De 16e juli heb ik even overgeslagen, onze reisdag. Het is allemaal goed gegaan. Marian bracht ons naar Los Angeles. Om 11 uur vertrokken en om 2 uur waren we er. We moesten nog inchecken, dat lukte niet via de computer maar dat lag niet aan ons. Koffers zonder problemen afgegeven en toen wachten tot 6 uur. Keurig op tijd vertrokken en keurig op tijd aangekomen. Otto was niet echt lekker maar het is goed gegaan. Van slapen komt het niet, tenminste bij ons niet. Angelique haalde ons af en later hebben we lekker bij haar gegeten. In de tuin nog wel. Vroeg naar bed en morgen is alles weer gewoon.
Onze laatste dag en een warme.Vanmorgen heb ik alles ingepakt en opgeruimd. Het past nog ook. Otto kreeg weer een duizelingenaanval dus die lag tot 12 uur op bed. Nu gaat het weer. We zijn nu bij Jan en Bep. Als afscheid krijgen we steak met aardappeltjes en sla. Om alvast te wennen. Maar erg lekker lijkt me. Morgen om 11 uur gaan we rijden. Het is ook weer meer dan twee uur rijden en we willen het rustigaan doen. Marian brengt ons weg en blijft bij haar zus Anita slapen, half uur rijden van het vliegveld . Ze kan dan de volgende dag Elena en Jelle ophalen voor hun maand bij Opa en Oma. Dus dit is mijn laatste bericht vanuit Californie. Ik zal nog melden dat we weer thuis zijn. Angelique staat ons op te wachten en verzorgt een maaltijd voor de eerste avond. Voor de geinteresseerden kan ik zeggen dat Marian op veler verzoek doorgaat met mijn blog. Dus wie wil kan verder lezen hoe Marian en Elena het doen hier. Ik kan zeggen dat het maken van een dagboek op de PC een leuke ervaring was. En tot slot nog trouwfoto's ook.groet
Gisteravond was het dolgezellig. Ian heeft heerlijk eten gemaakt, mexicaans. Allemaal schaaltjes met tomaten, uien, vlees peterselie en kaas. Kun je zelf op een tortilla doen. Sla erbij en mangosalade. Wijntje erbij en allemaal aan de pichnick tafel. Geweldig . Ian is 's avonds toch weer naar huis gegaan maar Lauren en Mike zijn gebleven. We hebben samen scrabble gespeeld. Meertalig mocht en dat was leuk.
Hallo allemaal, Dit is even om te proberen voor mij. Ik neem de vandel over van Els. Hieronder is de site van de trouwfoto;s. Nog lang niet alle foto's maar die komen nog. Je moet klikken op wedding Lauren and Mike. Harteljke groeten allemaal en tot de volgende blog, Marian
Om negen uur worden we afgehaald voor een ontbijt. Een Amerikaans uitgebreid ontbijt bestaat uit een heleboel lekkere dingen. We zitten buiten aan de grote picknicktafel. Jan heeft pannenkoeken gebakken en Bep heeft een lekker gerecht gemaakt uit de oven. Brood met ham en kaas en eieren, kruiden enz. Een gerecht om te onthouden. Bagels erbij en Marian heeft smoothies gemaakt. Als we bijna alles op hebben hoeven we de hele dag niet meer te eten. We gaan even langs bij een andere kunstenaar die wel eens wat voor Jan doet en we gaan langs bij de triftshop, de tweedehandswinkel. Wij vinden er een mooie adelaar en Lauren en Mike vinden van alles voor hun huishouden en hun school. Ze geven allebei les en hebben een eigen klaslokaal. Alles kost bijna niets maar omdat er zoveel wordt gebracht en weer verkocht kunnen ze er een heleboel geld mee verdienen en daar dan weer goede dingen mee doen. Ondertussen horen we dat er een surprise komt. We kunnen het niet raden. Maar dan ineens staat Ian de broer van Lauren en de kleinzoon voor de deur. Is even tweeneneenhalfuur komen rijden om hier te zijn. Geweldig. Opa en Oma zijn blij en nou gaat hij nog voor ons koken ook. Eigenlijk zouden ze vanavond weer naar huis gaan maar dat zie ik niet gebeuren. Veel te gezellig. Het is een hete dag en we hoeven verder niets dus wij zitten maar onder de bomen in de schaduw te genieten. En genieten van de goede dingen samen met de familie.
