Amputatie.

Amputatie geeft een gevoel van onbehagen.                              

Er zijn meerdre amputaties, maar meestal denkt men aan ledematen.                                                                          

Een moeder voelt zich geamputeerd, als een vader haar zoon of dochter ontvoerd heeft, en mee genomen naar een voor haar vreemd land.                                                                        

Een moeder of vader voelt zich geamputeerd als hij of zij door manipuleren van de andere partner zijn of haar kinderen niet meer ziet.

Een kind voelt zich geamputeerd, als zij hun vader of moeder in het leven meten missen door de scheiding van hun ouders, en zij al dan niet gedwongen of gemanipuleerd een keuze tussen beide moeten maken.

Zo zijn er vele soorten van amputatie waar men aan de buitenkant van de persoon niets kan zien, maar van binnen is de pijn vaak bijna ondragelijk en niet te genezen.

Ecos.

06-10-2014 om 00:00 geschreven door Ecos  

OOK ZIJ HEEFT ZICH ZELF NIET GEMAAKT.

Dertien jaar was ik toen jij mij de fabriek in stuurde.
Acht en veertig uur per week moest ik gaan werken voor fl.12,50
 Welke moeder kan haar kind door regen en wind ’s morgens om 06.45 iedere dag het huis uit laten gaan.
Zelf bleef je meestal in bed liggen. Ik als vader begrijp dat niet en zou dat niet kunnen, waarom jij wel?
Je was dominant en wilde mijn leven bepalen.
Alles zogenaamd om mijn bestwil, maar ik weet nu beter.
Vier jaar moest ik van je iedere dag verplicht naar die fabriek.
Bijna iedere dag vroeg ik of ik thuis mocht blijven.
Geen enkel signaal van mij ving je op!
Terwijl ik daar vier jaar lang sexueel werd misbruikt.
Jij was altijd maar met je zelf bezig en domineerde het hele gezin, inclusief mijn vader.
Mijn jeugd heeft negatief mijn hele verdere leven bepaald.
Nu nog terwijl ik 69 jaar ben geworden.
Wat zou mijn leven er anders hebben uitgezien, als jij mij de kans had gegeven om te studeren.
Maar dan was die nieuwe TV of nieuwe radio er niet zo snel gekomen.
En toch haat ik je niet, omdat ook jij je zelf niet hebt gemaakt, maar ik heb geen warme gevoelens voor je.
Mijn levenlang ben ik allergisch geworden voor dominante vrouwen.

Je oudste zoon.

27-06-2012 om 00:00 geschreven door Ecos  

         SILENT PAIN.

Het is je overvallen als een dief in de nacht.                                                       
De angst van binnen is niet te beschrijven en voel jij alleen.                       
Dierbaren staan je bij maar jij geheel alleen, moet die weg bewandelen.                                                                                             
Een angstige donkere weg en o zo eenzaam.                                                     
De diepe angst van binnen, die jij alleen voelt.                                                   
De zon schijnt buiten de vogels fluiten, maar je hoort ze niet.                    
De grond verdwijnt soms onder je voeten, maar je blijft wel sterk!                                                                                                          
Het leven is niet altijd eerlijk het geeft je liefde, pijn en verdriet.                
Nooit zal het meer het zelfde zijn.                                                                       
Maar het licht verschijnt na lange maanden, aan het einde van die angstige donkere weg.                                                                                               
De dagelijkse angst verdwijnt, maar o zo langzaam.                                   I
Innerlijke rust in je zelf, maakt je sterk als wuivend riet in een storm.                                                
Na iedere storm in het leven, gaat de zon weer schijnen.                                   
Jij bent sterker geworden en relativeert het leven.                                            
 De zon begint weer te schijnen, en je hoort de vogels weerfluiten.                               
Intenser ga je genieten van ieder moment, dag en jaar van het leven.                                                                                                          
Oud worden met je dierbaren is een Gods geschenk, dat wens ik een ieder toe.

ECOS

31-05-2012 om 00:00 geschreven door Ecos  

EVA.

Het is alweer drie jaar geleden dat ik je in België heb gekocht en dat je deel van mijn leven bent geworden.

Charmaine heeft je naam mogen uitkiezen en in het begin heeft zij meerdere malen, op verschillende wijze getracht je van mij over te nemen.

Ik heb haar direct heel duidelijk gemaakt, dat dit nimmer zal gaan gebeuren!

