Ik ben verleden jaar begonnen met een site op www.oscarvn.com. Na mei 2009 heb ik echter geen tijd meer gehad om deze site up to date te houden. Ik vond dat in functie van de regelmatige bezoekers van mijn site geen goede zaak. Voor mezelf was het "wreed ambetant" omdat ik wanneer ik met "iets" van start ga, ik dit ook graag tot een goed einde breng.
Met mijn 64 jaar heb ik nog een bijzonder aktief beroepsleven met tal van verantwoordelijkheden... ik heb iedere maand mijn rubriek in het hengelsportmagazine "Beet" en bovendien wil deze jongen samen met zijn vismaten regelmatig een wedstrijdje vissen. Omdat ik zo krap in mijn tijd zit, is koppelvissen een uitstekend alternatief.
Jo, mijn vaste koppelmaat, kent mijn probleem, dus wij verdelen gewoon de taken. Zonder hem zou het voor mij op dit moment een stuk moeilijker zijn om regelmatig te gaan vissen. Maar, zoals Jo het zelf zegt... daar zijn vrienden voor.
Ik zet met andere woorden een link op mijn site die naar mijn blog op het seniorennet verwijst en deze blog zal mijn toekomstige informatiebron worden. Gedaan met het zelf knutselen aan web-pagina's (al doe ik dat graag want ik raak hier mijn grafisch ei nooit op dezelfde manier kwijt)... gezien mijn leeftijd heb ik gekozen voor www.seniorennet.be omdat ik volgend jaar 65 wordt en mijn pensioen is aangevraagd... bij leven en welzijn blijf ik werken, maar dan op een heel andere basis en tempo als nu.

... en de nodige uitstralingen naar linkerbeen en lies ben ik zo goed als pijnvrij.
Een epidurale infiltratie heeft het probleem met de geknelde zenuw opgelost en een facetinfiltratie zorgde ervoor dat ook de rest van de pijn is verdwenen.
Gedaan met Mobic, Biofenac, Valltran, Dafalgan Codeïne...
Waaruit nog maar eens blijkt dat gezondheid onze grootste schat is.

En... juist op tijd want morgen vertrekt de bende van Oscar voor een weekje feedervissen naar de Grote Vliet (Wervershoof - Friesland). Het zal vooral de methodfeeder zijn die aan de tand gevoeld wordt en het vissen met pellets.
Als ik ter plaatse internet heb, dan laat ik wel een berichtje.

Bloktechnisch hoop ik in oktober weer van de partij te zijn, want er is op wedstrijdgebied nog wel wat interessants te melden.

Sorry aan al diegenen die regelmatig mijn blog bezoeken.
Ik heb een geknelde zenuw in de rug... CT-scan, echo, emg... de definitieve diagnose moet nog gesteld worden... hopelijk heb ik morgen uitsluitsel.

Ondertussen slik ik Mobic en Valtran om he geheel een beetje draaglijk te maken.
Het leven gaat verder en gezien ik op mijn 64ste nog altijd een bezige bij ben, zijn de periodes dat de pijn wat minder is nodig om mijn dagelijks werk te doen.

Ik hoop van na mijn verlof in september terug tijd te hebben om te bloggen. Ook iedereen die me een e-mail heeft gestuurd krijgt antwoord.

De maïs die meestal aan de waterkant wordt gebruikt, komt rechtstreeks uit het blik. Men spreekt over maïs uit de supermarkt als zijnde knapperig (crispy) en dat wil zeggen dat hij voor ons mensen op die manier het lekkerst is. Naar mijn gevoel echter iets te hard om voor de vis als aas perfect te zijn. Invriezen is de boodschap.
Uit economische overwegingen koop ik meestal een groot blik maïs. De maïs wordt in een vergiet gegoten en met koud water afgespoeld. Ik ben geen voorstander van de zoete vloeistof die samen met de maïs (sweetcorn) in het blik zit. Het kleeft aan je handen, het kleeft aan je hengel… Na spoelen laten we het gele lekkers goed uitlekken. Persoonlijk neem ik altijd de moeite om het geheel te sorteren op grote en kleine korrels, al is dat niet strikt noodzakelijk. Vervolgens wordt de maïs in wedstrijdklare porties in diepvrieszakjes verpakt. De lucht uit het zakje drukken, goed afsluiten, de datum op het zakje schrijven en ze verdwijnen in de diepvriezer.
De avond voor de wedstrijd laten we de maïs in het zakje ontdooien en je zal zien dat de buitenkant van  de korrels zachter is geworden. Vis je met maïs, gebruik dan een voldoende grote haak met een ronde bocht (bv. Mustad Long Point Wide Gape Superpower nr.14) vissen en de punt van de haak moet altijd uit de maïs steken.

