Ja, wat moet je je voorstellen bij een parade in een klein dorp. We waren om half negen bij Jan en Bep. Het begon om tien uur. Marian was gisteravond nog gekomen met haar zus Anita. Die woont vlakbij het vliegveld, heeft haar opgehaald en ze zijn nog hierheen gereden. Dus even gekletst en toen met de adelaar naar het dorp. Jan heeft zo'n kleine Amerikaanse open truck en de adelaar en ik zaten in de open bak. Bij het verzamelpunt bovenaan het dorp was het heen rommeltje. Zo gaat dat meestal denk ik. Wij moesten in een piepklein autootje, een volkswagentje. Achterop zat een klepje en daar moesten we in. Een stap van een meter van de grond. Dat lukte dus niet. Zeker niet met die grote vogel erbij. Dus een andere auto gezocht. We kregen een mooie rode Pontiac. Maar ook daar paste de vogel er niet bij. Het echtpaar van de auto voorin en wij achterin en Jan weg met de vogel. Jammer van de vogel. Gelukkig was het niet zo warm, een beetje bewolkt zelfs. En toen gingen we rijden. Aan de auto hingen borden met onze namen en dat we op bezoek waren in Idyllwild en uit Holland kwamen. Marian had een Volendammer mutsje meegenomen en dat had ik op. Succes verzekerd. Alle mensen lachten en groetten ons en gaven complimenten. Er was iemand die vroeg of ik mijn mutsje zelf had gehaakt. En wij maar zwaaien en lachen. Een echt Beatrix, nou ja, Maxima gevoel krijg je. Al die mensen aan de kant nemen foto's van je en vinden het leuk . En wij dus ook.Prachtig. Moet je meemaken. Om een uur waren we weer thuis en kon ik meteen even schrijven.