Zij mocht met jou naar de honden school.

Je bent uitzonderlijk aanhankelijk en blijft in je gedrag nog steeds een pup.

Als er andere personen of honden bij ons zijn, ben je overdreven druk.

Zijn wij alleen met je vriendinnen Brenda en Balou, dan ben je de rust zelf.

Wij zijn in deze drie jaar veel van elkaar gaan houden en ik hoop dat wij nog lang bij elkaar mogen blijven.

Je baasje  Evert

ECOS.

27-05-2012 om 13:24 geschreven door Ecos  

Brenda ik zal je missen.

Deze nacht hebben jij en ik niet geslapen.

Jij was zo ziek en alleen mijn hand op je kop kon je troost geven, wat een voorrecht dat ik dat mocht doen.

Vanmorgen heel veel geruimd maar met heel veel liefde gedaan, maar met pijn in mijn hart om dat ik mij nu begin te realiseren, dat het einde gaat naderen.

Ik wil je troosten met alles wat ik in mij heb.

Ik wil jouw pijn en verdriet verminderen maar ik sta machteloos, o wat hou ik veel van je en ik zal je zo verschrikkelijk missen.

Er zullen momenten zijn dat niemand mij kan troosten, wat zal ik dan eenzaam is.

Wij samen hadden een verleden met een lijntje naar mijn dochters, die nimmer zullen weten wat voor pijn ik voel, maar jij wel, o mijn lieve onbaatzuchtige trouwe mensen hond, mijn grote steun al voor meer dan 12 jaar.

Ik zal je steun zijn, ook in je laatste momenten en je zult geen pijn lijden, daar zal ik voor zorgen.

Charmaine gebeld en ik heb gehuild, voor het eerst in 11 jaar, o wat heb ik een verdriet.

Jij slaapt nu, ik streel je kop en wacht tot je wakker wordt.

Ik zou zo graag willen dat je bij mij blijft maar onze tijd van samen zijn op deze wereld is bijna op.

Jouw mensen vriend Evert

ECOS

27-05-2012 om 13:17 geschreven door Ecos  

Ode aan mijn hond “Brenda “

Meer dan veertien jaar zijn wij samen geweest.

Jij en ik waren beide gedumpt.

Jij na een jaar bij je Belgische baas en ik na 28 jaar getrouwd te zijn geweest.

Zoveel onbaatzuchtige liefde, trouw, aanhankelijkheid en bescherming van je mogen ontvangen.

Nimmer heb jij mij teleurgesteld, nooit heb je tegen mij gegromd of je tanden laten zien.

Jij waakte over mij en was mijn troost bij mijn verdriet.

Vriendelijk maar waakzaam tegenover vreemden.

Instinctief voelde je aan wanneer ik verdriet had.

Je kwam naar mij toen legde je kop op mijn knie of ik moest je rechterpoot vasthouden.

Als jij er in de begin jaren na mijn scheiding niet was geweest, was ik er uitgestapt.

Wat zal ik je missen.

Je baasje Evert.

ECOS

27-05-2012 om 13:14 geschreven door Ecos  

” Pap doe niet zo gek ”

Wat was de reden van deze uitspraak.

Nadat haar moeder mij zonder opgave van reden, na acht en twintig jaar huwelijk binnen 24 uur had verlaten, had ik na enige weken een brief zonder enige zelf reflectie van haar zuster Sabine ontvangen.

Haar zuster had zich onterecht bemoeid met de boedelscheiding, wat ik niet van haar heb geaccepteerd, daar ik alles zeer correct heb afgehandeld.

Ik was over de houding van Sabine zeer verdrietig maar zij tegen Samantha:

“ Al zou ook jij je zo onheus tegenover mij gedragen, ook dan blijf ik sterk “

Ik zou in de goot liggen, maar na verloop van tijd op mijn knieën gaan steunen, daarna op mijn ellebogen en weer recht op gaan staan.

Ik weet namelijk dat ik goed voor jullie ben geweest, ook al heb ik natuurlijk net als ieder mens mijn fouten.

Jullie soms niet?

Toen ik haar naar de trein had gebracht en thuis kwam lag daar een heel lief dierbaar briefje met o.a. de woorden als je het zwaar hebt bel mij dan, wat ik natuurlijk nog bezit waarin zij aangaf dat zij veel van mij hield!

