12-03-2012 om 00:00 geschreven door opie

12-03-2012 om 00:00 geschreven door opie

Ik vertrek op mijn gemakje nog eens terug naar het centrum van Rocroi. Het is marktdag, het is niet druk maar er heerst een gezellige atmosfeer. Ik stap een krantenwinkel binnen om een "Frans"  simkaartje te kopen voor mijn tweede gsm (jawel , pelgrim met 2 gsm's!). Zo hoop ik het lokaal telefoonverkeer in Frankrijk wat goedkoper te houden. De verkoper vult al de bijhorende papieren voor mij in en helpt me met de "installatie" van het kaartje en het opvragen vande 5€ belwaarde bij SFR (één van de Franse Belgacoms). Gelukkig maar want dat is niet echt mijn sterkste punt. Ondertussen lopen de lokale lottospelers binnen en buiten in het drukke winkeltje. Wanneer alles  in orde is maak ik nog een wandelingske op de omwalling met zicht op het stadje en vertrek dan naar het bos richting Sevigny la Forêt en verder door het bos naar Chilly. Daar is het tijd voor een picknick aan de rand van het dorp. Nabij de brug staat een  nieuwe bank en tafel , met zicht op een kabbelend riviertje en een vuil wit paard dat wat verder staat te grazen in de wei.La douce France op zijn best. Ik voel me goed nu ik definitief in dit grote land ben waar ik helemaal doorheen zal stappen.
In de namiddag passeer ik een verlaten dorpje, l'Echelle. Juist als ik er door wandel trekt een madammeke haar voordeur open en kiepert een emmer kuiswater naar buiten. Dat kan niet beter passen want ik zit juist zonder drinkwater in mijn flesje ..
Ik kom rond half 5 al in Aubigny aan bij Marie en José Lagard. Ze hadden vroeger een beenhouwerij en hebben 5 kinderen. Nu wonen ze nog met hun tweetjes op een grote boerderij, met veel kippen, ganzen en andere neerhofdieren in de grote tuin en ook nog een grote brave Duitse herder, ZONDER staart. De hond was een vondeling, meegebracht door 1 van die 5 kinderen. Het dier heeft nog steeds een speciale band met degene die zich over hem ontfermde, ook al woont die nu al lang niet meer in het ouderlijke huis!!
Eerst wat genieten buiten op het terras van een welkomstdrankje, en dan kan ik me installeren op mijn kamertje als enige gast in een schuur die is omgebouwd vol slaapkamers.Wachten op het avondmaal om 19u. Na de apéro volgt een zelfgemaakte paté van de chef, dan een kaastaartje als voorgerecht. Hoofdschotel is hert met appels en patatjes. Eerst kaas en dan fruit als dessert. 
Om 21u lig ik in mijn bedje met een (over)volle maag.
Mijn eerste wandeldag in Frankrijk richting Spanje was een meevaller!

Om half 9 ben ik weer aan het stappen langs golvende weiden en door bos. Na een tijdje staan er op alle bomen markeringen in alle kleuren en pijltjes naar Santiago door elkaar. Ik kom tussen lage bramen en andere vervelende takken terecht en ben de weg helemaal verloren in dat grote sprookjesbos. Als ik in de verte houthakkers hoor ga ik hun richting uit. Ik moet 2 keer over de pinnekesdraad kruipen (fil de fer barbelé in het Frans). Dat was niet zo eenvoudig: eerst mijn stokken erover zwieren, dan Drappy voorzichtig erover zetten en dan proberen om mijn been er over te zwaaien in 1 vloeiende beweging. Dan het andere steunbeen laten volgen en zien dat je broek (met inhoud) ongeschonden blijft...
Ik vraag de weg naar Signy-l'Abbaye. Het blijkt dat ik in het bos een stuk heb afgesneden en een kortere weg genomen heb. Een geluk met een ongeluk.
In dat stadje zoek ik naar een geldautomaat. Die blijkt niet in het bankkantoor te staan maar wel in een hoekje van een klein supermarktje, een heel eind terug bij de ingang van het dorp. Hij zit vol met enkel briefjes van 20€. Ik koop er ook 3 worteltjes die liefdevol voor mij gekuist worden achteraan in de beenhouwerij. 

