04-04-2012 om 00:00 geschreven door opie

Bijlagen:
Santiago 29-02-12 tem 26-04-12 (461).JPG (52.3 KB)   

Ik sta op en er hangt een geurtje in de bungalow: Ik heb mijn Damarke wat te dicht bij de chauffage gehangen, verdorie toch...
Gelukkig is ie niet verder gekrompen , of verbrand, want hij is al nipt door te wassen bij 50° vorige week ergens ...
In la douce France is er heel veel gesloten op maandag. Ik weet dat al uit ervaring.
Het enige plaatske waar ik me kan bevoorraden vandaag is in Anost op 18 km van de Lac des Settons.
Bovendien passeer ik ook morgen, dinsdag, nergens voorbij een winkeltje waar ik me kan bevoorraden: dinsdag wordt een "bosdag" in de Morvan.
Bij het vertrek zie ik een lokale fietser met een stokbrood: Hij stelt me gerust : in Anost is "het" op maandag ook open.
Een pak van mijn hart, want een dag stappen zonder eten op GR paden is onmogelijk (voor mij).
Ik heb ondertussen ook al proberen bellen naar de gite in Athez waar ik wil overnachten, maar ik kom steeds op een antwoordapparaat terecht.
Ik heb in mijn bungalow toevallig vanmorgen boven de dampkap ook de telefoon van het gemeentehuis van Anost gevonden, en daar weten ze te vertellen dat het een verkeerd telefoonnr is dat wordt vermeld in mijn reisgidsje (Lepère) Vezelay - Le Puy-en-Velay ....(misschien een helpende hand van St.Jacques deze morgen?)
Op de picknick aan een tafeltje van een buitenverblijf aan de bosrand, eet ik alles behalve 1 boterham op. Maar ik nader de winkel toch om mijn eetvoorraad weer aan te vullen. Terwijl ik nog wat nageniet van mijn lekkere picknick passeren daar de 2 pelgrims die ik in Vézelay een dag voor mij zag vertrekken.
Om 14u30 kom ik aan in Anost. Wat later kom ik de 2 pelgrims van Vézelay ook weer tegen : "Ik zit hier te wachten tot de winkel opengaat" roep ik hen toe, en ze wandelen rustig verder.
De eerste winkel ( een supermarkt), maar ook de bakker, de beenhouwer , het café-tabac, alles is gesloten.
Dan loop ik verder naar het gemeentehuis.
Ook dat is gesloten op maandag, maar ze doen open voor "Urgences" hangt er op de deur. Ik vind dat het toch wel dringend is, mijn probleem van deze maandag.
Ik klop en leg mijn geval uit : "Ha ben jij die pelgrim die deze morgen belde ?" zegt de mevrouw.
Ik krijg een stempelke en het advies om naar het 2e winkeltje 100m verder te gaan ofwel naar de pizzeria op het plein ernaast.
De tweede winkel gaat open om 16u volgens een kaartje met de openingsuren dat aan de deur hangt.
Ik besluit nog 3 kwartier te wachten want anders heb ik niks om te eten voor de avond en ook niet voor morgen dinsdag.
Het is 16u10 en nog steeds geen beweging in dat winkeltje ...
De eigenaar woont wat verder, maar de buurman wil zijn adres niet geven.
Laatste hoop : de café- pizzeria daarnaast.
Er hangt een handgeschreven papierke aan de deur: "ouverture 17h".
Daar zit niks anders op dan weer te wachten. Ik vind nog een appel in mijn rugzak
Om 17u stipt komen er 2 mensen toe en ook wat caféklanten . Het is de bazin met haar duim in een groot verband die  terugkomt van het ziekenhuis: ze had  's middags met een broodsnijmachien voor baguettes in haar duim "gehakt" en ze was voor verzorging naar het ziekenhuis gevoerd.
"De keuken opent pas om 18u meneer ..."
Wat een dag, wat een dag
Nog een uur wachten, ik bestel een biertje, en na een half uur een tweede.
Een tooghanger vraagt : "Tu veux encore une mousse?" Ik begrijp hem niet goed en knik ja.
"Une mousse" is het dialect voor een biertje , dat viel mee, maar 't was wel mijn derde op een nuchtere maag.
Gelukkig was de pizza heel lekker en groot.
Ook heb ik van de bazin nog een oud stokbrood van de dag daarvoor kunnen overkopen voor 1€
Om 19u heb ik  nog 5 km te stappen naar mijn dortoir communale.
Weer het bos in.
Ineens sta ik oog in oog met een hert aan de bosrand. Toch nog een leuke ontmoeting om die klotedag af te sluiten.
Wat verder mis ik een GR pijltje en loop een kwartier alle mogelijkheden af op dat kleine "kruispunt". Ondertussen belt mijn dochter Katrijn: "Papa waar zit ge met Pasen, we gaan je komen bezoeken!" "Al die moeite moet je niet doen , mijn kind, ik trek mijn plan en weet echt niet waar ik dan zal zitten in deze desolate streek. Bespaar jullie die moeite om zo ver (meer dan 700km enkel ) heen en terug te rijden op een weekend met jullie 2 kleine spruiten al  die uren in de auto." Ik heb het even kwaad...
Uiteindelijk had ik een klein GR-pijltje in het schemerdonker in het bos gemist...
Ik begin me te haasten want de avond valt hier snel.
Maar haast en spoed is zelden goed : Ik schuif uit en val op mijne zijkant => mijn heup, mijn knie en mijn onderbeen zijn geschaafd , want Drappy, de rugzak  laat niet met zich sollen en liet me een flinke totter maken.
Gelukkig geen verrekking of nog erger en een kwartierke later ben ik in mijn gite aangekomen in het donker.
Er slaapt nog een studente landbouw en haar hond. Pauline maakt nog een lekker tasje thee voor mij en we eten samen nog een boterhammetje met zelfgemaakte paté die ik in Anost kreeg van een dame die toevallig aan het winkeltje passeerde en aan wie ik om wat eten vroeg...
Vlug een douche en het is weeral bedtijd want de volgende etappe naar Larochemillay is er een van 35km volgens het boekje.