Nog geen veertien dagen later kreeg ik geheel onverwachts van Samantha een telefoontje, waarschijnlijk na manipulatie van haar moeder en zuster waarin zij mij de navolgende woorden toesprak:

Pap je hebt zelf een slechte verhouding met je moeder gehad, je moet Sabine bellen.

Ik heb haar verteld, dat ik Sabine niets verkeerd heb aangedaan, maar dat zij zich de afgelopen weken zeer onheus tegenover mij heeft misdragen, waar jij en ook twee andere personen o.a. op mijn verjaardag bij aanwezig waren en ik de mening als vader ben toegedaan, dat zij contact met mij op moet nemen en zich niet moet laten manipuleren door haar moeder.

De voor mij ongelofelijke woorden van Samantha waren toen tegen mij:

“Als jij dit niet oplost kies ik voor mijn zuster”

Einde gesprek met mijn dochter Samantha, die enkele dagen daarvoor nog aangaf zo veel van mij te houden!

Ik heb het uitgeschreeuwde, met mijn onmenselijk verdriet.

Onbegrijpelijk wat zijn woorden toch makkelijk uitgesproken en op papier gezet.

Ik lag na deze woorden in korte tijd wederom in de goot, ben op mijn knieën en ellebogen weer recht op gaan staan en kan hen allen recht in de ogen kijken en ook in de spiegel en weet al meer dan twaalf jaar niet waar mijn dochters wonen.

Waarom ik geen goed contact met mijn moeder had lag hierin, dat ik een zeer dominante moeder had, die mij ruim vier jaar gedwongen heeft van af mijn 13^e tot mijn 18^e jaar in een fabriek te werken, waar ik seksueel ben misbruikt.

Ik heb mijn moeder bijna iedere dag huilend gevraagd of ik niet meer naar die fabriek toe hoefde.

Helaas geen enkel signaal wilde zij door haar dominantie opvangen.

Daar heb ik natuurlijk nimmer mijn kinderen mee lastig gevallen of belast.

Met een dergelijk groot verdriet, daar loop je niet mee te koop!

Ik heb altijd voor mijn dochters klaar gestaan en mijn beste krachten aan hun gegeven, niet alleen met woorden, maar met daden!

“ Doe niet zo gek Pap ”

Deze woorden, heb ik in de afgelopen jaren duizend maal in mij zelf herhaald en mijzelf afgevraagd, of zij gemeend heeft wat zij op dat lieve briefje had geschreven, of dat het loze woorden waren!

Als ik door de Kazerne laan met die prachtige bomen rij, spreid zich een deken van verdriet over mij uit, maar ik lig niet in de goot en sta recht over eind met al mijn verdriet.

Ik vraag mij regelmatig af, hoe kunnen zij en speciaal mijn dochter Samantha hier mee leven. ?

Jullie vader.

27-05-2012 om 13:07 geschreven door Ecos  

Niets is blijvend in dit leven.

Ik weet, dat niets voor altijd blijvend is in dit leven.

Een keer verdwijnt alles in het leven.

In mijn gevoel wil ik terug naar jullie, maar jullie hebben mij gedumpt als een oud stuk vuil!

Ik kan alleen maar vooruit kijken, anders beëindig ik het heden en dat zijn jullie mij niet waard.

Mijn brandende vraag aan jullie is, hoe kunnen jullie hiermee leven?

Eens verdwijnt er ook in jullie leven iets, wat jullie zeer dierbaar is.

Voel dan heel even mijn pijn!

Jullie Vader.

27-05-2012 om 13:06 geschreven door Ecos  

MANIPULEREN.

Ik huil van binnen.

Naar buiten zijn mijn tranen bevroren.

Mijn gevoelens zijn diep verborgen.

Aan niemand tonen al mijn verdriet.

Waarom doen jullie mij en jullie zelf dit aan.

Was ik dan een slechte vader.

Ik heb voor jullie gezorgd, zorgen en lief gehad, ook nu nog.

Jullie  moeder heeft nimmer hoeven te werken kon alle aandacht aan jullie spenderen.

Alles heb ik naar vermogen voor jullie gedaan.

Ik heb jullie nimmer geclaimd.

Ook ik ben een mens met al mijn tekortkomingen.

Jullie niet?

Niets is mij te veel geweest, dat moeten jullie toch nog weten.

Al ruim twaalf jaar weet ik niet waar jullie zijn.

Iets moet er in jullie toch ook van mij zijn.

