Inhoud blog
  • 1 jaar later
  • Foto's toegevoegd
  • De eerste werkdag
  • De eerste dagen thuis
  • De botafumeiro in beeld
    Zoeken in blog

    Over mijzelf
    Ik ben mark dejongh
    Ik ben een man en woon in Sint Gillis-Waas (Belgie) en mijn beroep is ziekenhuisapotheker.
    Ik ben geboren op 23/08/1953 en ben nu dus 70 jaar jong.
    Mijn hobby's zijn: joggen, tafeltennis, fietsen.
    ik heb ook een mooie verzameling van meer dan 64.000 kroonkurken uit 200 verschillende landen. Maar veel belangrijker, al meer dan 35jr. gehuwd met Irma en vader van vele lieve kinderen : Christophe, Thomas, Tine, Katrijn, Frederik, en Roeland.
    opa gaat op stap
    Relaas van de wandeltocht van St. Gillis-Waas naar Santiago de Compostela
    112 dagen op pelgrimstocht : ontdekken, ontmoeten, onthaasten.
    23-04-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Weeral sneeuwpret ??!!
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Aubrac ligt in de Cantal streek op 1300m hoogte en de dagen ervoor heeft het daar veel gesneeuwd.
    Van Lasbros naar Aubrac is dus weer heel wat klimwerk. Ik vertrek samen met Jan en we wandlen samen langs mooie paadjes door die heel desolate streek. Op de middag stappen we samen met Jan,Pierre en Marie-Pierre binnen bij "Rosalie", een deftig restaurant, waar we onze tijd nemen (het is zondag hé)  om aligot te proeven. Dit is een heel lekker lokaal gerecht op basis van kaas en puree of zoiets, superlekker!
    Er komt een eenzame Belgische pelgrim het restaurant binnen, Linda. Ze wandelde vanuit Cluny met haar hond, een golden retriever. Maar dat beestje is nu aan het manken. Ze heeft al haar bagage op een (gehuurd) karretje liggen, maar dat ding heeft al lang zijn beste tijd gehad, en ze is er al eens mee in panne gevallen ergens ver van de bewoonde wereld. 
    Ze hoopt dat het met wat rusten en wat kortere etappes weer goed komt voor haar hond, anders moet ze haar boezemvriend weer terug naar huis brengen.
    Ik heb echt met haar te doen, en die babbel van 5 minuten naast de open haard, doet haar enorm deugd. 
    Ik denk nog veel aan haar, maar heb totaal geen idee hoe haar verhaal verder gelopen is. 
    We trekken verder naar Nasbinals en komen daar te laat toe: de bakker is gesloten over de middag en opent pas weer rond 16u. Maar daar kunnen en willen we niet op wachten. 
    Spijtig dat ik geen tijd heb om al mijn foto's te tonen, want de hoge weidse plateau's van de Aubrac zijn super, als het niet regent tenminste.
    Door al dat geslenter, en de korte kerkbezoekjes, begin ik samen met Marie-Pierre aan het laatste stuk. De anderen, Jan en Pierre, lopen voor. We klimmen alsmaar hoger, en af en toe krijgen we wat ijskoude regen als toemaatje.
    Maar dan komen we weer op een sneeuwplateau zoals een weekje terug.
    Deze keer veel meer sneeuw, op een eindeloze vlakte met hier en daar een boom.
    Om het nog wat "leuker" te maken onder die dikke sneeuwlaag af en toe een onzichtbaar beekje smeltwater. Platsj, dratsj, kilometers lang enkele uren aan een stuk. Helemaal in de verte zien we kleine stipjes lopen, precies kabouterkes in de sneeuw, onder een dreigend grijs wolkendek. Omdat er geen mist hangt vind ik de weg heel gemakkelijk deze keer.
    Zowat 5 km verder , en heel veel later komen we aan in de gite. We moeten er zelf koken, maar ze verkopen er wat kleinigheden in een mini-mini winkeltje (1 rekje). Vermits het zondagavond is, is het aanbod op het kleine rekje zéér beperkt en zijn er veel lege vakjes. Het winkeltje wordt pas morgenvroeg, maandag, weer aangevuld.
    Maar het toeval (?) wil dat we na onze douche in de gemeenschappelijke refter een groep "luxe-pelgrims" tegenkomen. Ze doen heel korte etappes en beschikken over enkele chauffeurs die hun bagage en heel wat andere "luxegoederen" transporteren per auto.
    Ook voor hen is het zondag en ze laten ons meevieren: we krijgen een aperitief aangeboden en daarna krijgen we de overschot van hun pasta.
    We eten alles op, en krijgen ook nog wat lekkere kriekjes als dessert!!
    Weer effe boffen
    Afwassen doen we wel zelf en dan is het weer op tijd naar bed want onze pijp is uit.