Pelgrimsgroeten
Mark

04-04-2012 om 00:00 geschreven door opie

Vandaag, dinsdag 3 april, wil ik van Athez naar Larochemillay stappen, 35km.
Ik ben juist een maand geleden vertrokken en heb al een goeie 720 km gewandeld.
Wat gaat het allemaal snel hé , ook voor een pelgrim die wil onthaasten.
Ik ben al rond een uur of 7 wakker, en de hond van Pauline, de studente landbouw die ook in de gite slaapt, staat al te wachten om met me te spelen. Pauline niet ...
Weer besluit ik om de GR kelk niet tot op de bodem te nuttigen en laat de beklimming van de Haut-Folin ( het hoogste punt van de Morvan) links (eigenlijk rechts ) liggen. Voor wie het niet zou weten : "Haut" is het Frans voor "hoog"...

Ik wandel rechtdoor richting St.Prix en picknick in een klein bushokje.
Daarna begint het zowaar te regenen, na 3 weken zonder 1 druppel nat.
Ik moet nog uittesten hoe ik alleen mijn poncho moet aantrekken over mijn Drappy en mezelf.
Voorwaar geen simpele klus, zeker niet als het rap moet gaan, maar in gedachten heb ik de oefening al dikwijls uitgevoerd de voorbije dagen. Mijn plannetje werkt perfect en de poncho zit al vlug op zijn plaats. Maar de wind maakt dat mijn broek wat later kletsnat is , en die poncho blijkt nog steeds  niet zo waterdicht als ik had gehoopt. ondanks het bespuiten met de spray in Leuven.
Mijn planneke en de wegbeschrijving (in de kaarthouder die aan alle kanten vol tape hangt ondertussen) en mijn fototoestel en portefeuille zijn ook al nat. Ik geef alles een ander plaatsje in mijn vestzak in plaats van in mijn broekzak.
Ik stap door en loop via de GR het  bos in. Hier komt de regen er zo niet door, maar alles wat nat is blijft wel nat...
Boven op een berg kom ik ineens terecht in Bibracte, een stad uit de tijd dat Julius Caesar onze contreien veroverde. Deze nederzetting van enkele tientallen hectaren groot lag boven op een berg waar nu een groot bos is.
Er gebeuren daar opgravingen en reconstructies onder een grote tent : echt de moeite waard, zeker als het droog is.
Ik blijf niet hangen want het is ferm koud, ik ben doorweekt en op de koop toe hangt er daarboven een dichte mist. Ik raak er op een open vlakte de gr-tekens kwijt...
Wat nu, terug, en weer zoeken maar niks te vinden in die stomme mist. Maar dan zendt de heilige Jacobus ineens een man naar mij, 't is te zeggen ik zie daar in dat rotweer iemand aan een schommel, bevestigd aan een grote boom, staan met zijn zoontje en ik vraag hem de weg.
En ja hoor , hij kent de GR route daar en zet me direct weer op het rechte pad: ik was vergeten rechtsaf te draaien tussen die bomen ...
Dat was effe geluk hebben, dat er in dat heel slechte koude en natte weer toch nog mensen "buiten lopen".
En dan was het alsmaar bergaf , maar weer met losse keien soms.
Ik zie nog een houthakker een hele hoge dode boom vellen : 1 minuutje werk met zijn kettingzaag en dan nog een kwartierke sleuren met zijne tractor.
Nog een heel uur door de regen stappen en ik kom aan in Larochemillay.
Ik heb nog steeds geen contact gekregen met de verantwoordelijke van de gite communale en bel terug naar het gemeentehuis van onder de hangar op een boerenhof waar er geen loslopende hond is. Ze hadden me toch wel de verkeerde GSMnummer doorgegeven zeker
Hoe is dat nu mogelijk denk ik dan in zo'n klein dorp waar iedereen iedereen kent ?!
Ik bel doorkleumd en onderkoeld naar het goeie nummer maar krijg weer geen antwoord!
Dus bel ik terug naar de "mairie" en zeg dat ik niet wil buiten blijven staan in zo'n hondeweer.
"Nee nee meneer , ga alvast maar naar boven ( Larochemillay ligt boven op een heuvel verdorie, en dat pikt als je kleddernat bent na zo een dagje stappen...) en de gite ligt daar naast de kerk. Wij zullen de verantwoordelijke voor U proberen bereiken".
En ja hoor, als ik daar een kwartier later aankom staat ze me juist op te wachten, een jonge dame met enkele kleine kinderen in haar auto die ze juist van school had opgehaald.
Eind goed, al goed, weer een dagje om niet al te snel te vergeten.
Maar nee het is nog niet gedaan.
Na het uittrekken van al mijn natte spullen zie ik 3 jonge gasten in de keuken : bonjour ...
Ze zijn van Lokeren en hun ouders zijn nog boodschappen gaan doen (12km verder, maar met de auto is dat niet zo erg ver hé). Het wordt nog een gezellige babbel , en ik mag nog wat ravioli van hen meeëten ( gelukkig maar, want mijn blikje ravioli was wat klein uitgevallen als souper). Als toetje op de taart krijg ik ook nog enkele glaasjes rode wijn erbij!!
En nog voor mijn souper komen er nog 2 waterkiekens aan (lees pelgrims): Denis en Jean-Louis.
Ik had ze al ontmoet op het ontbijt in de gite van Vezelay en gisteren ook in Anost waar ze me passeerden toen ik stond te wachten.
Met hen heb ik lekker gezellig ontbeten vanmorgen en nu zullen we weer een gite en zelfs dezelfde kamer delen denk ik (er zijn maar 6 bedden in die gite van Issy l' Eveque).