Zijn jullie dan zo gemanipuleerd.

Hebben jullie geen gevoel meer van binnen.

Hoe kunnen jullie hier mee leven?

Jullie vader.

27-05-2012 om 13:06 geschreven door Ecos  

MIJN LEVEN.

Ik heb mijn leven geleefd.                                                                            
Een afschuwelijke jeugd heb ik mee moeten maken.                                   
Deze jeugd heeft mijn hele leven getekend.                                                  
Eenieder in mijn leven, zijn eigen leven laat leven.                                        
Ik heb fouten gemaakt, die ik zou willen herstellen.                                         
Weten wat ik nu weet, zou ik mijn leven over willen doen.                              
De grootste fout in mijn leven heb ik gemaakt, om te trouwen met een vrouw die niet van mij hield.                                                                               
Ik had eerder moeten leren om nee te zeggen.                                                   
Ik had in mijn leven mijn persoon, op de eerste plaats moeten stellen.                     
Dat heb ik mijn hele leven tot mijn 69^e jaar niet gedaan!

27-05-2012 om 11:52 geschreven door Ecos  

GEESTELIJKE ALLERGIE.

Ik ben lichamelijk nergens allergisch voor.

Geestelijk ben ik allergisch voor dominante vrouwen!

Mijn haren gaan direct overeind staan en ik zet al mijn stekels uit om deze vrouwen van mij af te stoten, als zij in mijn buurt trachten te komen.

Ik herken deze vrouwen op een afstand.

Al heel vroeg kennis gemaakt met een dominante moeder die door haar dominant gedrag een zeer groot negatief stempel op mijn leven heeft gedrukt.

Een dominante moeder omschrijf ik als een vrouw, die wil bepalen hoe haar kind moet leven, dit is een vorm van kindermishandeling!

Een afschuwelijk jeugd gehad, met bijna vier jaar sequeel misbruik, waar mijn moeder geen enkel signaal van heeft opgevangen!

Een mens is een vrij wezen, die in alle vrijheid zelf zijn leven moet bepalen.

Een relatie in welke vorm dan ook, waarvan een tracht te domineren, is gedoemd vroeg of laat te mislukken.

ECOS

27-05-2012 om 11:45 geschreven door Ecos  

Schoonheid.

Uiterlijk schoonheid is vergankelijk.

Innerlijke schoonheid blijft bestaan.

Uiterlijke schoonheid is zo verschillend.

Innerlijke schoonheid zo universeel.

Uiterlijke schoonheid verdwijnt met de jaren.

Innerlijke schoonheid groeit met de jaren.

Bij het oud worden is het omhulsel van de mens

aan vergankelijkheid en aftakeling onderhevig.

De ziel dient bij het oud worden alleen maar mooier te worden, dat dient een universeel streven van ieder mens te zijn.

Ecos.

27-05-2012 om 11:42 geschreven door Ecos  

OPTIMIST.

Ieder leven, van mens en dier tot planten, is sterfelijk.

Indien je dat, emotioneel voor je zelf hebt verwerkt, sta je positiever in deze wereld.

Niets is blijvend in deze wereld, daardoor wordt je regelmatig geconfronteerd, met vaak intens verdriet. 
                                                                                                
Ook aan de pijn van ziekte en aftakeling komt een einde, dat is een schrale troost, maar kan je wel de kracht kan geven, om ondanks alles, positief per dag door te leven.

Het verlies van dierbaren personen door de dood, of andere omstandigheden, is bijna ondragelijk.                                                                                                           

Ook het verlies van dierbare beesten, kan je innerlijk zo pijn doen, die met geen woorden te beschrijven zijn, zelfs het verwelken van een bloem,plant of boom kan je innerlijk raken.                                                                                            

Het voorbijgaan van die mooie zomer, kan je verdrietig maken, als de bladeren van de bomen vallen, maar na de zomer komt ook weer de lente.                                                                                                                                       

Een optimist weet, dat alles eindigend is en kan na het verwerken, van zijn of haar verdriet verder leven, met alle mooie herinneringen, aan het verleden.

Het geloven in een hier namaals, kan je daarbij kracht geven, maar ook niet gelovigen, kunnen putten uit de kracht van hen zelf.                                                                
Tracht iedere dag positief te leven, goed te zijn voor allen, die je lief en dierbaar zijn en wees verantwoordelijk, voor deze wereld.