    Groetjes van een afgepeigerde sneeuwman.

    Mark

    Bijlagen:
    Santiago 29-02-12 tem 26-04-12 (1003).JPG (140.8 KB)   

    23-04-2012 om 00:00 geschreven door opie


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Heel de dag bergaf
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    En ja , we zitten op een heel hoog plateau in de dichte mist en er ligt een dikke laag sneeuw. Er zijn hier nog heel wat andere pelgrims, maar die zijn langs de openbare ( lees "veel beter begaanbare") weg tot hier gestapt en niet door de besneeuwde grasvlakte zoals wij. Ze zien er heel wat frisser uit dan ik...
    Afin , in de vroege ochtendmist trekken we weer op pad in de "platsjende sneeuw". Gelukkig zijn onze kletsnatte schoenen en kousen en de rest weer zo goed als droog geraakt op de radiator van de centrale verwarming.
    Op enkele minuten tijd verandert het landschap nu van een sneeuw- naar een grasveld.
    Mijn kamergenoot Jan van enkele dagen geleden is een illustrator. Hij tekende in de sneeuw een mooie "Santiagoschelp" en een pijltje erbij om ons de weg te tonen.
    Weer is het landschap onbeschrijflijk mooi: groene golvende weiden vol rotsblokken, en in de verte zie ik de witte hoogvlakte liggen waar we zoveel dolle sneeuwpret beleefd hebben ??!!
    Ik heb 's morgens in de gite van Aubrac nog vlug 2 sneden brood meegepakt (het is maandag en de bakkerij was natuurlijk weer gesloten toen we passeerden) en eet ze nu op in een piepklein kotje naast een oude weegbrug in Saint Chely d' Aubrac.
    De winkels zijn allemaal toe, ik had het moeten weten, want het is weer maandag.
    Honderd meter verder zit de café-tabac vol met bekenden, dus daar nog vlug twee koffies gedronken samen met hen.
    Als we buiten komen is het weer beginnen regenen. Het is nog 16km te dalen, eerst langs mooie brede verharde landwegen en dan verder langs smalle paden in het bos.
    Ieder heeft zijn tempo en na een km of 7 gebeurt er toch nog iets leuk om te vertellen.
    We zijn (Pierre, Jan en ik ) nog in elkaars buurt en een boer en boerin hebben met een draad de weg afgespannen: even wachten (in de gietende regen)!
    Maar we beseffen ineens waarom: daar komen een 20 tal koeien aangelopen uit  de stal die over de "modderweg" naar de weide stormen. Ze hebben geen oog voor ons. Gelukkig stonden we goed opzij.
    Wat verder is er een heel kleine garage: Op een oud kramiekel tafeltje staan 3 thermosflessen: koffie, heet water en fruitsap. Verder een "offerblok" waar je 1 € in moet steken telkens als je iets pakt.
    We zijn al helemaal doorkleumd, en de boer vertelde ons zojuist dat het nog 9 km te stappen is .
    Dus al rechtstaande drinken we vlug een warme koffie ad fundum, en met onze zeiknatte voeten weer verder! Gelukkig is het alsmaar dalen, maar de regen heeft de boswegeltjes in ware rivieren herschapen. In het begin proberen we nog van steen op steen te springen, maar al snel stappen/lopen we ieder aan zijn tempo verder, en kijken we niet meer of we nu naast of in de plas trappen. En het blijft maar regenen, regenen, regenen zonder ophouden 
    Ik dacht dat ploeteren in de sneeuw erg was , maar die regen...
    Afin, in St Côme d'Olt slapen we in een heerlijk warm nonnenklooster.
    Pierre en ik komen er als eerste aan, maar het zijn kamerkes van 3 dus we zeggen aan de receptionist dat als er een zekere Jan aankomt, dat die bij ons mag slapen. Onze broeken hangen totaal vol modder !!!
    En ik ben zo moe dat ik vergeet naar de vespers te gaan..., als ik er binnenkom hoor ik nog juist een laatste Franse weesgegroet Maria zingen...
    Na het gezamelijke avondeten is het weer heel vroeg bedtijd.
    Om 21u15 gaat het licht uit op ons kamerke (letterlijk !)