Woensdag 4 april
Vandaag was het off road stappen : dit wil zeggen ik volgde de GR niet maar ben recht naar Luzy gestapt (12km) om daar eten te kopen voor vanmiddag en vanavond. Het deed raar om nog eens een winkeltje te zien dat geopend was !
Gelukkig bleef de regen weg en had ik tijd om wat koetjes in de weide te fotograferen, alsook een grote muskusrat die een vijvertje over zwom.
Ik vergat nog bijna te vertellen dat ik vanmorgen een kleine levende tor uit mijne (nog natte) bottin haalde.... Hoe die erin kwam weet ik niet. Als groene jongen heb ik hem maar door het venster buitengezet, in plaats van hem te vermorzelen onder mijn schoen.
En ook leuk om te vermelden : ineens staan er na die regen van gisteren heel veel groene blaadjes aan de bomen .
Het landschap zal er in de komende dagen heel anders uit zien. LENTE !!!
De bibliotheek gaat hier sluiten om 17u en ik zal mijne gite eens gaan zoeken.
Stel het wel daar. Ik doe hier hetzelfde onderweg naar Le Puy en Velay;

Pelgrimsgroeten
Mark

PS. het zal weer wel enkele dagen duren voor ik een PC vind, vandaag was echt toeval !!

04-04-2012 om 00:00 geschreven door opie

05-04-2012 om 00:00 geschreven door opie

06-04-2012 om 00:00 geschreven door opie

Ben ik wel een echte pelgrim?
Ik denk het nog niet , ik ben zoals ik ben...ik heb zelfs 2 telefoontjes bij: 1 voor lokale reservaties in Frankrijk, en 1 van thuis.
Ik voel me nog geen echte pelgrim, want toen gisteren het Telenet-netwerk overal uitviel had ik het even moeilijk. Mijn Franse GSM is namelijk ook al geblokkeerd.
Bij de aankoop van je SIM-kaartje (enkele weken terug in Rocroi) moest ik papieren invullen. Ik heb dat mooi gedaan samen met de verkoper in het gazettenwinkeltje maar er is wat misgelopen bij de Franse post, terwijl ik zeker weet dat ik de enveloppe direct in een postbus heb gedropt daar.Maar  de enveloppe is blijkbaar nooit aangekomen. Nu na enkele weken hebben die mannen van SFR hem toch wel geblokkeerd zeker, de kl...zakken. Ik kan hem niet meer opladen en als ik naar een herstelnummer bel werkt het niet want ik heb ook geen belkrediet meer. Dat noemen ze een vicieuze cirkel!
Ik wou dat ik een echte pelgrim was en mijn GSM kon missen...
Ondertussen is het contact met de Belgische provider wel weer in orde gekomen, en als ik hier niet te ver in de bossen zit kan ik sms-jes maken of bellen. Maar soms zit ik uren zonder netwerk!!
Gelukkig went dat snel en dan voel ik me weer wat meer pelgrim