Net terug van de chinees. Wat een gezellige party werd het. Natuurlijk kende Jan de chinees, hij heeft ooit een mooi stuk hout met chinese tekens gerestaureerd dus we werden ontvangen als vrienden. Het eten was heerlijk, we namen allemaal wat anders en konden van elkaar proeven. En we zaten buiten op het terras. Een avond om te herinneren. Thuis nog even koffie drinken en dan gaan de jonggehuwden het solarium in en wij naar ons eigen bed.
We hebben besloten om de auto vandaag terug te brengen. Dus van morgen om 10 uur de berg af en de auto naar de verhuurder teruggebracht. Zonder problemen. Toen allerlei boodschappen gedaan in Hemet. Dit alles vanwege het bezoek van de pasgetrouwden. Ze mogen slapen in het solarium dat we voor Elena hebben klaargemaakt. Marian heeft allerlei linten, strikken en ballonnen gekocht op er een echte honeumoon kamer van te maken. Toen we thuis kwamen zat het stel er al. Ze hadden al foto's bij zich. Die gingen wij bekijken en toen kon Marian de kamer versieren. Vanavond gaan we allemaal naar de chinees in het dorp. Wij trakteren dan, het is ook een beetje een afscheidsdinertje.Zal heel gezellig zijn. Heet dat het was in de stad. We waren in een soort grote Praxis en voor de vogels hadden ze daar een net gespannen over de plantentuin. Ze willen de vogels niet in de winkel. En wat gebeurt er, de vogels raken verstrikt in het net en sterven een langzame dood. Niemand doet wat en iedereen ziet het boven zijn hoofd. De manager weet ook niet hoe hij het anders moet doen zei hij tegen Marian. Dus die is nu druk bezig om een soort dierenbescherming in touw te krijgen. Er hangen verschillende lijkjes in het net. Ze gaan er op af, zeggen ze.
Nu kan het nog dus maar weer op stap. Om acht uur vertrokken naar het Joshua tree National Park. Hele rare bomen, een soort cactus. Tussen hele rare rotsen, je kunt er allerlei dieren van maken, sommige zijn net olifanten, lekker rond. Lekker heet 42 graden maar heel bijzonder. We hebben het hele park doorgereden. Toen terug naar Palm Springs en met de tram naar boven. Het is een Zwitserse kabelbaan en die gaat naar 8000 foot. Natuurlijk een geweldig uitzicht over de woestijn en de oase Palm Springs. We hebben genoten. Het was er boven een stuk kouder, in plaats van 42 was het er 30 graden. Toen nog naar een indianen reservaat. Dan stel je je voor dat er indianen achter een hek zitten maar dat is niet zo. Wel is er bewaking aan het begin van de weg, het is een besloten gemeenschap met eigen wetten. Maar ze wonen gewoon in huizen of campers. Klein museum was er bij. Toch niet om te missen. Je krijgt de hele geschiedenis maar dat is een te lang verhaal. Nu zitten we lekker op het terras bij Jan en Bep na te genieten.En plannen te maken voor morgen
Joehoe, we zijn in Mexico geweest. Vanmorgen vroeg zijn we vertrokken. Eerst naar de grens want de auto mag niet verder. Maar dat is geen probleem. Bij de grens is een grote parkeerplaats en er staat een shuttle bus. Dus dat is geregeld. In Tijuna is het helemaal buitenland. Ongelooflijk dat een grens zo'n wereld van verschil kan uitmaken. Het is echt het zuiden, de mensen, de sfeer, de taal en het eten. Bij elk winkeltje houden ze je aan en als je wat koopt moet je afdingen. Wat we doen ook. Wel leuke dingen kunnen kopen. De dollar wordt wel aangenomen en een beetje Engels spreken ze ook. We spraken met een jongen die alles afweet van het Nederlandse voetbal. Ik niet maar dat gaf niet, hij vertelde het ons precies. Blijkbaar is het in Mexico op de TV. Toen we alles gezien hadden zijn we teruggereden naar San Diego. De oudste stad in Californie. Ook een mooie stad, tenminste het gedeelte waar wij waren, Old town. Lekker gegeten en toen maar weer eens op huis aan. Toch bij elkaar weer 400 km. gereden. Gelukkig was het niet zo erg warm, ongeveer 30 graden en dat is hier lekker, voor ons tenminste. Om acht uur thuis dus een lange dag. Maar weer de moeite waard.