    Mark , het waterkieken.

    Bijlagen:
    week 08-2 (23).JPG (184.1 KB)   

    23-04-2012 om 00:00 geschreven door opie


    >> Reageer (0)
    24-04-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Chaos
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Hallo daar in België.
    Nee geen paniek, hier alles super, maar de laatste dagen zat ik precies in een roller coaster op de kermis.
    Ik probeer nu alles wat op een rijtje te zetten.
    Ik begin met het hier en nu.
    Ik slaap in de gite communale van Estaing met een tiental bekenden.Het is een oude kapel die is omgebouwd tot een gite. De overnachtingen in gites van de gemeente kosten maar weinig geld : Dit keer is het één grote slaapzaal met een gang in het midden, en gordijntjes aan beide kanten die de kotjes met 2 bedden "afsluiten". Ik slaap weeral bij een andere pelgrim vannacht, bij Pierre uit de Vendée. Maak je geen zorgen, gewoon slapen.
    Want we zijn allemaal een beetje steendood:  de gids met wegbeschrijving (Michelinboekje) die we volgen gaf 19.5 km aan voor deze etappe van vandaag, maar het zijn er zeker 25 volgens de madame van de gite, en met die info voelen we ons al een heel stuk beter: nu weten we hoe het komt dat we pas zo laat zijn aangekomen. Het was bovendien loodzwaar omdat we uren aan een stuk door echte modderpoelen en smalle wandelpaadjes moesten ploeteren in het bos !!
    Ik moet seffens nog een kilo pasta meebrengen uit de winkel en een grote zak gemalen kaas.
    De dames in onze groep doen dan de rest, en daarna is het weer aan de heren voor de afwas.
    Ik denk dat Jan, de Parijzenaar,  voor de wijn zorgt en voor het zekerst zal ik ook nog wel een fles kopen want we zijn met een hele groep voor de pastaparty...

    En nu nog even over enkele dagen terug.
    Terwijl ik toen in de "bureau de tourisme" al mijn verhaaltjes neerschreef regende het buiten pijpenstelen. Alle anderen waren volledig doorweekt aangekomen in de gite van Lasbros. Aan de open haard in de living hingen er vele spullen te drogen.
    Ik kwam droog toe en kreeg als toetje op mijn taart nog een supermooie regenboog voorgeschoteld om te bewonderen tijdens mijn laatste kilometers.
    's Avonds probeert Isabelle (een parisienne , die haar baan bij een televisiestation heeft opgezegd) me een Frans kaartspel aan te leren, samen met Jan en Pierre, gezellig samen in die living aan het houtvuur.
    Het is een spel met 72 kaarten en ik bespaar jullie de details. Wat verder zit Marie-Pierre geanimeerd te babbelen met een oude pelgrim (meer dan 80jr) over de gesloten kloosters.
     Het kaarten wordt geen echt succes, en we kruipen vroeg in ons bedje , want morgen volgt weeral een mooie zware etappe in de sneeuw naar Aubrac.