Mark

07-04-2012 om 00:00 geschreven door opie

We vertrekken samen vanuit Issy l'Eveque richting Bourbon Lancy. Maar ik ga eerst nog langs bij de plaatselijke kruidenier om een nieuwe oplaadkaart voor mijn GSM. Het is er hemels druk met allemaal eenvoudige plattelandsvrouwen die elkaar kennen en daar hun inkopen doen. Ik krijg, voor het eerst sinds lang stress, omdat mijn 2 maten buiten op mij staan te wachten…
In Grury kunnen we ons, volgens de Lepère-reisgids weer bevoorraden. Maar in de praktijk is de bakker verdwenen, en ook het kruidenierswinkeltje is er niet meer. De streek loopt hier leeg;
Gelukkig hebben we nog voldoende  brood om te overleven.
In Bourbon Lancy slapen we buiten het centrum bij een Zwitserse boerin. Mijn 2 gezellen nemen de kortste weg , en ik loop naar het centrum van Bourbon Lancy om een nieuwe SFR-sim kaart voor mijn "Franse GSM" te zoeken. In de cafe-tabac hebben ze er geen meer, maar 2km verder is er een gsm winkel en daar hebben ze het wel denkt de madame.
2 km op het einde van een dag heen/terug is wel veel met een rugzak. Maar ik ben dapper , ik ga ervoor want ik wil een nieuw SIM-kaartje hebben.
Altijd maar rechtdoor lopen langs de hoofdweg richting  Moulins, dus op de koop toe is het nog saai stappen.
Ik vind het GSM-winkeltje zonder problemen, maar geraak daar ook niet gesteld. "Misschien in den "Atac", het grootwarenhuis hiernaast mijnheer?" . 
Daar hebben ze spijtig genoeg geen SIM kaartjes, alleen maar herlaad- dinges aan de kassa...
Heel die omweg voor niks.
Ik bel naar Christophe en vraag hem om van op zijn PC thuis mijn gsm te deblokkeren want ik kan hem nog steeds niet heropladen. Ik voel me niet zo happy...
En nu zoeken naar  de boerderij in Chevagny. Ik doe een auto stoppen : "eerste links" zegt hij. Een minuut later komt die auto terug in de andere richting gereden. Hij had gezien dat het niet de eerste , maar de 2e straat links was en keerde speciaal terug om me dat te vertellen !!! . Zou jij hetzelfde gedaan hebben voor mij ???
Ik kom een uur of 2 na mijn copains doodmoe toe. Ze hebben er wel wat plezier in dat al die moeite voor niks is, het zijn dan ook ECHTE pelgrims die al 2 keer in Santiago zijn geweest. (maar die 2 deden het wel steeds maar in stukken van 1 maand)
Onze Zwiterse gastvrouw kookt super lekker voor ons en het wordt een gezellige avond en een rustige nacht op de grote boerderij.
De Zwitserse is een "echte boerin" die haar land verliet om hier van nul te beginnen in een streek waar er "veel meer ruimte" is. In het begin moest ze de boerenstiel echt leren, en van haar geburen-landbouwers kreeg ze niet echt veel steun. Maar nu loopt alles veel beter, en ze kweekt ook renpaarden op haar domein. Op het erf slapen 2 pauwen in de boom.
Ondertussen probeert zoonlief van thuis uit tevergeefs mijn GSM nummer te deblokkeren en weer op te laden.  
Weer een stapke dichter bij St Jacobus in Spanje.