Mark

13-03-2012 om 00:00 geschreven door opie

Bijlagen:
Santiago 29-02-12 tem 26-04-12 (149).JPG (199.2 KB)   

14-03-2012 om 00:00 geschreven door opie

Hallo,
hier ben ik weer, maar ik moet 3 euro betalen voor een half uurke. In Justine l' Herbigny sliep ik in een klein "appartementje" in het hoekje van een grote koude schuur. Heel speciaal , zo alleen in zo'n groot kot. Gelukkig was er geen wind want dan zouden die oude balken nogal kraken. Wel lekker koud : 8 graden 's morgens, da's niet veel om stilletjes te zitten onbijten, maar er stond een mazoutkacheltje gelukkig. De eigenaar brengt in een mooi rieten mandje het ontbijt. Het lijkt wel een echt sprookjesmandje.
Buiten heeft het wat gevroren. ik loop heel de dag door een heuvelend landschap . Eerst tussen 10 nieuwe windmolens, made in Holland, en wat later zie ik in de verte 6 herten midden van het veld . Ik denk eerst dat het koeien zijn, maar als het troepje zich in beweging zet is er geen twijfel meer mogelijk : nooit zag ik koetjes zo gratieus door het landschap crossen.
Op de middag een picknick onder het kille zonnetje op de trappen van de kerk tegenover het gemeentehuis van Avançon. Als ik voort ga zie ik juist achter die "mairie" een pleintje met enkele banken. Verdorie, ik had beter nog 100m verder gestapt alvorens me neer te zetten om mijn boterhammetjes op te eten. Ook nog een babbeltje gedaan met enkele plaatselijke champagneboeren die met een engelengeduld de wijnranken vastknopen aan de leidraden.
Tegen avond kom ik na 32 km "duurloop" aan in Bazancourt . Daar kan ik gratis slapen in de feestzaal van de gemeente : daar waar de acteurs zich omkleden voor het toneel staan er ook enkele opgeklapte veldbedden. Ik ben de eerste pelgrim van deze lente. Oppassen voor de bedwantsen denk ik dan , en ik breng de matrashoes uiterst zorgvuldig aan over de matras om die beestjes zeker uit mijn slaapzak te houden. De douche is ijskoud, dus het wordt een kattewasje zoals ze dat vroeger noemden: ik heb enkel mijn voeten goed gewassen en de rest wat minder . 
's Avonds ga ik eten in mijn eentje in een klein restaurant: salade, lasagne van het huis, chocolade mousse en koffie en 2 pintjes voor 18€€. Probeer dat maar eens bij ons !!! En nog krijg ik mijn avond niet gevuld met die uitgebreide smulpartij. Om 21u lig ik al op mijn vouwbed.
Ik heb zalig geslapen, want het was akelig muisstil in die grote zaal naast mij. Het ontbijt op een ministoeltje aan de rand van mijn opklapbed is speciaal: ik eet zoveel mogelijk van mijne camembert kaas, want die stinkt enorm in mijn rugzak,Drappy.
Het is vandaag de 14e stapdag : Ik zit daar alleen op de rand van dat kleine bed en besluit voor het eerst in die 2 weken om mijn I-podje eens aan te zetten. "Mister lonely is my name" zingt Bobby Rydell. Ik spoel vlug door naar het volgende nummerke want ik wil niet in tranen losbarsten zo ver van huis als ik het verhaal hoor van die eenzame Amerikaanse soldaat aan het front ....
Als het gemeentehuis om 9 u weer opent geef ik daar vlug de sleutel af van de feestzaal en ik schrijf nog een dankwoord in hun "livre d'or".
Dan verder  naar Reims: korte etappe van een km of 15 langs een kaarsrechte oude Romeinse heirweg door de uitgestrekte velden . In Reims zelf denk ik dat ik er bijna ben, maar de brug over de spoorweg is volledig opengebroken.
Ik vraag de kortste weg aan een lokale bewoner en zijn zoon pakt me een kilometertje mee met zijn auto over de volgende brug. Om 14u15 kom ik aan in de "accueil des pèlerins" in de kathedraal.
Ik vul mijn naam in op het nog korte lijstje van dit jaar 2012. Ene van Tessenderlo en een paar Nederlanders zijn me al voorgegaan. En een beetje later komt pelgrim Hugo aan uit Oostakker. 
We delen nu een piepklein kamertje en hebben gisteren samen een stapke in de wereld gezet. We hebben ook samen al onze vuile was in de wasmachine gestoken op 30 graden en dan effe een pint gaan pakken tot het klaar was.
Daarna alles in de droogkast . Deze keer geen pint meer. Pelgrims zijn soms sobere  mensen he??!!
Vandaag zijn we over de markt van Reims gewandeld zonder rugzak : amai da's een fijn raar gevoel.
Ik heb 2 kiekebillen gekocht : 1 voor nu en 1 voor morgen, en ook nog 2 appels. Dat meneerke keek maar raar...: "is dat alles?" leek hij te denken.
En nu is het tijd om af te sluiten 
Morgen op stap ("en route") richting Vezelay (286km). Dat is de eerstvolgende grote tussenstop op mijn tocht en hopelijk blijft het allemaal zo goed lopen als tot nu toe. 
Iedereen  wat duimen hé!
 