Tor half negen hebben we geslapen. 's Morgens lekker langzaamaan gedaan en koffie gedronken op ons terras en in de middag wat boodschappen gedaan en toen naar Marian en haar ouders. Die hadden geen rustige ochtend. Marian heeft verder opgeruimd en gesorteerd voor de garagesale. Je weet niet wat je ziet. Wat een verandering en wat ziet de kamer er leuk uit. Elena en Jelle zijn niet de eersten die er mogen slapen dit jaar want Lauren en Mike, het bruidspaar, komen vrijdag. Ze zijn in Palm Springs geweest en blijven slapen. Dat is heel gezellig. Vanavond eten we thuis, onze koelkast moet ook leeg. Morgen weer op pad. Maar dat horen jullie later. Dat zal onze laatste trip zijn want zaterdagmorgen moet de auto terug. Een maand was tekort.
Jullie kunnen lezen wat er hier gebeurt maar door de vele reacties blijf ik ook op de hoogte van alle gebeurtenissen in Nederland. Je kunt je hier niet voorstellen dat het veel regent. Vanaf april is hier geen druppel gevallen. Maar groen is hier dan ook een zeldzame kleur, alles is dor en droog en bruin. Alleen het voorjaar is mooi met bloemen maar dat duurt niet zo lang.
Na de bruiloft en de reis terug dachten we aan een dag thuisblijven. Wel heb ik beloofd Marian en Bep te helpen met het opruimen en schoonmaken van het solarium Dat is de kamer waar Elena en Jelle gaan wonen de maand dat ze hier zijn. Die kamer zit aan de studio van Jan vast en stond dus echt helemaal vol met van alles. Omdat het hier niet regent is het makkelijk, je zet alles buiten en gaat dan schoonmaken. Zoveel spinnen en spinrag heb ik nog nooit gezien. Maar eerst met de ragebol in het rond en dan met een natte lap alles afnemen en ineens lijkt het op een leuke kamer. Het bed bekeken en schoongemaakt en wat spullen die nodig zijn weer naar binnen gehaald. Het resultaat was duidelijk zichtbaar. Elena en Jelle kunnen komen en hebben een gezellige kamer. Even lunchen en rusten en dan nog bekijken wat er met de overgebleven spullen moet gebeuren. Ik zou het wel weten, Willy. Maar ik ken de gevoelswaarde niet. Marian wil een garage sail houden en de rest dat niet verkocht wordt naar de tweedehandswinkel brengen. Dat zal niet meer gebeuren als wij er zijn. Ondertussen zijn er een paar Mexicanen bij de buren takken aan het afzagen in het bos. Die takken moeten de heuvel opgesjouwd worden en dat met 30 graden. Dus Jan biedt aan om ze over zijn pad te laten lopen met de takken en in de auto te leggen. Scheelt hun veel werk want ze lopen nu naar beneden. Nou dat hebben we geweten. Alles zit onder de dooie bladeren en het stof. Ze gaan het nog schoonmaken met een blazer maar die electrische zaag maakt al zo'n herrie. Was een minder goed idee wat ons betreft. Marian kookt vanavond. Ze maakt colakip, met rijst en coleslaw. De kip moet op zwarte kip lijken. We zullen het zien en onthouden als het lekker is. Vanavond gaan we de foto's bekijken die Otto op CD heeft laten zetten. Zijn er al 430 en dat tot de bruiloft. Ik zal blij zijn als die Mexicanen vertrekken, wat een rot herrie.