Maïs die je invriest, is heel makkelijk te flavouren. Voor je het diepvrieszakje sluit, druppel je een beetje van je favoriete geur- smaakstof over de maïs, lucht in het zakje blazen, goed schudden, lucht er uit drukken, afsluiten en invriezen.
Mijn favorieten: mapple dream of bergamot.

Maïs die langzaam zakt, bezit heel dikwijls een stuk meer aantrekkingskracht, zeker wanneer we ondiep vissen. Zet de maïs op de haak en druk het harde middengedeelte er uit. Het vel dat overblijft geeft een traag zinkend aas dat op een heel speciale manier naar beneden dwarrelt en zeker door de vis zal opgemerkt worden.

Als brasem niet echt op dreef is, hebben we de gewoonte over te schakelen op kleiner en minder aas. Met maïs is dat naar mijn gevoel juist het omgekeerde. Zet bijvoorbeeld eens vier korrels op de haak, dat wil zeggen twee op de haak een op de steel en een op de punt en twee maïskorrels die boven de haak op de lijn werden geschoven.

Maïs is een perfect combinatieaas en in combinatie met een mestpiertje een absolute winnaar. Wij hebben ook uitstekende resultaten behaald met een rode imitatiemade op de punt van de haak.

Let op wanneer je maïs bijvoert. Maïs verzadigt de vis, dus je voert best weinig maar dikwijls. Vier tot vijf korrels per keer is de maximum. Best nog afgewisseld met ofwel maden of casters in een verhouding van een keer maïs en twee keer maden.

Eindelijk de tijd om even te bloggen... zo vlak voor de verkiezingen...
Ik ben zeker niet iemand die elke dag de tijd heeft om nieuwe berichten op zijn blog te zetten. Als je van zeven tot zeven met je werk bezig bent... en het grootste deel van die uren voor het scherm van een Mac of Pc zit, dan heb je het het wel gehad.
En... in het weekeinde moet er gevist worden of krijgt de familie mijn volle aandacht.
Ondertussen zijn er al een aantal wedstrijden de revue gepasseerd en qua resultaten mogen we zeker niet klagen.
Een ding wil ik hier toch even onder de aandacht brengen...
Mijn vriend Jo met wie ik al jaren koppel vis, is een fervente aanhanger van de panieklijn (vissen met zwaar lood) en ik ben van huize uit een adept van een klassieke visserij, met "peuteren" (niet in mijn neus) als mijn ultieme uitdaging.
Kunnen beide technieken tijdens een koppelwedstrijd naast mekaar gebruikt worden:
het antwoord is ja als er "veel" vis op de stek zit (dat wil zeggen op een koppelwedstrijd van 3 x 2 uur moet er minstens 80 tot 100 kg vis gevangen kunnen worden). Is dat niet zo, dan moet er gekozen worden voor de meest productieve techniek en in veel gevallen is dat de panieklijn. Tot spijt van deze jongen die zijn perfect afgestelde lijn moet inruilen voor een lijn met een schuiflood van 10 gram.

We kunnen gelijk welke lokaassamenstelling een extra “boost” geven die voor een extra portie onmiddellijke aantrekkingskracht zal zorgen. Hier komt de truc met het suikerklontje om het hoekje kijken. Stel we hebben tien voerballen, wel dan zullen we er vijf en dat zijn de vijf voerballen die we als laatste inwerpen voorzien van een suikerklontje met de nodige extra’s.