    Mark

    Bijlagen:
    week 08 (23).JPG (253.8 KB)   
    week 08-2 (98).JPG (218.9 KB)   

    24-04-2012 om 00:00 geschreven door opie


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.En nog is het niet gedaan
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    "Uiteraard zijn we een beetje geinteresseerd na al die miserie in de weersvoorspelling van vandaag: 's morgens redelijk, in de namiddag regen."
    Ik sta al op rond een uur of 7, terwijl de andere 2, Jan en Pierre nog slapen, en ik vul mijn dagboek nog wat aan in de badkamer op het toilet. We zijn weer weg rond half 9. Mijn linker hiel doet ferm pijn van die lange afdaling gisteren die ik "al lopend" deed, en onze schoenen zijn deze keer bijna droog, ondanks of dankzij het krantenpapier waarmee we ze hebben volgepropt gisteravond in de inkomhal van het klooster.
    Maar het begint al snel weer te regenen, ook hier gaat de weersvoorspelling wel eens "de mist in" . De regen van de voorbije dagen heeft echter ook op de GR 65 zijn sporen nagelaten.
    De route loopt langs de Lot, de rivier die een mooie vallei domineert.Maar al gauw klimt de weg door het bos omhoog naar een Mariabeeld dat boven op de heuveltop staat en  vanuit heel de vallei te zien is op de heuveltop.
    Geen probleem zou je denken voor een afgetrainde stapper als ik met al 1200km op zijn teller...
    Maar de wegeltjes zijn weer herschapen in kleine bergrivieren.
    En als het niet steil genoeg is zijn het echte modderpoelen geworden.
    Onbeschrijflijk. Ik heb pelgrims op handen en voeten in de modder zien ploeteren en weer wegglijden. echt hallucinant.
    Wat ben ik blij met je wandelstokken, Carine, ze bewijzen me hier ongelooflijke diensten.
    Soms leen ik er ene aan Marie-Pierre, en dan krijg ik hem 's avonds in de gite terug.
    Als tegenprestatie helpt ze mij dan koken

    Een stukje voor Estaing begint eindelijk het zonnetje weer een beetje te schijnen, na al die regen en modder. Ik vind een grote open schuur vol hooi en zet me daar doodmoe alleen neer om wat te eten. Wat later komen Pierre en Marie-Thérèse, het onafscheidelijke duo, en ook Isabelle eraan. Ze zetten zich bij mij, en samen zitten we een beetje te bekomen van deze surrealistische dag. Nog een poos later komt ook Marie-Pierre erbij zitten, terwijl de anderen weer vertrekken.
    Bij de aankomst in Estaing zijn we allemaal stikkapot. Onze Michelingids zegt dat we maar 15.5km gestapt hebben, maar de madame in het overvolle souvenirswinkeltje weet wel beter: "die afstanden in de Michelin zijn niet correct, het is minstens 20km dat jullie gestapt hebben". Het doet ons echt deugd om dat te horen. Ik voel me, met mijn grote rugzak echt als een olifant in haar porceleinwinkel met smalle gangetjes tussen de rekken en ben blij wanneer ik weer buiten sta zonder dat ik er iets omver heb gelopen !!!

    Zo ben ik nu dus al een week aan het stappen op de Camino Podiensis. 
    Ik had er veel van gedroomd, ik had het me voorgesteld als een "leuke" mooie tocht, tussen veel andere pelgrimerende stappers, maar het draait toch even totaal anders uit.
    Zo een intens leven, dag aan dag , fysisch én spiritueel, lief en leed delen met vreemden ...
    Haast elke dag slaap je met een andere, soms een ronker, meestal niet...
    Als het weer het toelaat even babbelen, genieten van een zonnestraaltje, de natuur bewonderen, een stukje alleen stappen en mediteren.
    Het is zwaar, maar heel verrijkend. Gelukkig spreek ik al een aardig mondje Frans.

    De juffrouw van de "bureau de tourisme" zegt dat het stilaan tijd wordt voor mij om af te sluiten. Nog afrekenen (het eerste kwartier is gratis en dan een € per kwartier) . Ik hoef niks te betalen (hoewel ik zeker een uur bezig ben geweest). Dat is weer geluk hebben hé!

    En nu nog 1kg spaghetti en 400g kaas en wat wijn gaan kopen voor onze groep van 8 personen. Maar als ik buitenstap uit  "den bureau de tourisme" loop ik Isabel tegen het lijf die ook al 3 flessen wijn vast heeft.... Dus enkel nog spagetti en kaas kopen. Dat geeft niet want op mijn sandalen stap ik echt niet zo gemakkelijk met mijn pijnlijke hielen  , en overal grote plassen op de weg ...


