Kwamen we daar dus aan het eind van de middag na een lange rit en waar ik bang voor was gebeurde. Het hek was gesloten en de pottenbakker gaf niet thuis. Hij schijnt een belastingschuld te hebben van vijf miljoen dollar dus dan wil je je wel verstoppen. Dus daar stonden we. Jan naar zijn mobieltje gebeld. Antwoordapparaat. Jan wist echter de weg. We zijn over het hek geklommen, Jan en ik, en hebben de mokken gevonden. Ze stonden af te koelen in de oven. Ze waren wel goed gelukt. Ondertussen belde de pottenbakker terug en raadde ons aan om te doen wat we al hadden gedaan. Help yourself. Hij dacht dat er binnen nog wat dozen lagen die we konde gebruiken om de boel in te pakken. Moesten we met een schop de deur openbreken, de schop stond er bij. Dat lukte dus niet. Zo geroutineerd als inbreker zijn we nou ook weer niet. Dus maar naar de oven buiten. Handschoenen aan en de mokken eruit gehaald. In oude dozen en een emmer hebben we alles meegenomen. Over het hek en klaar. Naar huis.