Optimisme wens ik een ieder toe.

Ecos

27-05-2012 om 11:39 geschreven door Ecos  

RESPECT.

Wederzijds respect is het fundament onder een relatie of vriendschap.

Respect tonen is een vorm van innerlijke beschaving.

Indien ener zijd of wederzijds geen respect meer getoond wordt, is een relatie of vriendschap gedoemd te mislukken.

Respect is je partner accepteren hoe hij of zij ook is.

Kun je dat niet, beëindig de relatie in beider belang.

Respect tonen is een vorm van liefde.

Respect komt meestal tot uiting in kleine veel al voor de ander, van onbelangrijke dingen of zaken.

Wie respect geeft, ontvangt deze meestal terug.

ECOS

27-05-2012 om 11:15 geschreven door Ecos  

VREDE.

Deze woorden zijn en worden over de hele wereld dagelijks uitgesproken door ontelbare mensen en religieuze instellingen.

Katholieken, Baptisten, Pinkstergemeente, Moslims, Hindoes, Boedisten, Gereformeerden, Hervormden, Orthodoxe Christen en Joden, allen geloven in een God en wat voor verschrikkelijks is er al niet namens deze God in de afgelopen eeuwen en in het heden, door het mensdom aangericht.

BESTAAT ER EEN GOD?  

Als je denkt aan de vergassing van de Joden, de ontelbare zelfmoord aanslagen door extremisten, de hongersnoden, oorlogen in het verleden en het heden, dan zou je gaan twijfelen en Atheïst worden.

Maar als je een kind geboren ziet worden, zo ook jonge honden, poesjes en andere levende wezens, de natuur in het voorjaar tot ontluiking ziet komen, de Sterren, Maan, Zon en het heelal aanschouwd, evenals de Zee met al zijn vissen en hun schoonheid in soort en kleuren, de menselijke communicatie, horen, zien, ruiken en voelen ervaart, dan moet er een hogere macht bestaan die wij met ons verstand niet kunnen benaderen.

Haat, leugens, jalousie, nijd, afgunst en egoïsme in de wereld zelfs in je directe omgeving, geeft de mens vaak een verdrietig en eenzaam gevoel, die met geen woorden tot uitdrukking zijn te brengen.

Ziekte, pijn en aftakeling is te verdragen, als je in het bezit bent van innerlijke rust en vertrouwen.

Gelukkig ben jij, als je in je leven mensen ontmoet, die een luisterend oor voor jou verdriet hebben en naar hun beste kunnen een goed mens trachten te zijn, in deze harde egoïstische zakelijk wereld, dat geeft je hoop en troost!

ECOS

27-05-2012 om 11:10 geschreven door Ecos  

Ouders of verzorgers dienen de vertrouwde basis

in je leven te zijn.

De invloed van ouders of verzorgers in een jong leven, draag je altijd met je mee.

Dit behoren voor je toekomst positieve invloeden te zijn.

Velen ontvangen in hun jeugd echter negatieve invloeden van hun ouders of verzorgers.

Natuurlijk mag men zich daar in het latere leven niet op blijven beroepen.

Positieve invloeden van ouders of verzorgers, hebben ook niet altijd een goede uitwerking op de persoon, net zo min als de negatieve.

Ieder mens is uniek en heeft in dit leven zijn eigen verantwoordelijkheid.

Als het einde van het leven in zicht is, kan men zich niet beroepen op de invloed van de ouders of verzorgers.

Een mens komt en gaat alleen.

ECOS

27-05-2012 om 11:08 geschreven door Ecos  

Ode aan mijn schoonmoeder “ Marietje “

Achtjaar heb ik het genoegen gehad, haar te mogen leren kennen een vrouw met een groot hart, waar plaats was voor alle mensen in het bijzonder voor kinderen,  ziekenen minder bedeelden in dit leven.

Ik blijf haar zien in haar jurk waar de onderjurk onderuit kwam, staande voor het hekje om snoep uit te delen aan de jongetjes uit de buurt, die haar hiervoor een heerlijke knuffel gaven, waar zij zo’n enorme behoefte aan had!

Een warm gevoel kreeg en krijg ik nog, als  zij mij voorstelde als haar schoonzoon, want dat was ik voor haar ook al was ik niet getrouwd met haar “Miem” zoals zij liefkozend Charmaine noemde.

Bijzonder was de samenstelling, als de hele familie bij elkaar kwam.