    Veel pelgrimsgroeten uit Estaing, en waarschijnlijk zou het morgen beter weer worden.
    Dat zal de streek en de de beleving van de tocht weer helemaal omgooien: zonnestraaltjes op onze weg. Hopelijk wordt het echt zo.


    Mark

    Ps de gite communale is een oude kapel met een torentje op: pelgrims logeren overal
      

    24-04-2012 om 00:00 geschreven door opie


    >> Reageer (2)
    25-04-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pelgrimsgeluk
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Hallo allemaal
    Wat is pelgrimsgeluk? vandaag zowat alles,
    Ik verklaar me nader

    • Ik heb alweer een computer gevonden (betalend deze keer in de gite van Sénergues)
    • Ik heb gisteren eens lief gelachen naar de dame in de toeristische dienst van Estaing , en ik moest NIKS betalen voor het gebruik van de computer (het eerste kwartier was gratis en dan was het eigenlijk een halve euro per kwartier , maar niet voor mij. Ik was toch wel meer dan een uur bezig geweest)
    • Het heeft niet geregend
    • Het doet bijna nergens pijn

    En verder in het kort nog wat belevenissen:  Ik sliep voor de verandering eens met Pierre achter een gordijntje in de grote houten dortoir, vol kamertjes voor 2 personen.
    Het heeft nog heel veel geregend de voorbije nacht.
    Op aanraden van de madame in de souvenirswinkel, nemen we vandaag niet de GR 65 maar de variante GR6 en na een half uur klimmen (met prachtig uitzicht op Estaing) en weer dalen komen we een rivierke tegen. Gewoonlijk kun je daar van kei naar kei stappen, maar na al die overvloedige regen van de laatste dagen is het een echte brede rivier geworden waar je nooit met droge voeten doorkomt.

    Ik overleg met mijn maat Jan en we besluiten om ons geluk via de weide wat verder te proberen. Na wat zoeken vinden we een plaatske waar het rivierke maar een meter breed is maar ook heel diep.Ondertussen zijn Veronica en Isabelle al bij ons gekomen ...

    Ik doe mijn rugzak uit en waag als eerste de sprong. De "oever" aan de overkant is stevig , en ik zak niet weg in de  blubber. Dan volgen de 4 rugzakken en dan de andere 3 pelgrims. Happy end , want al van 's morgens vroeg met natte voeten lopen is echt niet wat ik wil ...
    Pierre , die wat later aankwam, waagt de oversteek via een omgevallen boom, helemaal begroeid met mos, met zijn rugzak op zijn rug. We moedigen hem aan van op de overkant en houden ons hart vast moest hij eraf donderen.

    Middag : picknickvreugde in een (moeilijk te vinden) droog hoekje, een tafel met 2 bankjes achter een kleine kerk waar juist voor ons nog een koppel Walen zat die vriendelijk plaats ruimen voor ons.

    Namiddag: na al die zware tochten van de voorbije dagen beginnen we ons toch wat minder fris te voelen. Jan voelt hetzelfde , dat valt al mee. We plannen een "noodstop" in de namiddag voor een frisse pint of een warme koffie in Espeyrac, een dorpke met 1 gite en nog wat huizen.

    We bieden ons aan in het hotel waar het venster open staat, maar dat is buiten de waardin gerekend LETTERLIJK. De waard (een madame die niet te vermurwen is ) zegt door dat open venster dat de zaak nog niet open is...

    Niets aan te doen, we zijn er trouwens bijna: nog 3.5km tot Sénergues. Een aantal pelgrims, zoals Isabelle en Veronica, die ook op de pastaparty van gisteren aanwezig waren blijven achter in Espeyrac, maar Jan en Pierre stappen samen met mij verder.

    Om 16u bieden we ons aan in Domaine de Senos, de enige gite van Sénergues, en wat raadt ge: we krijgen de laatste 3 plaatskes toegewezen!! Dat is pelgrimsgeluk ten koste van Marie-Therese , de chef kok van de pastaparty die met mij de afwas deed gisteren en haar copain Pierre (de tweede uit de Vendée) die met mij vannacht een "kamertje" deelde.