Hoe gaan we te werk?

We nemen een voerbal en breken die in de helft. In een van die helften drukken we een suikerklontje en met een spraybusje besproeien we het suikerklontje met een flavour naar keuze. Hier blijf ik een voorkeur hebben voor Scopex of Maple. De twee helften weer in mekaar kneden en klaar is Kees. Moeilijker dan dat is het in feite niet.

Wat reglementen betreft (hoe absurd ze soms ook mogen zijn) is het zo dat op de meeste Belgische brasemvijvers de hoeveelheid lokaas beperkt is (bijvoorbeeld 1 kg droog of 1,750 kg nat) en al dit lokaas moet bij het startsignaal ingesmeten worden. Dit vraagt om een lokaas dat specifieke eigenschappen heeft.

Naar mijn gevoel en ervaring zijn deze eigenschappen samen te vatten in de volgende drie punten.

1. Onmiddellijke aantrekkingskracht.
Het lokaas moet voor een onmiddellijke aantrekkingskracht zorgen. De vis krijgt een duidelijk signaal dat er op onze stek voedsel aanwezig is. In feite zou je dit een beetje kunnen vergelijken met het "frituur"-fenomeen. Je hebt totaal geen honger, je komt voorbij een frituur, je snuift de geuren op en je krijgt het water in de mond. We mogen hierbij niet vergeten dat reuk- en smaakzin bij vissen sterk ontwikkeld is… ook bij vriend brasem. In principe moeten we dit eerste punt invullen via het “lekkers” dat we in het lokaas verwerken (bv. de geëxpandeerde pellets met aangepaste geur- en smaakstoffen).

 2. Blijvende aantrekkingskracht.

Via die geëxpandeerde pellets komen de aanwezige geur- smaakstoffen slechts met mondjesmaat vrij zodat er op de stek een constante aantrekkingskracht van de flavour aanwezig is. Nadat het instinct van de vis, die in de omgeving van de stek rondzwemt, door de onmiddellijke aantrekkingskracht op scherp werd gezet (het is een utopie te denken dat wij de vis van de andere kant van de vijver naar onze stek zullen trekken) zal de blijvende aantrekkingskracht er voor zorgen dat de vis daadwerkelijk op de stek komt azen en naar het aangeboden aas zoekt.

3. De beetfactor

Als er stevig wat vis op de stek zit, dan is 1 kg lokaas geen lang leven beschoren, dus moeten we er voor zorgen dat er op de stek constant voldoende ander lekkers voorhanden is (maden, casters, maïs, pellets...). Deze moeten de vis op de stek te houden. De vis moet constant naar voedsel blijven zoeken. Ze azen op de stek en worden niet verzadigd. Wij moeten er op toezien dat het aas op de haak het meest aantrekkelijke stukje lekkers is dat op de stek te vinden is en dat het wordt aangeboden op de manier dat de vis het verkiest. Het is met andere woorden ook nodig dat we de vis op de stek bezig houden.

84,900 kilo brasem gevangen... (66 stuks) goed voor een zesde plaats in de sector en een twaalfde plaats op de einduitslag (24 koppels).
Onze sector werd gewonnen met 109,050 kg en de tweede sector met 122,540 kg (3 x 2 uur vissen). In totaal waren en 6 gewichten boven de 100 kg.
In het totaal werd er 1.740,720 kg brasem gevangen.
Cijfers die in ieder geval tot de verbeelding spreken...

Een zwarte dag... mijn lieve schoonmoeder wordt vandaag begraven en dat heeft de voorbije weken veel van mijn tijd opgeslorpt. Ze zou in mei 90 jaar zijn geworden, maar een zwaar herseninfact heeft er anders over beslist. Na drie weken vechten, heeft zij de strijd opgegeven.

Zaterdag ga ik terug vissen... een koppelwedstrijd op de Aalscholver en bij leven en welzijn kiezen we als techniek voor de "panieklijn"... op hoog van zegen.