 Een buitenstaande heeft nimmer kunnen zien, dat zij niet vijf maar drie dochters had, het waren allemaal haar dochters die zij in haar hart had gesloten, ieder natuurlijk met een apart plekje. Ook de buurt en niet alleen de buurtjongetjes zullen haar missen, maar ook de diverse buren waar zij bijna dagelijks voor kookte en ook  altijd voor iedereen een luisterend oor had.

Nimmer krijg ik meer uit haar bibberende handen een kopje koffie en ook die bijzondere oogopslag zal ik nooit meer van haar zien, maar vergeten zal ik die nooit. Zij is plotseling van ons heen gegaan, wat zullen wij ieder op zijn manier haar  missen.  De dood is voor mij een zwart gat en er is nog niemand terug gekomen, om ons te vertellen hoe het aan de andere kant is.

Ik zal aan haar blijven denken, als een milde vrouw met haar zorgen en verdriet in dit aardse leven.

ECOS

27-05-2012 om 11:00 geschreven door Ecos  

ALS IK SLAPEN GA.

Als ik slapen ga tel ik regelmatig tot tien.                                   

Bij mijn eerste tel:                                                            

Denk ik aan jou mijn Rivella mijn liefde met al zijn ups en downs. 

Bij mijn tweede tel:                                                           

Denk ik aan mijn dochters en vraag mij af hoe het met hen gaat en waar zij wonen.                                                                   

Bij mijn derde tel:                                                              

Denk ik aan mijn beesten en wat voor belangrijk deel zij in mijn leven uitmaken.                                                                           

Bij mijn vierde tel:                                                               

Denk ik aan mijn jeugd met al het onbeschrijflijk verdriet.                

Bij mijn vijfde tel:                                                                    

Denk ik aan mijn grote financiële zorgen.                                   

Bij mijn zesde tel:                                                                     

Denk ik aan mijn zuster, ook een product van haar opvoeding.                

Bij mijn zevende tel:                                                             

Denk ik aan mijn vrienden speciaal aan Helga in verband met haar gezicht verlies.                                                                    

Bij mijn achtste tel:                                                                

Denk ik aan het verdriet en ongelijkheid in de wereld en vraag mij af of er een God bestaat.                                                              

Bij mijn negende tel:                                                               

Denk ik aan mijn gezondheid en de resterende tijd die mij nog rest.

Bij mijn tiende tel:                                                                  

Komt gelukkig weer die innerlijke rust en val ik in slaap.

27-05-2012 om 10:50 geschreven door Ecos  

ACHTER JE LATEN ZIJN WOORDEN DIE MIJ ZIJN TOEGESPROKEN.

Achter je laten wat je gedaan en mee gemaakt hebt en niet meer aan denken.

Deze woorden die mij zijn toegesproken, zijn in mijn ogen een makkelijke manier van leven, die niet de mijne is.                                                 

Het gaat voorbij aan het verleden.                                                        
       
Het heden is een afspiegeling van het verleden.                                            

Meestal herhaalt de geschiedenis zich in het leven.                                         

Natuurlijk mag je niet leven in het verleden, maar er wel aan herinnerd worden en uit bepaalde zaken lering trekken.                                            

Het kan het heden en de toekomst verbeteren.

ECOS

27-05-2012 om 10:45 geschreven door Ecos  

Een gedicht voor mijn Rivella,

Zij je moeder is heen gegaan

Zij heeft je daarvoor nog aangekeken

Je hebt haar hand nog gevoeld

De liefde van haar is in jou overgegaan

Zij is dardoor rustig heen gegaan

Zij heeft je gevraagd niet verdrietig te zijn !

Daarom was zij zo rustig,toen zij voor goed ging slapen

Nu doorgaan en af en toe niet weten hoe, vraagt moed en berusting

Jouw moeder heeft in haar hele leven veel moed getoond met haar groot hard, wat heel weinig mensen in dit leven bezitten!

Zij is boven gelukkig, als jij deze moed nu ook op kunt brengen

Verwerp de boosheid ver van je

Laat de berusting tot je komen

En denk aan al het goede, wat je van haar hebt mogen ontvangen

Dat geeft je kracht om het verdriet te verwerken en verder te leven in dit voor een ieder eindigend bestaan.

Je Gabber en de beesten

Rivella dag 14 mei 2006

27-05-2012 om 00:00 geschreven door Ecos