Mark

07-04-2012 om 00:00 geschreven door opie

6-4-2012
We vertrekken om 9u en maken een omweg naar een heel mooi oud kerkje dat 1km buiten de route ligt in St Aubin: We bewonderen er muurschilderingen uit de XIIe eeuw, SUBLIEM. Dan komen we nog juist op tijd aan op de middag in Diou om daar onze inkopen te doen in de supermarkt voor ze sluit om 12u30. Ik doe mijn voorraad van chocolade, banaan en appels, brood en salami op.
Terwijl ik boodschappen doe heeft Jean-Louis ons verblijf voor de avond kunnen regelen: We slapen in klein "kotje" van de gemeente St. Léon, dat te reserveren is  via  het gemeentehuis. Wat we niet  wisten is dat die mairie gesloten is op goede vrijdag
Jean-Louis belt dan maar naar de apotheek in dat dorpke , en ja , die geeft het telefoonnummer door van de adjunct burgemeester, en na nog wat extra telefoontjes van Jean-Louis hebben we gelukkig een dak boven ons hoofd vanavond.
Ik wil direct gaan picknicken (moet ge dat zo schrijven ??) maar Denis heeft een gezellig restaurantje gevonden met een compleet dagmenu van 12€€. De naam is niks origineels : "La tradition" maar het zit er stampvol, en pas binnen een kwartierke kunnen we in een hoekje een aperitief drinken, in afwachting van een tafeltje dat vrij komt.
Jean-Louis heeft zijn twijfels om te gaan dineren want we moeten nog 5u30 stappen !! Dat is wel een heel lang eind
Maar Denis is niet om te praten en gelukkig voor hem is het hééél lekker (charolaise-vlees) en het gaat er goed vooruit. We zijn na een uurke buiten en hebben de drank sober gehouden. Wel hebben Denis en ik het zakje, waarin ons bestek en onze serviette zat, gevuld met respectievelijk wat peper en zout. Gelukkig hielden de uitbaters ons niet al te zeer in het oog. We zaten wel opvallend hard te lachen ...
Bij het buitengaan, om kwart na 2, ontdek ik dat de serveuze van Hoboken afkomstig is en al sedert 6 jaar in Frankrijk woont.
Wat is de wereld klein !!
Ik betaal heel het eetgelag met mijn bankkaart en mijn gezellen betalen mij met cash geld terug, want er is daar (weerom) geen geldautomaat. Zo kom ik terug aan wat baar geld.
Onze tocht verloopt vlot: geen te zware hellingskes en goed begaanbare wegen . Het is al anders geweest in de Morvan vorige week...
De aankomst om half 6 in de gite is ontnuchterend : Een klein kamerke met 1 tafel en enkele stoelen, een lavabo om de afwas te doen, een toilet en maar 2 veldbedden.
Gelukkig heb ik mijn matraske bij.
Ondanks onze aankopen van die middag gaat Denis bij de lokale bakker weer wat lekkers afhalen: Hij koopt voor ons 3 een aardappeltaartje ( nee, geen appeltaartje)  en laat dat daar in de microgolfoven opwarmen. Ik koop het dessertje. In de winkel naast de bakker kopen we 3 bierblikjes. Denis is een echte Franse Boergondiër. En wij genieten mee.