Otto kan het allemaal niet meer bijhouden al die huizen. We hebben er in die paar dagen zoveel gezien, Anita's huis, het huis van Mike's ouders en het huis waar we slapen. En nu weer terug naar ons eigen huurhuis. Marian moest 's morgens nog in de kerk spelen dus die ging met haar ouders vroeg weg. Wij konden rustigaan doen. Alles weer inpakken en het huis achterlaten of we er niet geweest zijn. Toen de fam. terug was zijn we een rondrit gaan maken langs de plaatsen waar Marian opgegroeid is, haar lagere school, haar high school en de steile heuvel met de tientallen bochten waar ze haar eerst rijles kreeg. Voor allemaal wel bijzonder. Toen langs de kust het hele schiereiland rondgereden. Walvissen gezien in de oceaan. En het was lekker fris daar en wat bewolkt nog. Ja, de zon komt er laat. Door naar Long Beach en van daar weer naar Idyllwild. Om zes uur weer thuis. Het was een lekker ritje, Marian achterin en we deden dus niet wat Eva Tomtom zei want Marian wist een andere weg. Eva was wel wat in de war maar ze vond toch steeds weer het juiste pad. Knap hoor. Nu zitten we lekker aan de koffie. Otto is meteen in slaap gevallen. Ik zal hem wakker maken om naar huis te gaan. Nog een week en dan denken we weer aan terug naar Holland. Het gaat veel te snel.
Als je aan Californie denkt dan denk je toch aan mooi weer. Maar het is heel verschillend hier. Wij op de berg hebben in deze tijd van het jaar 's morgens vroeg al de zon en die blijft de hele dag. Ook hier kan de temperatuur oplopen tot 40 graden maar dan is het heet. Normaal is het ongeveer 30 graden. Als je de berg af gaat en naar Palm Springs rijdt, iets meer dan een uur, dan is het er 's morgens al hee, meteen al 40 graden. Maar dat is woestijn. Dus te begrijpen. Nu waren we in LA en hebben het koud gehad. 's Morgens komt er een soort mist van de oceaan het land in en dat blijft zo tot ongeveer elf, twaalf uur. Pas dan komt de zon en om vier uur komt de mist weer terug. Dus korte zomerdagen. En als de zon weg is waait het en is het kil. Dus 's avonds op de bruiloft zaten we onder een heater. En dat was nodig. We hadden gelukkig wel een vest mee en Otto zijn jack en langemouw onderbroek. Niet voor niets meegenomen. Voor ons is de temperatuur en het soort weer van Idyllwild het prettigst.
Ja, en dan is het ineens vier uur en zitten we allemaal in onze feestkleding te wachten in de tuin. De familie van Lauren , wij, nog in de zon en de familie van Mike heeft al schaduw. Maar in een half uur is de zon weg. In dat half uur is ook de plechtigheid voorbij. Maar het was mooi, plechtig maar ook ontspannend. Marian en Donna hebben de plechtigheid begeleid met fluitmuziek. Dat ging goed in de tuin. Je weet het maar nooit, als de wind de verkeerde kant op staat hoor je niets. Prachtige jurk,offwhite heet het ook op z'n Hollands en overal bloemen. Alles zat dus mee. Na de plechtigheid zijn we met 125 man naar de feestzaal gegaan. Dat was half overdekt. Alleen van boven, de zijkanten waren open. Er was volop eten en drinken en natuurlijk bruidstaart met champagne. De cadeaus kon je gewoon op een tafel leggen. Er lagen bij de ingang kaartjes met je naam en je tafelnummer. Wij zaten met de familie bij elkaar. Lekkere Amerikaanse evergreens tijdens het eten en later na de taart opende het bruidspaar de dans. Ook goede muziek en niet zo hard dat je niet meer kon praten. In de loop van de avond kon je een wens in een boek maken. Op een tafel lag van alles. Alle soorten papier, letters, gedichtregels, kartelscharen en weet ik veel. Iedereen maakte ter plekke dus een boek. Het resultaat was prachtig en je was even bezig om de beurt. De hele avond was er een fotograaf maar Otto heeft ook 130 foto's gemaakt. Het was een hele belevenis. De ouders van Mike, of een van zij vijf zusters kwamen steeds even langs om te horen of we het wel leuk hadden en dan kregen we weer een knuffel. Ik heb wat afgeknuffeld. Soms dacht ik, nou ja maar vaak was ik er wel gelukkig mee. Veel leuke aardige jonge mannen en als je met ze sprak pakten ze weer even. Wordt geen gewoonte bij ons denk ik. Iets te veel van het goede voor die Hollanders. Half twaalf waren we thuis en hebben nog lekker na zitten kletsen en toen naar bed.
