar woont wat verder, maar de buurman wil zijn adres niet geven.
    Laatste hoop : de café- pizzeria daarnaast.
    Er hangt een handgeschreven papierke aan de deur: "ouverture 17h".
    Daar zit niks anders op dan weer te wachten. Ik vind nog een appel in mijn rugzak
    Om 17u stipt komen er 2 mensen toe en ook wat caféklanten . Het is de bazin met haar duim in een groot verband die  terugkomt van het ziekenhuis: ze had  's middags met een broodsnijmachien voor baguettes in haar duim "gehakt" en ze was voor verzorging naar het ziekenhuis gevoerd.
    "De keuken opent pas om 18u meneer ..."
    Wat een dag, wat een dag
    Nog een uur wachten, ik bestel een biertje, en na een half uur een tweede.
    Een tooghanger vraagt : "Tu veux encore une mousse?" Ik begrijp hem niet goed en knik ja.
    "Une mousse" is het dialect voor een biertje , dat viel mee, maar 't was wel mijn derde op een nuchtere maag.
    Gelukkig was de pizza heel lekker en groot.
    Ook heb ik van de bazin nog een oud stokbrood van de dag daarvoor kunnen overkopen voor 1€
    Om 19u heb ik  nog 5 km te stappen naar mijn dortoir communale.
    Weer het bos in.
    Ineens sta ik oog in oog met een hert aan de bosrand. Toch nog een leuke ontmoeting om die klotedag af te sluiten.
    Wat verder mis ik een GR pijltje en loop een kwartier alle mogelijkheden af op dat kleine "kruispunt". Ondertussen belt mijn dochter Katrijn: "Papa waar zit ge met Pasen, we gaan je komen bezoeken!" "Al die moeite moet je niet doen , mijn kind, ik trek mijn plan en weet echt niet waar ik dan zal zitten in deze desolate streek. Bespaar jullie die moeite om zo ver (meer dan 700km enkel ) heen en terug te rijden op een weekend met jullie 2 kleine spruiten al  die uren in de auto." Ik heb het even kwaad...
    Uiteindelijk had ik een klein GR-pijltje in het schemerdonker in het bos gemist...
    Ik begin me te haasten want de avond valt hier snel.
    Maar haast en spoed is zelden goed : Ik schuif uit en val op mijne zijkant => mijn heup, mijn knie en mijn onderbeen zijn geschaafd , want Drappy, de rugzak  laat niet met zich sollen en liet me een flinke totter maken.
    Gelukkig geen verrekking of nog erger en een kwartierke later ben ik in mijn gite aangekomen in het donker.
    Er slaapt nog een studente landbouw en haar hond. Pauline maakt nog een lekker tasje thee voor mij en we eten samen nog een boterhammetje met zelfgemaakte paté die ik in Anost kreeg van een dame die toevallig aan het winkeltje passeerde en aan wie ik om wat eten vroeg...
    Vlug een douche en het is weeral bedtijd want de volgende etappe naar Larochemillay is er een van 35km volgens het boekje.

    Pelgrimsgroeten
    Mark

    04-04-2012 om 00:00 geschreven door opie


    >> Reageer (0)


    Blog als favoriet !

    Gastenboek
  • Een aangename regen donderdag groet
  • fijne maandag
  • proficiat
  • Ben is op bezoek geweest. (I like it)
  • Vanuit Noord-Holland

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Archief per maand
  • 06-2013
  • 10-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!