De nacht verloopt niet zo goed: De veldbedden kraken enorm . We zingen "Pour un flirt" van Michel Delpèche, maar voegen de daad niet bij het woord...
Denis en Jean-Louis proberen stil te liggen , maar dan krijgen ze krampen, dus ze houden mekaar en mij een hele poos wakker. Voor we gaan slapen nemen we nog wat actiefoto's in dit uitzonderlijke kader en lachen ons een breuk.
Ik kreeg deze morgen wel een pluim dat ze mij niet hadden gehoord.
Maar mijn nacht op die flinterdunne matras die zichzelf opblaast op een kille stenen vloer, was ook niet zoals ik het graag gehad zou hebben.
Dat hoort er allemaal bij denken we dan en blij gemutst vertrokken we deze morgen weer op weg.

Pelgrimsgroeten
Mark

07-04-2012 om 00:00 geschreven door opie

Ja ik ben ze alweer kwijt , mijn 2 goeie maten
Na een hele maand alleen, vond ik het best wel fijn om samen met hen op te trekken gedurende die 2 dagen.
Ze moeten naar een feest van iemand in de familie die 60 wordt...
Ik probeer me nog uit te nodigen, maar dat lukt niet, want ik heb gene plastron bij.
Jean-Louis dropt de sleutel van de kleine gite in de brievenbus van het gemeentehuis  van Léonen onder een druilerige regen gaan we die mistige ochtend weer op pad.
In Bert, na 12km. (zo heet dat dorpje) hebben ze afgesproken aan het kerkje met de vrouw van Jean-Louis.
En zo ontdekken we nog dat wij, de stappers deze morgen heel veel geluk hebben gehad.
Jean-Louis zijn vrouw had "emmers" water over haar auto gehad onderweg;
Ik mag er niet aan denken, wij kwamen er vanaf met wat druppels in de mist.
Vanaf vanmiddag moet ik weer zelf mijn kaart lezen, en mijn logies zoeken. Mijn 2 companen vragen of ik nog mee ga eten met hen in een klein restaurantje daar, maar ik wil het afscheid niet te lang uitstellen en ga niet in op hun mooie aanbod. Beter een korte pijn denk ik, want ik vrees dat het afscheid me anders heel zwaar zal vallen. Ik picknick een eindje verder in Bert in de kou aan de rand van een mooie vijvertje met zicht op het plaatselijk zwembad.
Het worden nog moeilijke dagen : morgen Pasen, maandag weer alles gesloten en dan dinsdag en volgende dagen de eenzame bergen in.
Ik moet morgen, met Pasen, zeker voor de middag in Arfeuilles geraken , en dan hopen dat de bakker nog open is!
Als dat niet lukt wordt het schooien om wat brood hier en daar...
We zullen wel zien.
Eerst vanavond in Droiturier nog lekker aanschuiven in de chambre d'hôtes . En weer slapen in een zacht bed zal ook deugd doen.
Morgen slaap ik in een bungalow op de camping in Saint Clément. Waarschijnlijk blijf ik daar een dagje rusten, want zonder het echt  te willen heb ik deze week verschillende dagen van +/- 30km op een zwaar terrein achter de rug.
En dat laat zich voelen: mijn linker schouder heeft ambras met "Drappy" de rugzak.
Ik zal "Drappy" vanavond eens goed insmeren met wat Voltaren gel, dan zal het wel weer beter gaan (of zou ik beter mijn schouder insmeren? )