Om negen uur hadden we afgesproken bij een nagelstudio, voor de grap, om onze nagels te laten lakken maar de dame kwam niet opdagen. We zijn toen maar naar Anita gegaan en konden helpen. We hebben de cadeautjes klaar gemaakt voor als de gasten vanavond vertrekken. Moest nog allemaal gebeuren op het laatste moment. Dus hebben we 125 zakjes gevuld met twee dobbelstenen, met inscriptie en een snoepje. Meer konden we niet doen.Ik ben nu even mijn dagboek aan het bijwerken. De bruiloft begint om 4 uur dus we doen nog wat boodschappen voor we ons gaan verkleden.
's Morgens vroeg zijn we naar San Pedro gereden waar de trouwerij plaats vindt. Toch weer even bijna drie uur gereden. We hebben even bij Anita, Marian's zuster, geluncht en toen door naar ons eigen verblijf. Een prachtig, groot huis in de buurt. We slapen er met z'n vijfen, maar ruimte genoeg. Om vier uur naar de kerk. Buiten op het grasveld in de tuin is de trouwerij. Dat was lachen met de generale, oefenen in korte broek en slippers. Maar toch goed dat het werd gedaan want het neemt de spanning een beetje weg. 's Avonds was er een afterparty bij de ouders van de bruidegom. Geweldig feest in de tuin. Mike heeft vijf zusters, hij is de jongste en een jongen. De familie is half Italiaans dus een goede gezellige sfeer. Alleen de familie en wij maar dat zijn er al een heleboel. We hebben ons vermaakt. Pizza, macaroni en sauzen en bier en wijn. We konden er goed op slapen.
Vandaag een rustige dag. Het was meteen al warm, nee heet. Gewassen en gestreken en wat boodschappen gedaan want we gaan weer een paar dagen weg. Morgen gaan we naar LA voor de bruiloft. Vrijdag is er een generale repetitie voor de bruiloft van de kleindochter van Jan en Bep, de dochter van Anita. Een generale schijnt gewoon te zijn. Marian gaat spelen. En erna is een kleine party voor de familie en voor ons. We zijn zeer vereerd. En dan op 7-7- 07 is de bruiloft. Begint 's middags om vier uur. We slapen in het huis van vrienden van Anita, die zijn op vakantie en boden hun huis aan voor twee nachten. Heel plezierig. Zondag moet Marian ook nog spelen en dan gaan we weer naar Idyllwild. Dus jullie horen me een paar dagen niet. Dan weer genoeg te vertellen. O, misschien kan ik op de laptop van Marian. We zien wel.
Bep had een mexicaans diner gemaakt en met een glaasje wijn erbij waren we erg loom daarna. En het was heet. Dus allemaal in een kamer en in de hangmat en slapen. Later kwam er thee en Anita had verjaardagscakejes gemaakt, Marian en ik kregen er elk een met een kaarsje. Uitblazen en een wens doen. Daarbij nog cadeautjes dus de verjaardag was helemaal compleet. 's Avonds hebben we naar het vuurwerk gekeken op de tv. Genoeg 4e juli
Vergeet ik helemaal de adelaar. Die kon er dus niet meer bij in onze auto en Jan is weggereden want die was ook in de parade en moest zijn plaats opzoeken. Maar toen we klaar waren en onze auto wegreed konden wij nog een groot stuk van de parade zien. En wat denk je. Opeen kwam daar onze grote vogel, alleen op een versierde kar. Mensen van de Rotary vonden het zo sneu voor Jan, die hebben gauw de auto versierd en een vriend reed de vogel. Prachtig. We waren helemaal tevreden toen hij langs kwam. Ik zou wel foto's willen sturen, moet kunnen alleen ik weet niet hoe. Ik heb het thuis al geprobeerd maar het lukte niet en Marian weet het ook niet. Jammer het moet wachten tot we thuis zijn.