    Ze komen een kwartierke na ons toe, en Pierre de tweede wil al zijn rugzak naast mijn bed zetten om weer met mij de kamer te delen...

    Ja , ofwel verder naar Conques(10km) , ofwel een dorpje terug. Ze zijn verder gestapt, want het is nog niet zo heel laat ...
    Op onze kamer slaapt ook een Canadees, Guy Thatcher, die voor de 2e keer op de camino stapt. Hij heeft over zijn eerste tocht een boek geschreven dat hij ons direct toont, en is nu verhalen aan het verzamelen voor zijn vervolgboek. Hij interesseert ons niet direct (later, zal ik hem nog eens tegenkomen en dan zal ik wel een plaatsje krijgen in zijn boek zei hij als "Mark from Antwerp"...)

    Ondertussen zijn we al inkopen gaan doen, want om de kosten te minderen hebben we in deze gite geboekt voor enkel een overnachting, zonder avondeten of ontbijt. We hebben voor de verandering weeral eens pasta gekocht 500g + 200g gemalen kaas (uit Zwitserland) en een fles wijn (Cote du Rhone villages). In de winkel kwamen we de pelgrim met de ezel tegen. hij slaapt buiten in een tent en hij had een fles wijn in zijn boodschappenmandje liggen, kwestie van  los door alles heen te slapen misschien ??!

    Dat belooft weer een knalfeestje te worden met ons drie in de keuken van de gite?!
    Even terug is Marie-Pierre ook nog in de gite aangekomen. Zij slaapt , omdat ze daar alleen toekwam in een "reservebed". Ze gaat met ons meekoken en -eten natuurlijk.

    Verder hebben we ook onze kleren al allemaal samen in een wasmachine gestoken en er flink wat zeep op gedaan. Straks nog alles in de droogkast en we voelen ons weer superfris vanaf morgen !

    Ik hoop dat mijn spullen niet te veel krimpen...
    Op het bed van Jan bleef nog een droog t-shirt liggen van die hele berg wasgoed. Ik had het niet herkend, maar het was er eentje van mij. En omdat voor iedereen elke gram in zijn rugzak telt lieten mijn maten het zonder probleem voor mij liggen !!!

    Nu begint het buiten heel hard te waaien. Gelukkig hebben we een stevig dak boven ons hoofd want het blijft tot diep in de nacht door stormen.

    Pelgrimsgroeten

    Mark

    Bijlagen:
    week 08-3 (21).JPG (313.7 KB)   

    25-04-2012 om 00:00 geschreven door opie


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Michelin en andere bandjes
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Nog effe een kleine mededeling:
    Ik deed daarnet in de douche een akelige ontdekking: mijn "Michelinbandje" (beetje bij beetje aangekweekt de laatste jaren) is bijna helemaal verdwenen.

    Maar nu heb ik daar precies een blauwe gordel in de plaats gekregen om mijn middel.
    Als ik zo naar mijn heupen kijk in mijn blootje zie ik links en rechts een gordeltje met alle kleuren van de regenboog.
    Het komt daar omdat ik mijn rugzak wat te stevig rond mijn middel vastsnoer...
    Ik zal er nog eens wat moeten uitzwieren...

    Ik dacht dat ik al niet heel veel met me mee droeg, maar toen ze vanmorgen de ene na de andere rugzak de beek overzwierden in mijn richting, woog mijn Drappy toch het zwaarste.
    Ik moet wel opmerken dat ik de enige was van het groepje met al meer dan 1250 km wandelafstand. Die 3 anderen zijn maar voor max. 3 weken onderweg.

    Dat is misschien toch een niet onbelangrijk verschil dat ik erbij moet vertellen?!
    Ik zal eens beginnen overpeinzen of ik nog wat kan missen.
    En nu tijd voor een half uurke rust voor we de keuken induiken in onze gite in Sénergues om wat pasta klaar te maken ...
    Morgen wandel ik naar Conques waar ik een halve dag rust neem.

    A propos, kennen jullie het Franse woord voor Michelinbandjes ? Een "poignet d'amour" Moet ik dat vertalen ?!!