Groetjes van een kleine pelgrim in de imposante kathedraal

Mark

17-03-2012 om 00:00 geschreven door opie

Wat doe je als echte pelgrim : naar de H.Mis gaan natuurlijk.
Om 9u30 zijn we beiden in de kathedraal. Meezingen gaat niet want ik ken die Franse teksten niet.
Het credo in het Latijn is ook al meer dan 40 jaar geleden.
Maar ik geniet ervan om dat alles weer opnieuw te horen : niet gewoon genieten, maar echt genieten , zoals alleen pelgrims dat kunnen. Probeer je eens voor te stellen : je hebt 14 dagen non-stop gestapt met +/- 13kg op je rug en komt na 350 km aan in je eerste grote tussenstop ...Dan ben je niet meer dezelfde van thuis hoor !!
Na de preek in het Frans komt op het einde de communie: ik zit naast Hugo en onze rugzak staat op de grond. Niemand kan passeren.
Ik zet mijn rugzak recht op de oude rieten kerkstoel naast mij, maar hij valt om. Ik probeer hem achterstevoren te zetten : hij valt weer om. Ik leg hem dus maar languit plat over 2 kerkstoelen en ga te communie.
Gelukkig is de rij communiegangers voor mij niet te lang want ...
Als ik terugkom wil ik heel devoot alles in mijn hersenpan weer ordenen en een woord van oprechte dank uitspreken voor wat ik al mocht  ervaren de  2 voorbije weken. Maar ik zie ineens iets vervelends : op de grond ligt een heel plasje MELK. Dedju toch
En tussen het riet van de kerkstoel ook al. Gedaan met mijn aanzet tot bezinning.
Ik pak zo snel als ik kan de zakdoek van pater Henri uit Meldert en kuis er alles mee op.

Ik wil jullie verder laten weten dat ik nu weer een 20-tal km verder ben en in volle champagnestreek zit. Hugo komt me pas morgen achterna gestapt. Hij wacht nog in Reims op een pakje op de post waar we gisteren tevergeefs 3 postkantoren voor hebben afgelopen....
Ik wandel een stuk door een groot bos en heb een zware beklimming achter de rug daar. Ik stuurde dan een sms-je naar mijn vrouw: "bel me eens". Een beetje later ontdek ik dat er totaal geen GSM- netwerk is in dat bos en dat de gsm enkel maar het noodnummer 112 kan oproepen. Pas een uur later kan ik weer bellen : "Oef ik ben blij dat ik je terug hoor" is het eerste wat ze zegt als ik een heel eind verder in het kleine gehuchtje les Haies aankom.
De mensen waar ik slaap in Germaine, maken deel uit van een "chaine d'hospitalité" : echte gastvrijheid voor pelgrims.
Nicole en Jean-Pierre zijn mijn  gastvrouw en gastheer op zondagavond. Nicole heeft voor mij de volgende 4 dagen op andere plaatsen ook al een onderdak geregeld!
Zoveel goedheid en gastvrijheid in deze soms harde wereld , het bestaat hier echt nog.
Bij het vertrek , de volgende morgen, gaat ze met me mee naar haar bureau op het gemeentehuis waar ze "in de conseil" zit als schepen van sport en zo, en ze zet het mooie stempeltje van Germaine in mijn credential. Dan zet me verder op pad in de goede richting naar Santiago. Ze geeft me ook nog  4 appeltjes en wat lekkere roze droge koekjes (biscuits roses) mee, een typische specialiteit van Reims.
Tot nu toe heb ik op mijn tocht nog geen majeure probleemkes gehad. Maar ik heb ondertussen wel al veel spierkes in mijn broze lijf herontdekt...
Toch geniet ik nog steeds met volle teugen van ALLES.
In Hautvillers, waar Dom Perignon, de uitvinder van het champagneprocedé begraven ligt, ga ik een klein caféetje binnen voor een glas fruitsap. Als ik buiten sta ben , mis ik mijn wandelstokken ... Daarna hou ik een picknick op een plaats met een heel mooi uitzicht over de vallei. Wanneer ik dan via de abdijkerk van de champagne-uitvinder terug verder trek  rond de tuin van het klooster sta ik ineens weer opnieuw aan de picknick-plaats na een flinke trip.

Daarstraks in het bos liep ik langs een vijverke vol kikkers: langzaam zwommen ze voort, want ze waren nog maar juist wakker uit hun winterslaap, heel traag ...
Ze waren op zoek naar een partner om zich voort te planten. Ik stond er op te kijken en als de ene de andere naderde kwam er direct een derde aan gezwommen, en weer één en weer één . Er zaten er tientallen bijeen op enkele vierkante meter , allemaal verscholen in de modder. En het was een heel grote vijver, dus er zaten er daar heel veel bijeen !!
Ik dwaal af van mijn pelgrimstocht, sorry.
Nog een champagnegroet en tot later,

Mark

p.s. Morgen ga ik me af en toe eens aanbieden bij een champagneboer om te proeven en niet te kopen: ik heb de tijd want ik moet maar 20km stappen.

18-03-2012 om 00:00 geschreven door opie