Tot binnen een week pas waarschijnlijk !
Hopelijk wordt het geen te slecht weer , want de tijd van stralende zon is voorbij zeggen de "locals" hier.
Komt wel goed

Mark

07-04-2012 om 00:00 geschreven door opie

Toen ik de bibliotheek (te) haastig verliet bij  sluitingstijd, vergat ik mijn boekje met de wegbeschrijving daar op een stoeltje. Ik sta buiten nog wat te treuzelen en ben langzaam  een klein eindje verder gewandeld. Ineens komt er een dame van de bib aangelopen met mijn boekje. Wat een geluk, ik kan me niet voorstellen hoe ik het zonder dat ding hier zou moeten stellen in deze streek!!!

In de gite vind ik Denis en Jean-Louis terug en samen trekken we even naar de kerk naast onze gite. Daar staat een mooi beeld van St Jacobus. Ik ga hem even danken dat ik mijn boekje terug heb gekregen!

pelgrimsgroeten
mark

07-04-2012 om 00:00 geschreven door opie

Na de eenzame picknick in Bert trek ik via Loddes en Andelaroche naar Droiturier. Het zijn lichtlopende macadamwegeltjes in een prachtige natuur! In alle weiden staan er veel koetjes en ik voel me niet alleen.
Achteraf hoor ik van Jean-Louis en Denis dat het restaurant in Bert werd uitgebaat door een koppel uit de Kempen. Ze kwamen daar ooit eten als toerist, en vroegen of het resto te koop was. Dat was toen niet het geval , maar ze lieten toch hun adres achter. Thuis in België krijgen ze de boodschap dat ze de zaak toch kunnen overnemen. Ze verkopen hun winkel in ?? en trekken naar Bert...
In Droiturier bezoek ik nog even de gerestaureerde kerk en kom dan aan bij Brigitte.
Het is er een kleine dierentuin : een "gepensioneerde" blinde-geleide hond, nog 2 andere honden en een papegaai. Het avondmaal is heel lekker en Alice eet ook mee, haar kleinkindje van 2 jaar. Echt gezellig. Ik kan ook nog een uurtje op de pc mijn verhaaltjes bijwerken  (gelukkig maar) en ik zie dat ik na 5 weken al mijn 6700e bezoeker heb. (140e in de top 200 van de blogs op seniorennet, wauw!!).
Op Pasen vertrek ik met enkele paaseitjes en een potje zelfgemaakte confituur van Brigitte in mijn picknickdoos. Brigitte heeft me super in de watten gelegd. De eerstvolgende dorpjes zijn Chatelus en Bruyère.
Ik moet op tijd in Arfeuilles raken want de bakker sluit op de middag !!!

Pelgrimsgroeten 

Mark 

08-04-2012 om 00:00 geschreven door opie