    Pelgrimsgroeten zonder geurtje, maar met een nieuw kleurtje,

    Mark

    25-04-2012 om 00:00 geschreven door opie


    >> Reageer (2)
    28-04-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ezel
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Ik zit hier in de receptie van een hotel in Figeac, nabij het klooster waar ik slaap, en het wil maar niet lukken met de pc.
    Je hebt nog een verhaal te goed van een koppige ezel die heel traag stapte.
    Hier volgt dat verhaaltje met enkele dagen vertraging. We passeren weer dezelfde meneer, onderweg naar Conques: zijn ezel stopt en begint te grazen; hij snokt even aan de lange koord.
    "Hij heeft honger " zeg ik.
    "Nee, nee, hij moet stappen, hij probeert me te domineren, ik ben hier de baas!!"
    Met zo'n ezel stappen zou niks voor mij zijn: Hij zou direct baas over mij spelen, en daarenboven stapt ie zo traag als een ...?? ezel !
    Ik zou een half jaar onderweg zijn en zo lang kan ik jullie echt niet missen
    .
    Mark

    28-04-2012 om 00:00 geschreven door opie


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Conques , 26 april 2012
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Ja het is zover, ik ben vandaag in CONQUES aangekomen, na een korte etappe van 13km.
    Het heeft heel de nacht gestormd en hard gewaaid, maar de dagtrip naar Conques verloopt vlotjes.
    Aankomst rond de middag in dat prachtige dorpje: een 100-tal oude huisjes opeengepropt in een klein valleitje rond een enorme kerk van 1000 jaar oud. Supermooi.
    Ik schreeuw het uit aan mijn vrienden : 1100 km heb ik gestapt tot in Le Puy + nog eens 200 km naar Conques. Dat is samen 1300km.
    Groot feest , ik ben halfweg ongeveer, en dat toevallig in dit oneindig mooie plaatske.
    Ik geniet. Ik kan het niet geloven, 55 dagen stappen, en al die onverwachte avonturen.
    Ik slaap met Jan, en Marie-Pierre, en nog 7 anderen in zaal nr. 3, een zaaltje met 5 stapelbedden, in het klooster "l'abbaye de ste Foie".
    Wat een drukte om daar aan te komen.
    Nadat alle emoties wat op een rijtje zijn gezet neem ik een verfrissende douche en ga op stadsbezoek.
    Op een uurke zijt ge daar rond , maar elk hoekje is een foto waard.
    Marie-Thérèse zit kaartjes te schrijven op een steen naast de ingang van de kathedraal en ze zegt me dat er om half 4 een geleid bezoek is van "het moois boven in de kerk".
    Ik twijfel, "wat heeeel oude stenen op een hoopke" denk ik dan. Maar ik ben al snel klaar met de bezichtiging van het kleine "stadje" , en ga toch maar een toegangsticket halen op de dienst voor toerisme. Op het allerlaatste moment kom ik Jan, mijn gezel van de laatste dagen tegen en weet hem te overtuigen om mee te gaan. Hij heeft geen tijd meer om een ticket te kopen maar na een kort overleg met de gids mag hij zo aansluiten met de groep.
    Die Romaanse kerk, die supergoed bewaard is, bekijken vanop een hoogte van 20m (7 verdiepingen) is weer een niet te beschrijven ervaring. Het bezoek overtreft al mijn verwachtingen. De gids weet het allemaal zo boeiend te vertellen. Mijn dag kan niet meer stuk.
    Na het avondeten, allen samen in de grote refter met een 100-tal pelgrims gaan de meesten naar het avondgebed, gevolgd door een uitleg over het tympaan, het beeldhouwwerk boven de inkom van de kathedraal.
    Dan volgt om 21u30 een orgelrecital door père Jean-Daniel in die prachtige omgeving.
    Het wordt me allemaal te machtig: zo mooi, zo'n supermooi decor, die eeuwenoude kerk, al die pelgrims rondom mij, die dag na dag met mij optrekken, al 2 maanden weg van het thuisfront, en dan beseffen dat ik vandaag zowat juist in de helft ben. 
    Er komen tranen aan te pas. Gelukkig is het een hele grote kerk, en zit ik wat apart...
    En naar het schijnt was ik niet de enige met een traan in de ogen. Ook zij die nog maar een week op pad zijn, zijn diep onder de indruk.  
    Wat een dag! Wat een dag!

    Pelgrim Mark 

    28-04-2012 om 00:00 geschreven door opie


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Conques in beeld
    kabouterdorp

















    28-04-2012 om 00:00 geschreven door opie


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Conques foto's
    Hoogtevrees ?







    Waar staan mijn schoenen nu weer ?



    28-04-2012 om 00:00 geschreven door opie


    >> Reageer (0)
    29-04-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Poëzie op de slaapzaal

    En na die superdag in Conques leest Marie-Pierre ons 's avonds voor het slapengaan nog een mooi gedichtje voor op de "slaapzaal" over een ami pèlerin en een à-mi pèlerin.
    Andere woordjes die er in staan zijn "platsj" , "plets" en zo verder. Ze heeft het al stappend en mijmerend voor ons geschreven.
    Ze heeft het poëtische hoogstandje in Livinhac le Haut, van op een bank in de avondzon naar mijn mailadres doorgestuurd met haar "slimme gsm", maar het is "mislukt" en ik vind het nergens terug in mijn mailbox. Wat jammer.
    Hopelijk kom ik haar nog eens tegen zodat jullie kunnen meegenieten van die mooie Franse poëzie en de vriendschap onder pelgrims.

    Mark

    29-04-2012 om 00:00 geschreven door opie


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Tijd over ?!
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    En de roller coaster draait maar door !!
    Gisteren sliepen we in een klooster bij de zusters Carmelitessen in Figeac.
    Later zal ik er nog meer van vertellen.
    We wandelden (Jan , Werner, en ikzelf) rond in het stadje.
    Ineens veel wind.
    Ineens een jong ventje in paniek.
    Het boomke in zijn kleine voortuintje was afgebroken en blokkeerde de voordeur van het huis.
    Hij had de brandweer opgebeld, maar die was al uitgerukt, en het gemeentehuis was al gesloten.
    Zijn  moeder etc in paniek, want ze konden met hun baby niet meer binnen in hun eigen huisje.
    We hebben wat geholpen met takken af te breken tot er een oude buurvrouw aankwam met een hakbijl. Ze hadden zelfs geen zaagske in huis.
    Na wat hakken hebben we het boomke toch weggekregen en opzij gesleurd.De voordeur was ontruimd en ze konden weer binnen. Happy end zoals in alle sprookjes.

    Ik moet stoppen.
    Nog vlug dit: ik maak een ommetje van +/- 50 km (moet het nog juist uittellen) naar Rocamadour.
    Ik zit nog op mijn stapschema van zowat 25km per dag, en binnenkort wordt het veel vlakker naar het schijnt om te stappen. Gedaan met de steile hellingen en de modderboel...??!!
    Ze voorspellen nog een hele week slecht weer en veel regen. Maar dat komt niet altijd uit want pelgrims hebben vaak geluk? Dus ik waag het erop om die omweg aan te vangen en hopelijk wordt het de moeite waard...
    Ik zit nu in het dorpke met moeilijke naam: Lacapelle Marival. Er staat een mooi groot oud kasteel.Ik mag op het pc-tje van de meneer van de gite mijn ervaringen weer eens neertikken naast de open haard in de living/keuken.
    Maar, de soep wordt nu uitgeschept door de gastheer ....
    Tot later!!

    Veel groeten aan alle familie en bloglezers

    Mark

    29-04-2012 om 00:00 geschreven door opie


    >> Reageer (2)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.spreuk 8
    JE KAN GEEN NIEUW LAND ONTDEKKEN ALS JE NIET BEREID BENT OM VOOR LANGE TIJD DE KUST UIT HET OOG TE VERLIEZEN

    29/4/2012

    29-04-2012 om 00:00 geschreven door opie


    >> Reageer (0)


    Blog als favoriet !

    Gastenboek
  • Een aangename regen donderdag groet
  • fijne maandag
  • proficiat
  • Ben is op bezoek geweest. (I like it)
  • Vanuit Noord-Holland

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Archief per maand
  • 06-2013
  • 10-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!